4 เมษายน 2547 20:58 น.
fatima
เบื่อจังเลยคำพูดหวานๆ
ทั้งสายตาน่ารำคาญส่งมาให้
ไม่ได้ปลื้มไม่ได้ชอบเลยนะใจ
บอกแล้วไง เธอไม่ใช่...อย่ามาเสียเวลา
ถ้าเห็นแก่ความเป็นเพื่อน
ไม่อยากให้เราลบเลือน หลบหน้า
เปลียนซะ...เปลี่ยนความคิดที่เธอทำมา
แล้วเราจะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
4 เมษายน 2547 20:54 น.
fatima
เธอฉันเราต่างกันที่ตรงไหน
ก็สองใจตรงกันมั่นเสมอ
เธอรักฉันเหมือนกันฉันรักเธอ
แล้วทำไมเล่าเออ ต้องจากไป
หรือว่าใจฉันนั้นสำคัญผิด
หลงไปคิดตัวเองคือคนที่ใช่
แท้จริงแล้วเราต่างคนต่างหัวใจ
ฉันไม่ใช่ คนที่ใช่...ของใจเธอ
3 เมษายน 2547 22:10 น.
fatima
จะยังรักกันอยู่ไหม
เมื่อฉันไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง
พูดไม่เพราะ หัวเราะก็เสียงดัง
ทำปึงปังทุกครั้ง ที่โกรธกับเธอ
เอาแต่ใจตัวเองก็ปานนั้น
หาเรื่องเธอทะเลาะกันอยู่เสมอ
เอาแต่ถามว่าไปไหน ไม่มาเจอ
อยากถามเธอ...จะยังรักกันอยู่ไหม
3 เมษายน 2547 22:06 น.
fatima
รักจากเธอ...ไม่ต้องพูดบ่อยก็ได้
มันเหมือนไม่จริงใจสำหรับฉัน
ปากเธอพูด ก็พูดได้เป็นวันวัน
แต่ใจนั้นคิดยังไง...ไม่รู้เลย
ปากเธอบอก ว่ารัก... รักก็ได้
แต่ทำไม ท่าที ดูเฉยๆ
ใจไม่คิด แต่ปากพูดเพราะว่าเคย
ก็อย่าเลย อย่าพูด...เปลืองน้ำลาย
3 เมษายน 2547 21:56 น.
fatima
อ้างว้างและปล่าวเปลี่ยว
เหลียวมองไม่เจอใคร
แม้เธอคนชิดใกล้
ก็ห่างหายไปทุกที
จากวันที่เลื่อนไป
ห้องหัวใจของคนดี
คงลืมฉันแล้วสิ
เป็นอย่างนี้จะโทษใคร
ก็คงโทษตัวเอง
ดีแต่เก่งต่อหน้าใคร
กับเธอต้องร้องไห้
เพราะหัวใจ...ถูกเธอลืม
หน้าส่วนตัว
582
