15 เมษายน 2547 23:13 น.
fatima
หัวใจใครก็มีกันสี่ห้อง
ส่วนใจเธอขอฉันจอง...หมดได้ไหม
ไม่ต้องมีที่ว่าง...ไว้วางใคร
แค่มีฉันครอบครองไว้...ก็เพียงพอ
หนึ่งใจเดียวของฉันที่มั่นไว้
ก็รอให้ใครบางคน...มาร้องขอ
หากเป็นเธอ...ที่ใช่ ไม่รีรอ
สี่ห้องใจจะรีบห่อ...ให้ทันควัน
15 เมษายน 2547 22:48 น.
fatima
ไม่เคยคิดจะรักเลย
แต่พอเธอเฉยๆ..ก็ว้าวุ่นใจ
กังวล...หาเหตุผล...ว่าเราทำผิดตรงไหน
ทำไมเธอเฉยชาไป...ทั้งวัน
พูดมากไปหรือเปล่า...
หรือเอาแต่ใจ...ทำให้เธอเบื่อหน่ายฉัน
เอ๊ะ! ...แล้วนี่เราเป็นอะไรกัน
บอกไม่รัก...ไม่รัก...แล้วฉันแคร์เธอทำไม...
15 เมษายน 2547 22:28 น.
fatima
รู้สึกยังไง...เมื่อมีคนมาชอบ
จะให้ตอบตรงๆก็ได้
ก็ปลื้มแสนปลื้มน่ะสิ...หัวใจ
ตกหลุมเราแล้วไง...เอ๊ะ! ใครกัน
ใช่เธอหรือเปล่า...คนที่กำลังอ่าน
ถ้าเก็บไว้นาน คงได้แต่ฝัน
เข้ามาสิ...เข้ามาคุยกัน
สานสัมพันธ์...หัวใจนักกลอน
** ชอบ คือ ชอบกลอนเราไง อิๆๆๆ**
15 เมษายน 2547 22:11 น.
fatima
เมื่อเธอยืนยัน...ว่าต้องไป
ฉันร้องไห้ยังไง...ก็ไม่สน
รู้ไหม...ทำให้ใครต้องทุกข์ทน
ก็คนที่รักทั้งคน...จะจากไกล
ขอร้องเธอยังไง...ใครรู้บ้าง
เธอก็อ้างร้อยพันอย่าง ตอบมาได้
สรุปแล้ว...ก็ไม่แคล้วว่าต้องไป
ใจฉันเป็นยังไง...ช่างประไร..ใช่ไหมเธอ
15 เมษายน 2547 15:01 น.
fatima
รักจังเลย...คนๆนี้
ความรู้สึกดีๆ...ไม่เคยเลือนหาย
มีแต่เพิ่ม...เติมแต่งใจ...ได้มากมาย
และสุดท้าย..คือสุขใจ...ที่ได้รักเธอ
หากเธอคิด ไม่เหมือนกัน...ไม่เป็นไร
เพราะพอใจ...ที่ได้รักเธอ อยู่เสมอ
ให้ห้ามใจ..ห้ามได้อย่างไรเออ
ห้ามใจรักเธอไม่ได้..
ฉันก็ห้ามเธอรักใครไม่ได้...เหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
749
