3 เมษายน 2547 21:53 น.
fatima
พยายามจะฝืนทน
เพราะเธอคือคนสำคัญของเพื่อน
บอกจิตสำนึกให้ย้ำเตือน
แล้วลบเลือนเธอออกไป
จะหักใจไว้แค่ตรงนี้
เท่าที่เพื่อนที่ดีจะทำได้
แต่กลัวรักที่มันล้นใจ
จะทำลายรักเขาและเธอ
3 เมษายน 2547 21:44 น.
fatima
ปวดร้าว...
กับเรื่องราวที่ได้เจอ
อุตส่าห์เพ้อ...
คิดถึงเธออยู่ตั้งนาน
ต่อไป...
หัวใจคงเลิกฝันหวาน
และอีกนาน...
กว่าใจจะเหมือนเดิม
3 เมษายน 2547 21:41 น.
fatima
ผ่านวันเวลามามากมาย
เจอะเจอผู้ชายมานักต่อนัก
แปลก..
ที่ไม่อาจรักใครได้
แต่พอได้พบเธอ
ได้เจอะได้เจอก็หวั่นไหว
คอยแต่ร่ำร้องให้หัวใจ
บอกรักเธอ...ไปไม่รู้ตัว
2 เมษายน 2547 21:53 น.
fatima
เพื่อนๆพากันถามไถ่
ว่าหัวใจมีใครอยู่บ้าง
ฉันตอบเพื่อนไม่ได้สักอย่าง
เพราะหัวใจยังอ้างว้างไม่มีใคร
ครั้นพอจะรักใครสักคน
เขากลับไม่สน ไม่ใส่ใจ
แล้วจะบอกเพื่อนได้ยังไง
ว่าหัวใจ...ถูกรังแก
2 เมษายน 2547 21:48 น.
fatima
ขอโทษนะ...
กับบางเวลาที่ใจง่าย
ก็เธอปล่อยให้ฉันอยู่เดียวดาย
เหมือนใม่มีความหมายอยู่คนเดียว
ในเมื่อมีคนมารู้จัก...
มาทายทัก มาพูดจา
ให้ความสำคัญเหมือนดังว่า
ฉันมีค่ามากเกินกว่าสิ่งใด
ความรู้สึกก็เริ่มจะเอนเอียง
ให้ใจเพียงแต่เธอไม่ได้
ก็ต้องโทษตัวเธอที่เปลี่ยนไป
ไม่ใส่ใจตัวฉันนั้นเหมือนเคย
หน้าส่วนตัว
585
