7 ตุลาคม 2547 11:10 น.
extreme life
ถ้ามดตัวใหญ่เท่าหมาอาเซเชี่ยน
ถ้าเอเลี่ยนใจดีเหมือนพี่สาว
ถ้าทะเลเหนียวหนึบหนับไปด้วยกาว
ถ้าเงินลาวเป็นเงินหลักของโลกกลม
ถ้าข้าวแพงกว่าน้ำมันอันล้ำค่า
ถ้าท้องฟ้าเป็นสีเขียวเปรี้ยวเปรี้ยวขมขม
ถ้าห้างไม่ติดแอร์เปิดแต่พัดลม
ถ้าเส้นผมของทุกคนเป็นสีชมพู
ถ้าอึหอมเหมือนดอกไม้ไนทุ่งหญ้า
ถ้าพอลล่าเสียโฉมโทรมไม่หรู
ถ้าไม่มีทีวีที่เราดู
ถ้าอยู่อยู่หิมะตกปกเมืองไทย
ถ้ากบน้อยในกะลากล้าแง้มฝา
ถ้าจันทราเป็นสี่เหลี่ยมเปี่ยมไสว
ถ้ากระสอบทรายมีชีวิตและจิตใจ
ถ้ากลอนไทยหายไปใครบ้างตรม
6 ตุลาคม 2547 12:30 น.
extreme life
คนเรานั้นเกิดมาเพื่อซาดิส
ถ้ามัวคิดแต่ผลัดวันประกันพรุ่ง
พักกายใจแล้วเมื่อไรถึงจะรุ่ง
ทำตัวยุ่งเข้าไว้ให้เคยชิน
เพราะความจริงเราทำได้เกินใจบอก
ไม่ตายหรอกกายบอกอยากโผผิน
เสียงความท้ออะไรไม่ได้ยิน
กัดกลืนกินความตั้งใจให้หมดจาน
จงเป็นเหมือนหินอ่อนโยนโดนแกะสลัก
เศษทลักแตกกระจายปลายสิ่วขวาน
ถึงเจ็บปวดรวดร้าวเคล้าซมซาน
กลายเป็นงานอันล้ำค่าน่าชื่นชม
อย่าคิดว่าเราเกิดมาเพื่อตัวเอง
จงยำเกรงรับใช้ให้สาสม
เอาเถอะหน่าอย่าไปคิดชีวิตระทม
เพียงบอกผมเดี๋ยวจัดให้ใครต้องการ
5 ตุลาคม 2547 12:56 น.
extreme life
ความรู้สึกของหมอนข้างวางบนเตียง
อยู่คู่เคียงกับหมอนหนุนอุ่นไอฉัน
หนีไม่รอดโดนฉันกอดทุกคืนวัน
ไส้หมอนนั้นแทบปลิ้นดิ้นออกมา
หากคืนไหนไม่ได้กอดคงรอดยาก
หลับลำบากหงุดหงิดมากจากแขนขา
ถึงกับต้องกอดหมอนหนุนแทนทุกครา
ถึงสั้นกว่าหมอนข้างก็พอทน
ไม่รู้มันเบื่อไหมในกอดนี้
เพราะมันมีแต่ไอรักที่ปักล้น
มันคงอยากแบ่งไอรักให้กับคน
ที่ขัดสนในไออุ่นจากร่างกาย
หมอนข้างบอกฉันอยากมีแขนขา
มีหน้าตามีเสื้อผ้ามีเงินหลาย
เพราะฉันมีเพียงหน้าที่โดนกอดโดนคลาย
มันอยากกลายเป็นพ่อเลี้ยงลูกบุญธรรม
4 ตุลาคม 2547 17:28 น.
extreme life
อันชีวิตก็เป็นเช่นเกมโชว์
ฉากดูโก้โอ้โหเหมือนทางฝัน
เด็กเล่นได้ผู้ใหญ่เล่นดีมีทุกวัน
แจ๊คพ็อตนั้นเหมือนความฝันเราทุกคน
มีการแจกโชคทองของพิเศษ
มีการเสกมายากลให้ฉงน
มีดนตรีมีคนดูนั่งปะปน
มีดิ้นรนตอบคำถามตามเวลา
มีแข่งขันฉันกับเธอเจอกันซิ
มีคิคิหัวเราะเยาะตามประสา
มีโอ้อวดอันความเก่งเหลือคนา
มีผู้ปราชัยในชัยเกมโชว์
ผู้ชนะเข้าไปชิงแจ็คพ็อต
ถ้าสุดฮ๊อตแจ๊คพ็อตแตกแจกความฝัน
ถึงไม่แตกก็ยังแจกเงินรางวัล
ผู้แพ้นั้นก็แจกกันรางวัลปลอบใจ