30 พฤษภาคม 2547 17:30 น.
fatima
เมื่อไหรจะแต่งงานซักที
โอ๊ย ! กี่ปีๆ ก็ถามกันอยู่ได้
ไม่เบื่อกันบ้าง หรือยังไง
ขอเถอะนะ...เลิกสนใจฉันซะที
ถ้าฉันแต่งเมื่อไหร่...ฉันจะบอก
แต่ยังหรอก เพราะยังชอบชีวิตแบบนี้
ไม่มีพันธะ...อิสระ และเสรี
แต่ถ้าเจอเธอ...ที่ใช่...ซักที
ก็ยินดี...จะลงจาก...คาน...
29 พฤษภาคม 2547 09:25 น.
fatima
ขอเบอร์โทรเธอหน่อยจะได้ไหม
จะเอาเบอร์ฉันไปทำไมเหรอ...
ก็เผื่อมีธุระคุยกับเธอ
นี่เราพึ่งเจอกัน...เธอจะคุยอะไร
งั้น...ขอเดินไปส่งนะน้องสาว
มั่วรึเปล่า...ฉันมีพี่ชายซะที่ไหน
งั้น...พี่ร่วมโลกก็ได้..ไม่เป็นไร
แน่ใจ ? ว่าฉันอายุน้อยกว่าเธอ
ไม่เห็นเป็นไร...แค่ตัวเลข
อ้อ! พระเอกไม่สน เพราะจีบมั่วอยู่เสมอ
ไม่ใช่...แต่ใครเขาจีบหญิงที่อายุเล่าเธอ
งั้น...ถ้าให้เธอจีบป้า...ก็คงไม่เป็นไร
ทำไมพูดกันไม่รู้เรื่อง...
ถ้าว่าฉันอีก...ฉันจะเคือง คอยดูได้
งั้นเอาเบอร์โทรมาก่อน...เรื่องอื่นไม่เป็นไร
แล้วฉันมีโทรศัพท์ใช้ ที่ไหนเล่าเธอ
ทำไม ไม่รู้จักซื้อ...
ขี้เกียจถือ..ขี้เกียจใช้...ทำไมเหรอ
ก็เผื่อมีธุระ อยากคุยกับเธอ
ถ้าฟ้าดินอยากให้เจอ...ฉันเจอเธอแน่นอน...o.k ?
22 พฤษภาคม 2547 10:24 น.
fatima
เหม่อมองบนท้องฟ้า...
เอ๊ะ!...นั่นใคร...คลับคล้ายคลับคลา...เหมือนเคยเห็น
ใช่เธอหรือเปล่า...ลองเพ่งดู...ใจเย็นๆ
โอ๊ย!...ตายแล้ว...นี่ฉันเห็นดวงจันทร์เป็นหน้าเธอ
หลับตา...ไว้ดีกว่า...
อ้าว...นี่ยังตามมาอยู่อีกเหรอ
สงสัย...จะรักเธอมากจริงๆนะเออ...
มองไปทางไหน...ก็มีแต่หน้าเธอ...ตลอดเวลา
13 พฤษภาคม 2547 21:24 น.
fatima
เพราะพรหมลิขิตใช่ไหม...
ทั้งที่เรา...ไม่น่าจะคบกันได้อย่างนั้น
แต่แล้ว ...ต่างคนก็ต่างผูกพัน
ไม่น่าเชื่อ...เรารักกันได้ยังไง...
ต่างคน ก็ต่าง ความคิด
ยิ่งมุมมองชีวิต ยิ่งไปกันใหญ่
ในความต่าง มีความเหมือน คือจิตใจ
พรหมลิขิต ทำให้เรารักกันได้...ใช่ไหมเธอ...
11 พฤษภาคม 2547 15:59 น.
fatima
ถ้าไม่โทรมาหา...
ก็อย่าหวังเลยว่า...จะได้ยินเสียงฉัน
ตัวเธอเอง...ที่ริเริ่มตัดสัมพันธ์
ในวันนี้...อยากคืนดีกัน...ก็เข้าใจ
เพราะฉันเอง...ก็ใช่จะลืมเธอ
ยังรัก ยังคิดถึง อยู่เสมอ...ไม่เคยลืมได้
เพียงแค่เธอกลับมาหา...ไม่ต้องสารภาพคำใดๆ
แค่บอกว่า อยากเริ่มต้นใหม่...ใจก็พร้อมจะรับเธอ
หน้าส่วนตัว
1394
