9 เมษายน 2547 22:41 น.
fatima
รักหนอรัก ไยรัก ได้นักหนา
อย่านะอย่า เปลียนไป ได้ไหมหนอ
ไกลแสนไกล เพียงใด ก็จะรอ
ขอนะขอ เพียงใจ อย่าเปลียนไป
ห่วงแสนห่วง ใจเธอ รู้หรือเปล่า
แจกและจ่าย ใครเขา ไปบ้างไหม
เก็บนะเก็บ เอาไว้ ให้เต็มใจ
รอรอรอ ส่งมาให้ ฉันทั้งดวง
8 เมษายน 2547 22:43 น.
fatima
คนที่รัก ไยจึงมัก คิดหลบหน้า
คนที่เดิน ผ่านเข้ามา กลับไม่รัก
ดีแสนดี คนหนึ่ง ซึ่งรู้จัก
เพียงทายทัก แล้วก็ปล่อย ให้ผ่านไป
แต่ใจกลับ มองหาใคร ที่ใจคิด
หวังใกล้ชิด เคียงคู่ อยู่ชิดใกล้
กลับต้องเศร้า เพราะเขา ไม่เหลือใจ
ผ่านเราไป หาใคร คนอื่นแทน
8 เมษายน 2547 22:37 น.
fatima
อย่ากลับมาเพราะสงสาร
และฉันไม่ได้ต้องการแบบนั้น
เมื่อไม่เหลือเยื่อใยให้ผูกพัน
เราสองคนจบกัน...ก็ไม่เป็นไร
ไม่เคยคิดโทษเธอว่าทำผิด
หากความใกล้ชิดที่ฉันมีให้
ไม่ได้ทำให้เธอต้องเผลอใจ
ไม่เป็นไร..ไม่ต้องรับผิดชอบเลย
8 เมษายน 2547 22:33 น.
fatima
ช่วงเวลาที่เราคบกัน
ความผูกพันจากเธอมีบ้างไหม
หรือเห็นฉันเป็นของเล่นก็เล่นไป
รอเวลาพบใครใหม่ ที่เข้ามา
ทำไมใจร้ายนัก...
เมื่อไม่รักก็ไม่ควรตัสองหน้า
รู้ไหม... ทำให้ใครเสียน้ำตา
ยามเธอห่าง ร้างลา แสนปวดใจ
8 เมษายน 2547 22:27 น.
fatima
เธออยากไปก็ไปไม่ต้องอ้าง
เหตุผลร้อยพันอย่างเก็บเอาไว้
ถึงตัวอยู่แต่ใจไม่เหลือใจ
ก็ไม่รั้งเธอไว้ให้ป่วยการ
เธออยากไปก็ไปไม่ต้องห่วง
รักหลอกลวงแบบนี้ฉันขอผ่าน
ถึงจะเจ็บ จะปวด จะซมซาน
จะไม่ให้เธอสงสาร...ซักนิดเดียว
หน้าส่วนตัว
570
