18 เมษายน 2547 16:23 น.
fatima
สองเราเคย เอ่ยคำ มั่นว่ารัก
สองใจภักดีต่อกันมั่นสมาน
จะเคียงคู่กันอยู่ให้ยืนนาน
แม้จะพานพบใครไม่ลังเล
แต่พอใจไกลกันไม่เท่าไหร่
ไม่รู้ใครทำให้เธอไขว้เขว
รักที่เคยให้มาอย่างทุ่มเท
ก็ไฉเฉเปลี่ยนไป...เป็นอื่นแทน...
17 เมษายน 2547 22:25 น.
fatima
เราต่างมีกันและกัน
เธอฉันรักมั่นคงไว้
รอวันเวลาของใจ
จะได้พบ..บรรจบกัน
ยังเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม
ไม่มีใครหัวใจแปรผัน
แล้ววันหนึ่งคงซึ้งถึงวัน
ที่เราคู่เคียงกันตลอดไป
16 เมษายน 2547 22:18 น.
fatima
หยุดเลยนะใจ...
อย่าหวั่นไหวไปกับใคร...คนนี้
เราเองก็รู้แก่ใจดี
ใจเขามีใครๆ...อีกหลายคน
อย่าหลงเลยคำพูดหวานๆ
คำที่ใครต่อใครร้าวราน...มาหลายหน
เก็บใจไว้ดีกว่า...เผื่อว่ามีใครอีกคน
เขามีรักที่เปี่ยมล้น...ให้เราเพียงผู้เดียว
16 เมษายน 2547 22:11 น.
fatima
รักจังเลย...คนๆนี้
ความรู้สึกดีๆ ไม่เคยจะเลือนหาย
มีแต่เพิ่ม เติมแต่งใจ ได้มากมาย
และสุดท้าย...คือสุขใจ ที่ได้รักเธอ
หากเธอคิด ไม่เหมือนกัน...ไม่เป็นไร
เพราะพอใจ ที่ได้รัก อยู่เสมอ
ให้ห้ามใจ... ห้ามได้ที่ไหนเล่าเออ
ห้ามใจรักเธอไม่ได้...ก็ห้ามเธอรักใคร..ไม่ได้เหมือนกัน
16 เมษายน 2547 22:05 น.
fatima
หัวใจใครก็มีกันสี่ห้อง
ส่วนใจเธอขอฉันจอง หมดได้ไหม
ไม่ต้องมีที่ว่าง ไว้วางใคร
แค่มีฉันครอบครองไว้ ก็เพียงพอ
หนึ่งใจเดียวของฉันที่มั่นไว้
ก็รอให้ใครบางคนมาร้องขอ
หากเป็นเธอ...ที่ใช่ ไม่รีรอ
สี่ห้องใจจะรีบห่อ...ให้ทันควัน
หน้าส่วนตัว
717
