ถ้าแขนขาครบถ้วนเหมือนคนอื่น ฉันจะยืนสู้ไปไม่หวั่นไหว แต่วันนี้ฉันเหมือนคนไร้หัวใจ ทั้งแขนขาขาดไปไม่มีดี อยากจะวิ่งวิ่งไม่ได้โอ้ใจหนอ อยากจะขอขอร้องใครไม่มีเสียง อยากจะดูดูอย่างไรได้แค่เพียง คอยฟังเสียงสำเนียงเขาเท่านั้นเอง พ่อแม่จ๋าอยู่ใหนไม่มาหา วันเวลาผ่านไปไม่เคยเห็น รู้บ้างใหมลูกลำบากทุกข์ลำเค็ญ มันจำเป็นหรืออย่างไรไม่เหลียวแล ความอบอุ่นเป็นอย่างไรไม่เคยพบ เคยประสพแต่ความเหงาก็เท่านั้น มีชีวิตอยู่ไปเพียงผ่านวัน ก็แค่ฉันคือขอทานเท่านั้นเอง