21 กรกฎาคม 2547 23:44 น.
fay
เพลงดาว กับเขาผู้อยู่ห่างไกล
มองฟ้ามืดเมื่อดวงตะวันลับ
นภาประดับดาริกาสว่างใส
ดวงจันทราส่องหล้าแทนดวงไฟ
เหม่อมองไปในฟากฟ้าราตรีกาล
แลเห็นแสงดาราระยิบยับ
ชวนให้ขับลำนำที่เคยขาน
พลางนั่งลงดีดพิณริมลำธาร
ดังวันวานที่เคยจารเพลงดาว
คีตาดังกังวานไปในไพรพฤกษ์
ให้รำลึกค่ำดึกใจเหน็บหนาว
คิดถึงเสียงร้องรับเคยขับกล่าว
วันนี้เปล่าร้างไร้ไม่มีเธอ
อยากวอนดวงจันทราที่ข้ารัก
วอนดาวถักทอใจให้ล้นเอ่อ
ให้รักอิ่มแม้เราไม่พบเจอ
ลมละเมอเพ้อรักฝากบอกที
แม้ระยะทางห่างไกลใช่ขวางกั้น
ให้ดวงจันทร์แลดาราเป็นสักขี
แม้ห่างไกลรักนี้จะทวี
ตราบชีวีสิ้นดับลับจากกัน
จึงขอวอนให้เจ้ารออีกนิด
จะพิชิตขวากหนามให้ถึงฝัน
ให้ดวงใจเราสองผูกสัมพันธ์
ชั่วนิรันดร์ตราบนี้ไม่มีคลาย
16 กรกฎาคม 2547 18:56 น.
fay
มองฟ้ามืดเมื่อดวงตะวันลับ
นภาประดับดาริกาสว่างใส
ดวงจันทราส่องหล้าแทนดวงไฟ
เหม่อมองไปในฟากฟ้าราตรีกาล
ป่านนี้ใครบางคนคงหลับฝัน
ไม่สนจันทร์ดาราที่ฉายฉาน
คงลืมเลือนลำนำที่เคยจาร
เพลงขับขานแห่งดาราของสองเรา
ราตรีนี้มีเพียงฉันที่ขับเพลง
ขาดเสียงพิณบรรเลงส่วนของเขา
นั่งมองเดือนมองดาวกระซิบเบา
หยอกกระเซ้าอยู่กับเมฆาคราม
ฉันขอวอนเจ้าดวงดาวบนฟ้า
วอนนิศารัตนาที่งดงาม
วอนวาริทบิดพลิ้วสายลมตาม
วอนฝากถามคนที่นิทรารมย์
เพราะระยะทางห่างไกลอย่างไรหรือ
หากเพราะคือหมดรักก็เหมาะสม
หรือเป็นเพียงเพราะฉันที่โง่งม
หลงคารมคำหวานคนไร้ใจ
สิ่งใดคือความจริงอย่างไรแน่
ขอเพียงแค่เธอแจ้งแถลงไข
บอกกับฉันถึงข้อความในหัวใจ
คิดอย่างไรพูดออกมาเสียที
14 กรกฎาคม 2547 23:15 น.
fay
รักนี้...ไม่มีจาง
หากว่ารักก็คงเพราะเป็นเขา
แม้เพียงเงาก็คือสิ่งมีค่า
ทุกสำนวนถ้อยคำจำนรรจา
ยังตรึงตราดวงใจไม่รางเลือน
คำสัญญาวันเก่ายังดังแว่ว
สำเนียงแผ่วแสนหวานที่กล่าวเอื้อน
ความทรงจำวันนั้นไม่บิดเบือน
ยังย้ำเตือนสิ่งสำคัญล้ำหทัย
ยิ่งวานวันผันผ่านยิ่งรู้สึก
ยิ่งระลึกความหลังยิ่งหวั่นไหว
คิดถึงคนสำคัญที่ห่างไกล
ใครหนอใครเคยบอกว่ารักกัน
ถึงวันนี้ไม่อาจได้พบเจอ
ความรู้สึกต่อเธอไม่แปรผัน
นับวันยิ่งมากมายคณานันต์
ชั่วนิรันดร์...รักนี้...ไม่มีจาง
หน้าส่วนตัว
617
