14 เมษายน 2547 22:03 น.
fatima
ใจรักเจ้าแค่ไหนรู้ไหมเจ้า
ยามตัวเราจากกันไกลใจปวดแสน
เคยเคียงคู่กันอยู่เจ้าทดแทน
เป็นเหมือนแม้นเพื่อนพ้องที่ต้องใจ
จากนี้ไปใจคงสุดแสนเศร้า
เมื่อตัวเจ้าไกลสุดเกินฉุดได้
หลับตาเสียเจ้าคงเพลียอย่าเสียใจ
จากกันไกลก็รักเจ้าอยู่เท่าเดิม
13 เมษายน 2547 23:43 น.
fatima
เพราะเธอไม่เคยรักกัน
ถึงบอกให้ฉันลืมเธอให้ได้
มันยากมากเลยรู้ไหม
ให้ตัดใจจากใครสักคน
เธอลองสักทีดีไหม
รักใครจากใจสักหน
แล้วจะซึ้งถึงความทุกข์ทน
เมื่อใครบางคน...บอกให้ลืม
13 เมษายน 2547 23:38 น.
fatima
เพราะความรักเป็นสิ่งสวยงาม
เพราะฉะนั้นอย่าถาม..ว่าลืมเธอได้ไหม
ตั้งแต่เริ่มรัก...ตอนนี้...และต่อๆไป
เคยรักเธอยังไง...ก็จะรักต่อไปนะคนดี
ใครอาจมองงมงาย...ไร้เหตุผล
แต่ฉันไม่สนเพราะเป็นเธอคนนี้
คนที่ทำให้ใจรู้สึกดี
ถึงไม่มีเธอวันนี้...ก็ไม่จำเป็นต้องลืม
13 เมษายน 2547 23:28 น.
fatima
เธออยากให้ฉันเจอใครที่ดีกว่า
แล้วเสียเวลาคบกันทำไม..ตอนนั้น
ปล่อยให้ฉันมีใจผูกพัน
แล้วมาบอกทิ้งขว้างกัน...ได้ไง
หรือใจไม่คิดจะสงสาร
ฉันเจ็บปวดร้าวรานจนร้องไห้
แต่ใจเธอยืนยัน...ว่าต้องไป
ใจฉันเป็นยังไง...รู้บ้างไหมเธอ
13 เมษายน 2547 23:18 น.
fatima
เนิ่นนานผ่านไปใจไม่เปลียน
ยังแวะเวียนคิดถึงเธอคนชิดใกล้
จากไกลแล้วใช่ว่าใจจะเปลี่ยนไป
เคยรู้สึกยังไงก็เหมือนเดิม
แต่เธอคงไม่เคยเป็นแบบนี้
ความรู้สึกดีๆไม่เคยเพิ่ม
ถึงลดน้อยก็ไม่คอยจะแต่งเติม
ถ้าปล่อยให้เหมือนเดิม...รักเราจะเป็นอย่างไร
หน้าส่วนตัว
700
