บันทึกหัวใจ..6 กุมภาพันธ์ 47 ความสุขทางใจกับพลังชีวิตที่ยาวนาน

ทิพย์โนราห์ พันดาว

..วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน..ฉันโทรหาเธอเพื่อขอพรในวันเกิดของฉันจากเธอ..
เมื่อเสียงของคำว่า" เบริดฺเดย์ จ๊ะ " เล็ดลอดผ่านเข้าสู่โสตประสาทของฉัน
มันไม่ได้ส่งตามกระแสเลือดไปไหนเลย..นอกจากหัวใจของฉันเพียงอย่าง
เดียว..และแล้วสมองของฉันก็สั่งงานว่า ใช่แล้วน้ำเสียงแบบนี้และ...
คำคำนี้ฉันปารถนาที่จะได้ยินมาเกือบจะครึ่งชีวิตของฉัน... ฉันเพิ่งสมใจ..
ในวันเวลานี้นี่เอง.. แม้แต่คนของฉัน ฉันยังไม่เคยได้ยินคำนั้นหลุดออก
จากปากของเขาเลยในตลอดห้วงแห่งวันเวลาที่เขาอยู่กับฉันมาตลอดเวลา
13 ปี..แต่เธอสามารถให้ความสุขจากคำพูดของเธอเพียงไม่กี่คำแก่ฉันได้
..รู้มั้ย มันทำให้ความรัก คความศรัทธา ที่ฉันมีต่อเธอเพิ่มพูนขึ้นมา....
จนฉันไม่สามารถจะเขียนมันออกมาเป็นตัวอักษรได้..ฉันรู้เพียงแต่ว่า..
ความสุขในหัวใจของฉัน..มันล้นทะลักออกมาจากหัวใจของฉัน และมันค่อย..
ค่อยไหลผ่านกระแสเลือดไปหล่อเลี้ยงร่างกาย.. หล่อเลี้ยงขีวิตของฉัน...
มันทำให้ฉันมีพลังแห่งชีวิตขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ....
ฉันอยากจะสารภาพอะไรกับเธอบางอย่างว่า..เพียงในเวลาที่เธอได้อวยพร
ให้กับฉัน ..ความรู้สึกของฉันในเวลานั้น มันบอกกับฉันว่า..ฉันไม่ต้องการ
คำอวยพรจากใครอีกแล้วในวันเกิดของฉัน..ถึงจะมีแต่ก็ไม่สามารถทำให้
ฉันมีความสุขเหมือนกับคำของเธอเลย ไม่มีจริงจริง..ฉันกล่าวขอบคุณเธอ
และบอกกับเธอว่าประทับใจมากกับคำว่า " เบริดเดย์ " ของเธอ เพราะว่า..
ฉันไม่เคยมีใครอวยพรให้ เธอถามว่าทำไม ฉันบอกว่า ฉันไม่บอกใคร
ฉันจะอวยพรให้ตัวเองคนเดียวและเธอก็..กดเพลง แฮปปี้เบริดเดย์..
จากโทรศัพท์มือถือของเธอให้ฉันฟังจนจบเพลง " ขอบตุณค่ะ "..
นั้นเป็นคำพูดของฉันที่ขอบคุณค่อเธอ....
วันนี้ฉันมีความสุขอย่างมากมาย..ในวันเกิดของตัวเอง เพราะมีเธอในชีวิต
ของฉัน...ฉันขอบคุณฟ้าที่มอบเธอมาให้ฉันรู้จัก และให้ฉันได้มีสัมพันธ์
อันงดงาม แม้จะเป็นได้แค่คำว่า " เพื่อน " เท่านี้นฉันก็ดีใจ และรักเธอ
มากกว่าตัวของฉันเองเสียอีก.....รักเธอ คนดีของฉัน
                                   ทิพย์โนราห์ พันดาว