30 มิถุนายน 2547 20:39 น.
fatima
คิดถึงเธอจังเลย...
แต่เธอไม่เคยจะโทรมาหา...
นานแค่ไหนแล้ว...ที่ไม่ได้ติดต่อมา
ใจหนึ่งเหว่ว้า..แต่อีกใจกลับเฉยชาอยู่เรื่อยไป
การรอคอยของฉัน
จะมีแต่เธอคนเดียว...รู้ใช่ไหม
อยากถาม...ว่าใจเธอ คิดอย่างไร
อย่าปล่อยให้ค้างคาใจ...อย่างนี้เลย
15 มิถุนายน 2547 18:14 น.
fatima
ขอบคุณ...สำหรับความจริงใจที่มีให้
แต่เราพบกันสายเกินไป...สำหรับวันนี้
ไม่อาจตอบแทนเธอได้...ในมิตรไมตรี
คงทดแทนได้ แค่คำว่า...เพื่อนที่ดี...ต่อกัน
เธอเอง...ก็ไม่ได้ด้อยคุณค่า
เพียงแต่ว่า...เธอมาทีหลัง คนหนึ่ง คนนั้น
และหนึ่งเหตุผล ที่เธอควรรู้ ว่าสำคัญ
คือ ฉันรัก...และผูกพันกับเขา...จนไม่เหลือใจ...
11 มิถุนายน 2547 20:40 น.
fatima
เป็นห่วงเธอมากมายเท่าไหร่
อยากส่งเสียงว่าห่วงใย...แต่ไม่กล้า
กลัวเหลือเกิน...กับคำพูดที่เย็นชา
ในเมื่อฉัน...ไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอ
ส่งข้อความไป...จะได้ไหม
แค่อยากให้รู้ไว้...ว่ายังห่วงใยอยู่เสมอ
จะรับหรือไม่รับก็ได้...แล้วแต่เธอ
ขอแค่อย่าเผลอ...รำคาญกันก็พอ
7 มิถุนายน 2547 18:00 น.
fatima
อย่าห่วง อย่ากังวลเลยคนดี
หนทางไกลแค่นี้...ไม่ใช่อุปสรรค
ระหว่างเรา...เยื่อใยมากมายนัก
เมื่อรัก...ก็จะรักตลอดไป
ขอเธอจงคลายกังวล
เพราะฉันไม่ใช่คนเผลอไผล
รักฉัน...คือความจริงใจ
กี่เดือน...กี่ปี...ก็รอเธอได้ เช่นเคย
5 มิถุนายน 2547 10:35 น.
fatima
เธอส่ง short message มาให้ฉัน
ก็เป็นปลื้ม...ที่ยังคิดถึงกันอยู่เสมอ
แต่พึ่งรู้...ว่ายังไง ก็ไม่ใช่คนพิเศษของเธอ
ก็เธอเล่น forward แจกใครจนเกร่อไปทั่วเมือง
เราหรือก็หลงดีใจ...
ผูกมัดเธอได้ เหมือนแมวเชื่องๆ
ที่ไหนได้... แจกรักไปทั่วบ้านทั่วเมือง
แล้วแมวเชื่องๆ ...ก็คือฉันเอง...
หน้าส่วนตัว
1531
