23 ธันวาคม 2547 15:26 น.
extreme life
อาบน้ำดึกสองวันมันเริ่มแย่
มันท้อแท้ไม่สบายกายหนักหนา
มันเจ็บคอน้ำมูกไหลได้กินยา
มันอ่อนล้าอ่อนเพลียละเหี่ยใจ
แต่หัวใจยังคึกคักอย่างหนักหน่วง
แม้จะง่วงยังมึนยืนพริ้วไหว
แม้ว่าใจดวงนี้ไม่มีใคร
แม้ว่าในหัวสมองยังร้องครวญ
นั่งนึกถึงความมั่นใจในวันนี้
ก็ยังมีมากมายไม่ผันผวน
ก็มีบ้างบางทีที่เรรวน
ก็ปั่นป่วนเพราะเธอเพอร์เฟ็คเกิน
กลับเข้าเรื่องดีกว่าอย่านอกเรื่อง
คงฟูเฟื่องหากไร้โรคโบกมือเขิน
คงเหมือนลาภอันประเสริฐและเพลิดเพลิน
คงเผชิญโลกกว้างอย่างมั่นเอย
18 ธันวาคม 2547 15:52 น.
extreme life
ขอให้โลกสงบสุขทุกหย่อมหญ้า
ขอให้ฟ้ากลับมาสวยด้วยความหวัง
ขอให้ชาติเป็นปึกแผ่นแน่นพลัง
ขอให้ฟังกันบ้างอย่าห่างไกล
ขอให้ปาเลสไตน์หายเคืองแค้น
ขอให้แดนอีรักสมัครสมัย
ขอให้นางอองซานอยู่นานไป
ขอให้ไทยการเมืองใสกว่าเป็นมา
ขอให้หยุดจุดระเบิดนิวเคลีย์เถิด
ขอให้เกิดสันติมิใฝ่หา
ขอให้อยู่ร่วมกันไปไม่จากลา
ขอให้ตาอย่าหาเรื่องชำเลืองมอง
ขอให้หยุดตีกันมันไม่ดี
ขอให้หนียาเสพติดผิดทั้งผอง
ขอให้หยุดการเชือดเลือดไหลนอง
ขอให้ครองคู่อยู่ทุกหมู่เอย
17 ธันวาคม 2547 18:02 น.
extreme life
เมื่อสายตามาบรรจบพบเจอกัน
ก็ไหวหวั่นทันทีที่ได้เห็น
ใจเต้นรัวตัวแข็งทื่อมือไม้เย็น
ไม่ใช่เล่นเป็นเธอเจอนัยตา
ช่วงเวลาห้าวิที่พ้นผ่าน
แม้ไม่นานพาลเขินเกินรักษา
ฉันและเธอเผลอปริ่มยิ้มออกมา
ราวกับว่าครานี้มีอาการ
จึงพาใจไปหาชานิดหน่อย
ปากน้อยน้อยค่อยค่อยเปรยเอ่ยคำหวาน
เพียงชั่วครู่รู้ดีคงมินาน
ต้องพบพานการจากลาหามิเจอ
จึงกล่าวโต้โอกาสหน้ามาพานพบ
คงไม่จบแค่รบนี้ที่เสนอ
อยากเห็นหน้าสบตาอีกทีเธอ
เพื่อขอเบอร์ไว้ติดต่อพออุ่นใจ
17 ธันวาคม 2547 09:52 น.
extreme life
เหตุอันใดหัวใจจึงไม่กล้า
ที่หางตานางฟ้านั่งคลิกอยู่
เราก็ฟอร์มมองซ้ายขวาหาทางดู
ใจก็รู้น่ารักปักอุรา
เธอเปิดเว็ปยะฮูจู้ฮุกกรู
เราเปิดอู้ไทยกลอนสอนภาษา
แต่ทำไมไม่ขึ้นเสียเวลา
ผมจึงหาเครื่องใหม่เพื่อใช้งาน
ได้เครื่องใหม่ใช้ไม่ได้อยู่ดีแหละ
คนเยอะแยะในศูนย์คอมหลอมประสาน
เน็ตก็เลยไม่ไหลไม่ได้การ
หนาวสะท้านแอร์เย็นเห็นหลังเธอ
กลับมาคิดเสียดายไม่น่าพลาด
ทิ้งโอกาสขลาดเขลาที่เราเผลอ
เพียงเพราะอยากอ่านกลอนของเพื่อนเกลอ
จึงละเมอเพ้อเพี้ยนมาเขียนเอย
15 ธันวาคม 2547 14:31 น.
extreme life
ดื่มเป็ปซี่เต็มที่กับชีวิต
สู้สุดฤทธิ์สุดใจไม่ล่าถอย
โอ้เป้าหมายเส้นชัยยังรอคอย
อย่าท้อถอยลอยห่างจืดจางลง
สร้างโอกาสขึ้นมาอย่ารั้งรอ
มองทางต่อก่อฝันผ่านควันหลง
อย่ามองแต่อุปสรรคหักใจปลง
ความมั่นคงตรงสู่ประตูทอง
ความเฉื่อยชานำพาสู่จุดจบ
รอจนครบกำหนดสยดสยอง
จงทำเผื่อเอาไว้ให้จับจอง
เพื่อไม่ต้องเสียใจในเวลา
กรุณาอย่ากั๊กหักแรงเก็บ
เพราะอาจเจ็บเกินใจใคร่รักษา
อาจเสียดายไม่น่าเลยเอ่ยออกมา
เผลอพูดว่าน่าเต็มที่ชีวีเอย
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
8027
