16 กุมภาพันธ์ 2548 10:55 น.
extreme life
ล้มตัวลงบนเตียงเคียงหมอนข้าง
ปล่อยใจว่างดีครับไม่สับสน
สายลมเย็นพัดหน้ามาเวียนวน
สุขเสียจนหายเมื่อยหายเหนื่อยตัว
ต่อแต่นี้พักผ่อนไม่ร้อนรุ่ม
หยุดความกลุ้มบางเรื่องที่เคืองหัว
พอกันทีใจเอยเคยหวาดกลัว
ฟ้ามืดมัวเปิดกว้างส่องทางเดิน
คงต้องขอยับยั้งเพื่อตั้งหลัก
ปีกที่หักเข้าเฝือกไม่เลือกเหิน
รอเวลาโผผินบินเผชิญ
คงไม่เกินการรอขอยืนยัน
เมื่อหายดีมีพลังดั่งอาทิตย์
จะพิชิตเส้นชัยในคราบฝัน
จะยืนหยัดต่อสู้คู่คืนวัน
ผาสูงชันปีนป่ายก็ง่ายเอย
14 กุมภาพันธ์ 2548 12:02 น.
extreme life
ความสุขอย่างสุดท้ายคล้ายความทุกข์
แสนสนุกกับความเจ็บเย็บหลายแผล
กับความปวดรวดร้าวเราไม่แคร์
ขอเพียงแค่ยังหายใจไม่เคยยอม
วินาทีของฉันมันสุดทน
อาจสับสนบางคราน้ำตาหลอม
ที่ผ่านมาอ่อนล้าหน้าตรมตรอม
กายปลอมปลอมไม่เชื่อฟังไม่ดั่งใจ
พยายามเข้านะจะสำเร็จ
ถือเป็นเคล็ดขัดยอกฟังออกไหม
อย่ามัวรอโอกาสเป็นชาติไป
จงจุดไฟของตนให้ล้นเปลว
ออกมาจากกะลาน้อยที่คอยป้อง
ชีวิตต้องมีบ้างทางล้มเหลว
พื้นฐานควรทำดีลี้ทางเลว
เหน็บใส่เอวความซาดิสชีวิตเอย
13 กุมภาพันธ์ 2548 10:17 น.
extreme life
ความสุขอย่างที่สิบสี่มีความรัก
เมื่อศรปักกลางใจไม่อาจหนี
มันวูบวาบแปลกแปลกแตกต่างดี
คนคนนี้ใช่เลยเอ่ยออกมา
จึงทุ่มเทสุดชีวิตเพื่อชิดใกล้
ติดตามไปทุกวันพันแข้งขา
คอยชี้นำชี้แนะและสบตา
แม่ยอดยาอาหมวยสวยจริงจริง
วันเวลาพาผ่านสานเรื่องราว
ยังยืดยาวมั่นคงดำรงสิง
น้องหวยเริ่มมีใจไม่ประวิง
ทำลายทิ้งกำแพงแห่งเมืองจีน
ยามรักเกิดจงรักษาอย่าทำลาย
ยามรักตายอโหสิกรรมดำรงศีล
ยามหารักอย่าท้อถอยคอยป่ายปีน
เอนโดรฟีนพลุ่งพล่านเบิกบานเอย
12 กุมภาพันธ์ 2548 09:19 น.
extreme life
ความสุขอย่างที่สิบสามยามสายัณห์
ดวงตะวันลอยต่ำใกล้ดำดิ่ง
มองทีไรก็ระทวยสวยจริงจริง
ถือเป็นสิ่งงามล้นคนชอบดู
อาจจะแลดูเหมือนการเลือนดับ
คล้ายการนับถอยหลังตั้งตาหู
เป็นเช่นการหมดวันหยุดพันตู
มันหดหู่จากลาไม่น่าชม
แต่ก็เหมือนการจากหนีที่ยิ่งใหญ่
เดินจากไปอย่างสง่าหน้าสุขสม
ดุจอำลาวงการที่นานนม
เปรียบปูพรมดำเนินเดินปรบมือ
อยากจะพาหมวยน้อยที่คอยหา
ประสานตามองตะวันที่ฉันถือ
แล้วหย่อนลงขอบฟ้าทำตาปรือ
เพราะเราคือคู่รักปักใจเอย
11 กุมภาพันธ์ 2548 13:57 น.
extreme life
ความสุขอย่างที่สิบสองต้องฉีกยิ้ม
ให้ล้นปริ่มถึงหูดูสดใส
ยิ้มไปเถิดแม้ตอนที่ไม่มีใจ
แล้วจะได้อารมณ์เย็นเห็นกลับมา
ชีวิตมันเคร่งเครียดเบียดสมอง
เพียงเราลองยิ้มแย้มแก้มนวลหนา
ไม่ต้องจ่ายหอยเบี้ยเสียเงินตรา
ได้กลับมาความสุขปลุกชีวี
โอ้สยามยิ้มสวยเหมือนกล้วยโค้ง
เมืองเราโด่งดังมากจากวิถี
ชีพเอื้อเฟื้อเผื่อล้นคนใจดี
โลกใบนี้ยอมรับกับเรื่องราว
ที่น้องหมวยดูหยิ่งไม่จริงหรอก
หมวยไม่บอกความในปล่อยให้หนาว
ปล่อยให้พี่ร้องครวญป่วนยืดยาว
คงถึงคราวส่งยิ้มย้วยให้หมวยเอย