21 มีนาคม 2547 21:30 น.
fatima
ฉันกับเธอ...
ต่างคน ต่างก็มีหัวใจ
แล้วทำไม...
ถึงอยากได้ใจฉันนักหนา
หากเธอบอกว่า...
...ก็เพราะรักนี่นา...
งั้นก็มา..
...มาเอาหัวใจแลกกัน...
21 มีนาคม 2547 21:26 น.
fatima
ก็รู้ว่าเธอคือเพื่อนที่ดี
ฉันจึงมีความรู้สึกดีดีให้
พึ่งรู้ว่ามันมากไป..
ก็ต่อเมื่อเธอ มีใครคนนั้นของเธอ
ใจจึงยอมรับไม่ได้
ไม่อยากเห็นเธออยู่กับเขา
ดังนั้นเรื่องราวระหว่างเรา
ขอจบลงแค่เพื่อนเก่า..เท่านั้นพอ
21 มีนาคม 2547 21:15 น.
fatima
ไม่เป็นไร..
ถ้าเธอเจอใครที่ดีกว่าฉัน
เพียงแต่เสียดายคืนและวัน
ที่คงมั่นต่อเธอเสมอมา
ไม่เคยคิดสนใจใคร
เพราะหัวใจของเธอมีค่า
แต่ผลที่ได้กลับมา
คือหัวใจไม่มีค่า...ของตัวเอง
21 มีนาคม 2547 21:06 น.
fatima
เธอบอกว่าฉันดีเกินไป
แล้วเธอล่ะ..เลวที่ตรงไหนอยากจะรู้
อย่ามาเถียงข้างๆ คูๆ
ดูก็รู้ว่าเธออยากจะไป
ทำทีเป็นเสียสละ
โถ..พ่อคนใจพระ ฉันยังสงสัย
คนดีๆอย่างฉัน ไม่ชอบรึไง
แล้วต้องเลวเท่าไหร่ ถึงสมใจเธอ
21 มีนาคม 2547 20:57 น.
fatima
ก็แค่เขาบอกลา..
ทำไมนะ..ถึงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู
อย่าสิ..อย่าอ่อนแอให้เขารู้
เขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งไง
เมื่อไม่รัก..ก็ไม่รัก
เขาไม่รักจะรั้งไว้ได้ที่ไหน
ยอมเสียเถอะ..เสียน้ำตา เสียเขาไป
ถึงเสียใจ..ก็ทำได้คือแค่ ยอม