11 เมษายน 2547 22:23 น.
fatima
เธอคงคิดว่าฉันนั้นเข้มแข็ง
ผ่านเรื่องร้ายๆแรงๆคงไม่มีปัญหา
ถึงได้ทำให้ช้ำเสียน้ำตา
เจ็บปวดใจเกินกว่าจะทานทน
น้ำตาไหลอาบนองทั้งสองแก้ม
ปากที่เคยแย้มยิ้มต้องหมองหม่น
เคยเริงร่าก็ต้องมาหลบผู้คน
ก็เจ็บปวดเจียนจน...ไม่อยากเจอใคร
11 เมษายน 2547 22:03 น.
fatima
ใจเราเองก็รู้อยู่ทุกอย่าง
ไม่มีทางใจเธอจะเปลี่ยนได้
จากกันแล้วก็คงต้องจากไกล
หวังจะรั้งยังไง...ไม่มีทาง
เพียงสิ่งเดียวที่ใจฉันทำได้
คือตั้งใจรอเธออยู่ห่างๆ
เผื่อสักวันเธอหันมามองบ้าง
แล้วเราคงได้เคียงข้าง...เหมือนอย่างเคย
9 เมษายน 2547 22:59 น.
fatima
ในความผูกพันเธอฉันเราใกล้ชิด
ใจสองใจแนบสนิทเก็บเอาไว้
ตัวฉันมีใจเธออยู่เคียงคู่ไป
ส่วนตัวเธอก็มีใจฉันไว้ครอง
เก็บใจฉันเอาไว้ให้แน่นหนา
จะให้ดีตีตราเป็นเจ้าของ
ว่างเมื่อไหร่ก็มาจ่ายซะค่าดอง
รวมสองทองให้เป็นแผ่นเดียวกัน
9 เมษายน 2547 22:51 น.
fatima
สิ่งดีๆที่เคยมีให้
เธอจดจำมันไว้บ้างหรือเปล่า
หรือว่าปล่อยให้เป็นแค่เรื่องราว
นานวันเข้าก็ลืมเลือน
อยากให้เธอจดจำไว้
เพียงแค่เสี้ยวหนึ่งของหัวใจก็ยังดี
ฉันจะได้ไม่ทดท้อมากกว่านี้
เพราะอย่างน้อย..
หัวใจก็ยังมี่...เธอดูแล
9 เมษายน 2547 22:47 น.
fatima
เก็บฝัน...เก็บฟ้า
เก็บมา...เพื่อฝาก
อยากบอก.. รักมาก
จากใคร... หนึ่งคน
เก็บมา...เพื่อให้
เก็บไว้...สักหน
เก็บมา...เสียจน
รักล้น...หัวใจ
หน้าส่วนตัว
625
