26 มกราคม 2548 14:16 น.
extreme life
ทุกอักษรามีค่าเท่าเทียมกัน
ไม่ว่ามันจะดีเลิศประเสริฐศรี
หรือว่าอาจเข้าใจยากมากเต็มที
เพราะมันมีเหตุผลที่คนทำ
อาจจะดูไม่เห็นเป็นบทกลอน
แต่สะท้อนบางอย่างช่างน่าขำ
อาจดูเหมือนมินั่งตั้งใจทำ
แต่เก็บกำบางสิ่งมาอิงใจ
ทุกสิ่งมีทั้งข้อดีและข้อเสีย
ถึงละเหี่ยดวงจิตความคิดไหน
ลองฝ่าแหวกแง่ลบประสบไป
ความคิดใหม่ทางบวกลวกใจเรา
อักษราที่ประจักษ์อักษรา
ก่อเกิดมาจากมนุษย์ไปขุดเขา
ขึ้นมาวางขึ้นมาเรียงเคียงข้างเอา
มันก็เศร้าเหงาเป็นเช่นกันเอย
25 มกราคม 2548 11:17 น.
extreme life
โอ้ความสุขมีมากมายหลากหลายอย่าง
เวลาว่างร้องเพลงบรรเลงเสียง
หรือจะเด็ดอักษรามาร้อยเรียง
อาจจะเลี้ยงเหล่าสัตว์หัดดูแล
มองจันทราแสงอ่อนตอนกลางคืน
ย่างไปยืนริมน้ำตามกระแส
เล่นกีฬาเข้าไปไม่อ่อนแอ
ความสุขแท้พระธรรมนำชีวี
อ่านหนังสือนอกล้ำตำราเรียน
หัดขีดเขียนลากแปรงแต่งเติมสี
สัมผัสโลกรอบรู้ดูทีวี
หลบหลีกหนีเข้าครัวรัวหั่นซอย
ยิ้มให้กับชีวิตอย่างคิดมาก
สุขที่ยากเหนื่อยล้าอย่าฟื้นฝอย
คิดถึงใครบางคนจนใจลอย
ตะวันคล้อยลงต่ำฉ่ำตาเอย
24 มกราคม 2548 14:09 น.
extreme life
ข้าวเหนียวนึ่งหอมหวานทานอร่อย
ไก่ย่างปล่อยกลิ่นอบอวนชวนใฝ่ฝัน
เห็นส้มตำทำเรียงวางเคียงกัน
โอ้ตัวฉันอยากกินแทบสิ้นใจ
หยิบข้าวเหนียวใส่ปากยากจะฝืน
นึกหวนคืนถิ่นเก่าเฝ้าอาศัย
อีสานเหนือเชื้อชาติวาดโยงใย
คิดถึงไอพระคุณอุ่นยายตา
ฉีกไก่ย่างแตะลิ้นไปชิ้นหนึ่ง
พลางคิดถึงหวัดนกวกเข้าหา
แต่ไก่ร้อนอ่อนนุ่มรุมเข้ามา
จึงไขว่คว้าชิ้นสองไม่ต้องกลัว
ตักส้มตำหนึ่งช้อนป้อนเข้าปาก
เผ็ดมากมากแซ่บดีมีเหงื่อหัว
วิตามินดิ้นมากมายหลากหลายตัว
จกกันรัวข้าวเหนียวไก่ใส่ส้มตำ
23 มกราคม 2548 20:33 น.
extreme life
เมื่อผิดหวังในตัวเองบรรเลงโศก
เหมือนทั้งโลกซึมเศร้าเคล้าเมฆฝน
ตัวมันอู้รู้สึกแย่แพ้ใจตน
กายสับสนอึดอัดขัดสิ้นดี
คราสมหวังดั่งใจปรารถนา
เหมือนท้องฟ้าปลอดโปร่งโล่งสดสี
ชนะใจตัวเองครื้นเครงมี
แสนสุขขีกายากล้าแกร่งพลัน
ยามร่างกายร้องครวญชวนพักผ่อน
ใจมันร้อนเร่งงานสานทอฝัน
สมองเอยเฉยนิ่งไม่วิ่งกัน
นาทีนั้นแพ้ตัวนะหัวใจ
โอ้สุขทุกข์คลุกเคล้าอย่าเศร้าเลย
ทุกคนเคยผันผ่านนานนมไหน
ความผิดหวังมาเยือนและเคลื่อนไป
สมหวังใหม่เกิดขึ้นลุกยืนเทอญ
22 มกราคม 2548 18:14 น.
extreme life
ความสงบสยบความเคลื่อนไหว
หัดทำใจเยือกเย็นเป็นน้ำแข็ง
โบกมือลาถ้อยคำย้ำรุนแรง
คนชอบแกล้งด้วยวาจาข้างหน้าเรา
พูดน้ำไหลไฟดับรับฟังเงียบ
มากันเพียบเสียบใส่โสตโปรดปล่อยเขา
ปากเรานั้นคันหนักหนาอย่าพึ่งเกา
อีกปากเน่าเข้าใจไม่น่าฟัง
เอาเข้าไปให้พอขออย่าหยุด
สักกี่ชุดก็เชิญเกินขุดฝัง
มันมากมายคล้ายดินหินสร้างวัง
คงไม่รั้งยั้งห้ามตามสบาย
หรืออยากตบอยากตีที่ใบหน้า
เอาสิถ้าทำแล้วแคล้วเครียดหาย
แม้อยากได้ชีวิตปลิดชีพวาย
จะถวายให้สิ้นอินทรีย์เอย