28 กุมภาพันธ์ 2548 17:16 น.

วันพรุ่งนี้เป็นเช่นไรใครจะรู้

extreme life

วันพรุ่งนี้เป็นเช่นไรใครจะรู้
หายใจอยู่หรือสิ้นลมผมไม่ทราบ
อาจโชคดีโชคร้ายคล้ายถูกสาบ
หรือมีคราบน้ำตาทาแก้มเรา

ขอเวลาวางแผนเป็นแกนเกาะ
นั่งหัวเราะเผากาลชำนาญเขลา
แผนที่เห็นเป็นผีไม่มีเงา
มันก็เศร้าชั่ววูบรูปขาวดำ

จึงตัดใจโยนทิ้งแล้ววิ่งเก็บ
เมื่อความเจ็บหักเหมาเฮขำ
เรื่องเมื่อวานบันทึกเพื่อนึกจำ
จะไม่ทำซ้ำสองให้ร้องครวญ

ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ดูน่ากลัว
จงอย่ามัวครุ่นคิดให้จิตสวน
เรื่องใหม่ใหม่ช่างน่าแกะและเย้ายวน
เชิญชักชวนเต้นตื่นคึกครื้นเอย				
23 กุมภาพันธ์ 2548 12:09 น.

กลอนไม่รัก

extreme life

กลอนไม่รักหักจิตไม่คิดใคร่
เก็บหัวใจในหินสิ้นความหอม
ดูนิ่งแน่แชเชือนเหมือนยินยอม
หัวใจปลอมล้อมรั้วทั่วทุกมุม

รักนั้นเป็นเช่นผีของชีวิต
วันละนิดติดแน่นเหมือนแผ่นสุม
เหมือนฝูงกามาหยิกและจิกรุม
มาครอบคลุมพุ่มพวงมาลวงใจ

เป็นจุดหมายปลายทางที่ว่างเปล่า
มันรวดร้าวหาวเหม่อละเมอไหล
ดุจความฝันอันแท้แต่แสนไกล
เปรียบความในใฝ่หาเวลาครวญ

ผมจึงหนีลี้หลบและกลบเกลื่อน
เขยิบเลื่อนเบือนบิดเดินผิดสวน
แต่ความจริงอิงแอบอย่างแนบนวล
รอวันหวนชวนรักถักทอเอย				
22 กุมภาพันธ์ 2548 10:48 น.

บังคับใจด้วยบังเหียนและเฆี่ยนตี

extreme life

ใจพยศเหมือนม้าที่บ้าคลั่ง
พูดไม่ฟังรั้งไม่อยู่ดูสับสน
ไม่รู้จักนิยามความอดทน
มันร้อนรนร้อนรุ่มเหมือนสุมไฟ

แถมมันยังซุกซนจนเหมือนเด็ก
ตัวเล็กเล็กหาลูกอมผมอยู่ไหน
เมื่อหาเจอแกะใส่ปากยากอะไร
ตามแต่ใจของตนให้ล้นพอ

อยากจับใจใส่กระด้งคงเหมือนปู
เพราะมันรู้ช่องว่างทางหนีหนอ
อิสระอยู่แค่เอื้อมเงื้อมมือรอ
มันผิดต่อตัวเองไม่เกรงกลัว

บังคับใจด้วยบังเหียนและเฆี่ยนตี
เอามือชี้ช่องทางสว่างหัว
คงต้องฟาดให้เจ็บแสบแบบรัวรัว
หนีความชั่วสู่สวรรค์ชั้นบนเอย				
21 กุมภาพันธ์ 2548 14:26 น.

บทกลอนสอนภาษาอาทิตย์อุทัย บทที่ 2

extreme life

ฮาจิเมมาชิเตะ                  มันเอะใจ
พบเพื่อนใหม่                 ยินดีที่รู้จัก
วาตาชิวากอล์ฟเดส      เข้าเทศน์ทัก
หน้าคึกคักผมชื่อกอล์ฟครับขอบคุณ

โดโซโยโรชิคุ                  บรรลุเอื้อ
ขอฝากเนื้อฝากตัว       ฝากหัวหมุน
อิตเตคิมัส          ชัดเจนไหมเนื้ออุ่น
แปลเอาบุญไปแล้วนะ    ครับคะเอย				
18 กุมภาพันธ์ 2548 18:47 น.

บทกลอนสอนภาษาอาทิตย์อุทัย บทที่ 1

extreme life

โอฮาโยโงไซมัส                   สวัสดี
เขาจะมีใช้กันอันตอนเช้า
ส่วนตอนบ่ายทักทายเป็นครั้งคราว
ก็ต้องกล่าวหนึ่งท่อน       คอนนิจิวะ

ในตอนเย็นเห็นหน้าคร่าตากัน
จึงกล่าวพลันกล่าวพร้อม   คอมบังวะ
แต่เมื่อต้องจากลาคราออกกะ
ซาโยนาระ          ลาก่อนจากจรไกล

โอยะสุมินาไซ             ใช้ตอนง่วง
อยากลาล่วงเข้านอนหมอนอยู่ไหน
โซเรเดวะมาตะ            จะพบใหม่
พบกันในวันพรุ่งนี้ที่เดิมเอย				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟextreme life
Lovings  extreme life เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟextreme life
Lovings  extreme life เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟextreme life
Lovings  extreme life เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงextreme life