25 พฤศจิกายน 2547 18:25 น.

มันชักจะหมดมุข

เจ็ดสิบห้าบทกลอนที่ผันผ่าน
ล้วนเป็นงานที่ไหลหลากจากสมอง
มาวันนี้งานของใจไม่ไหลนอง
เสียงร่ำร้องเกิดอะไรทำไมตัน

หรือเป็นเพราะหน้าแล้วแห้งทั่วหน้า
หอยปูปลาพากันหลบกลบโคลนฝัน
ไม่ออกมาแหวกว่ายให้เห็นกัน
ไม่เหมือนวันที่ผ่านมาพาทุกข์ใจ

ครั้นจะแต่งกลอนรักก็หนักจิต
โอ้ชีวิตผ่านมาหานับได้
จะตัดตอนย้อนอดีตคิดถึงใคร
คงจะไม่แต่งกลอนรักหนักอุรา

โอ้ปลายปีมีเทศกาลบานมากมาย
คงได้หลายบทกลอนนอนแผ่หรา
วันพรุ่งนี้ลอยกระทงคงแต่งมา
ให้เพื่อนข้าชาวกลอนได้อ่านดู

23 พฤศจิกายน 2547 17:13 น.

ตุ๊กตาล้มลุกปลุกใจฉัน

ตุ๊กตาล้มลุกปลุกใจฉัน
ให้ลบลืมคืนวันอันโหดร้าย
อย่าท้อแท้สิ้นหวังนั่งเสียดาย
โอ้สหายจงลุกขึ้นยืนอีกที

ตุ๊กตาก็เลือกเกิดเลิศไม่ได้
เหมือนคนไงเลือกไม่ได้ไม่อาจหนี
ถ้าเลือกได้อยากเกิดเป็นหมีเท็ดดี้
ล้มลุกอย่างฉันนี้มิโด่งดัง

แต่ฉันก็พอใจในตัวตน
เป็นตัวอย่างให้ผู้คนชนรุ่นหลัง
ตุ๊กตาล้มลุกดีมีพลัง
ล้มร้อยครั้งลุกร้อยครั้งยังยิ้มโชว์

จงเป็นดั่งตุ๊กตากล้าล้มลุก
อย่าอมทุกข์อยู่นานผลาญสุขโข
ให้เต็มเปี่ยมด้วยพลังดั่งเทอร์โบ
ล้มแล้วโอ้ลุกได้ไม่ล้มนาน

22 พฤศจิกายน 2547 17:53 น.

สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่คิด
คนที่ผิดอาจมีสิทธิเป็นแพะได้
รูปไม่หล่อพ่อไม่รวยอาจจริงใจ
หน้าสวยใสใช้เงินเก่งอาจหลอกลวง

ที่ว่ายากหากได้ลองอาจแสนง่าย
ที่ว่าร้ายตายแน่แน่อาจแค่ห่วง
ที่ว่าแห้วแล้วหนอเราอาจได้ควง
ที่ว่าช่วงดวงตกสุดอาจได้เงิน

ยิ้มเบิกบานอาจร้าวรานอยู่ในอก
บินเหมือนนกอาจวกเป็นค้างคาวเหิน
สวยสุดหยิ่งแต่ที่จริงอาจคุยเพลิน
หนุ่มเหลือเกินอาจบังเอิญเด็กเกินวัย

อันความกลัวชั่วร้ายตายเสียเถิด
อย่าบังเกิดความลังเลเอสงสัย
มันจะทำให้เราช้าล้าหัวใจ
เดินหน้าไปให้เต็มแรงแห่งตัวเรา

21 พฤศจิกายน 2547 15:16 น.

ตื่นขึ้นมาไม่เห็นฟ้าอีกต่อไป
ทำอย่างไรต่อไปเล่าทีนี้
ลุกขึ้นยืนพื้นผนังคลำให้ดี
ประตูที่เปิดออกไปไม่เห็นทาง

แล้วจะลงบันไดอย่างไรต่อ
คงร้องขอความช่วยเหลือเมื่อฟ้าสาง
อนาคตที่จดไว้ได้ปล่อยวาง
เพื่อก้าวย่างสู่ทางใหม่ไร้ดวงตา

อยากเป็นล่ามถามตอบที่รอบรู้
ตาไม่ดูหูฟังเสียงเรียงภาษา
ฝรั่งแขกจีนไทยได้ทุกครา
อยากรู้ว่าทุกภาษาเป็นเช่นไร

นอนคิดไปจะทำใจได้จริงหรือ
แล้วใครคือผู้เมตตาภาษาใส
ไม่ได้เห็นไม่ได้ยลคนของใจ
อย่าเป็นไปในความมืดฝืดเคืองเลย

21 พฤศจิกายน 2547 15:11 น.

ตื่นขึ้นมาไม่เห็นฟ้าอีกต่อไป
ทำอย่างไรต่อไปเล่าทีนี้
ลุกขึ้นยืนพื้นผนังคลำให้ดี
ประตูที่เปิดออกไปไม่เห็นทาง

แล้วจะลงบันไดอย่างไรต่อ
คงร้องขอความช่วยเหลือเมื่อฟ้าสาง
อนาคตที่จดไว้ได้ปล่อยวาง
เพื่อก้าวย่างสู่ทางใหม่ไร้ดวงตา

อยากเป็นล่ามถามตอบที่รอบรู้
ตาไม่ดูหูฟังเสียงเรียงภาษา
ฝรั่งแขกจีนไทยได้ทุกครา
อยากรู้ว่าทุกภาษาเป็นเช่นไร

นอนคิดไปจะทำใจได้จริงหรือ
แล้วใครคือผู้เมตตาภาษาใส
ไม่ได้เห็นไม่ได้ยลคนของใจ
อย่าเป็นไปในความมืดฝืดเคืองเลย