12 กันยายน 2549 17:18 น.
extreme life
สิ่งที่เข้าทางปากมีหลากหลาย
หาซื้อง่ายกินง่ายสบายเหลือ
แม้บางสิ่งไม่รู้ดูคลุมเครือ
แต่ก็เชื่อมั่นเหมาะกระเพาะเรา
หากเข้าปากมากหน่อยอร่อยอิ่ม
ยัดจนปริ่มลำไส้ไม่เปลี่ยวเหงา
น้ำหนักเพิ่มดูซิมิใช่เบา
แต่บรรเทาความหิวไม่กิ่วครวญ
มีบางครั้งปั่นป่วนชวนคลื่นไส้
เป็นอะไรไม่รู้ดูผันผวน
แล้วสำเหนียกเรียกร้องท้องมันมวน
สมและควรข้าวเย็นเป็นพิษภัย
จึงเข้าออกห้องน้ำตามประสา
แถมออกมาทางเก่าเน่าไฉน
ทั้งออกทางรูจมูกไม่ถูกใจ
จดจำไว้ค้างคืนอย่าฝืนกิน
สิ่งที่ออกจากปากนอกจากข้าว
คำพูดเรานั่นเองบรรเลงศิลป์
หากพูดดีเป็นศรีเป็นอาจิณ
ใครได้ยินชื่นใจไม่อาจลืม
หากใช้ปากทำร้ายกล้ำกลายเขา
ไม่แบ่งเบาผ่อนปรนจนเคร่งขรึม
พุ่งออกมาจากใจใช่หยิบยืม
หาคนปลื้มยากนักปักทิ่มใจ
อันดวงใจบ่อเกิดกำเนิดชั่ว
ความมืดมัวหมองหม่นจนเหลวไหล
จนเปลี่ยนปากเป็นตูดปู้ดออกไป
จนใครใครเบื่อหน่ายปากร้ายจัง
บริโภคจึงว่าดีกว่าพูด
กินข้าวบูดดีกว่าด่าขึงขัง
ถึงท้องเสียถ่ายไปให้ส้วมพัง
ดีกว่าฝังแผลใจกับใครเอย
5 กันยายน 2549 14:30 น.
extreme life
ด้วยสายตาแหลมคมของผมนั้น
จึงได้หันไปเจอเธอคนสวย
นั่งขายไข่ดูท่าค้าร่ำรวย
ถึงไม่หมวยแต่คมดูสมใจ
ตาเธอโตเหมือนไข่ในกระจาด
ทำตลาดน่าเดินเกินวันไหน
หรือเราจะซื้อไข่สิบฟองไป
เก็บไว้ใช้ต้มนึ่งคิดถึงเธอ
แต่ข้างกายเธอเล่าเขาเป็นใคร
มองมองไปเหมือนพ่อขอเสนอ
จึงได้แต่แค่มองน้องนะเออ
เผื่อเธอเผลอหันมาตาต้องกัน
แล้วความฝันก็เป็นเช่นความจริง
เธอนั้นยิงสายตามาที่ฉัน
เปิดหน้าต่างหัวใจในเร็วพลัน
เผื่อเรานั้นประจักษ์รักแรกแล
เหมือนเวลาหยุดนิ่งไม่วิ่งต่อ
ไม่อยากขอสิ่งใดให้มากแหม
เพียงแค่อยากส่งใจไม่เชือนแช
ขอเธอแค่รับไว้ไม่ยากเลย
แล้วเธอก็หันไปในทางอื่น
เรายังยืนแน่นิ่งไม่วิ่งเฉย
แล้วเธอก็หันมาอีกคราเอย
แม่คุณเอ๋ยน่ารักปักอุรา
พี่ครับพี่นี่ของที่พี่สั่ง
ยังน้องยังไว้ก่อนรีบร้อนหนา
มะพร้าวขูดโลครึ่งจึงยื่นมา
ถึงเวลาต้องไปไม่อาจดึง
โอกาสหน้าฟ้าใหม่ในชาตินี้
คงจะมีอีกคราที่มาถึง
ตาของเธอยังฝังยังตราตรึง
คงได้ซึ้งอีกหนล้นใจเอย