10 ตุลาคม 2547 09:41 น.
extreme life
เหตุเกิดตอนฉันเป็นเด็กตัวเล็กอยู่
ท่านคุณครูจัดประกวดอวดคำขวัญ
ในหัวข้อเรื่องนักบุญครุ่นคิดกัน
แล้วตัวฉันก็แข่งขันแย่งชิงชัย
บุญราศรีแสนดียอมพลีเพื่อศาสนา
คือคำขวัญที่ตัวข้าส่งแข่งไป
เขาก็ให้มาซึ่งหนึ่งรางวัลไง
ให้ฉันในกลางผู้คนปนตบมือ
แล้วชีวิตก็ดำเนินเดินต่อไป
ฉันก็ยังแต่งกลอนให้พ่อแม่ถือ
ทุกวันพ่อวันแม่แห่งชาติลือ
เพื่อส่งสื่อความรู้สึกนึกบุญคุณ
จนวันหนึ่งเว็ปอะไรไทยโพเอ็ม
ที่ซึ่งเต็มไปด้วยกลอนสอนเกื้อหนุน
กำลังใจมีให้ใส่เกื้อกูล
สุขสมบูรณ์ไปด้วยรักปักอุรา
ถ้าวันไหนไม่ได้แต่งไม่ได้อ่าน
ช่างงุ่นง่านหงุดหงิดจิตปัญหา
วันหนึ่งหนึ่งจึงต้องแย่งแบ่งเวลา
ให้ฉันมาเสพกลอนก่อนนอนสบาย
9 ตุลาคม 2547 15:37 น.
extreme life
ท้อแท้สิ้นหวังพลังวังชาเท่ากับศูนย์
เงียบเหงาอาดูรเกื้อหนุนเกื้อกูลกันไม่มี
เปล่าเปลี่ยวว้าเหว่ดูไม่เท่ห์ดูไม่ดี
ไร้ค่าแล้วชีวีนับแต่วันนี้เศร้าใจ
ถูกคนดูถูกเหยียดหยามและลามปาม
ถูกคนคอยหวงคอยห้ามคอยผลักใส
คนเคยติดต่อติดตามยังถามว่าเราเป็นใคร
มาเรียกร้องอะไรไม่เข้าใจไปไกลไกลเลย
ไม่อยากทำอะไรต่อไปให้ใจยุ่งยาก
ไม่อยากทำอะไรมากอยากอยู่เฉยเฉย
ไม่อยากดิ้นรนกระเสือกกระสนเหมือนที่เคย
ไม่อยากชมเชยฝันหวานที่บานไม่รู้โรยรา
เฝ้าทนอยู่นานเพื่อกลั่นความคิดที่ลึกล้ำ
ยิ่งเจ็บยิ่งช้ำยิ่งกระหน่ำขำยิ้มออกมา555
จะว่าไปแล้วเจ็บจิตซาดิสแบบนี้ก็ดีนี่นา
แบบนี้แหละหนาที่ข้าชอบขอบอกขอขอบคุณ
9 ตุลาคม 2547 12:30 น.
extreme life
ไม่มีใครผิด
แต่มันติดอยู่ที่คิดต่างกัน
บางคนช่างคิดช่างฝัน
บางคนอยู่ไปวันวันก็สบายดี
บางคนขี้หงุดหงิด
บางคนยิ้มไม่คิดทุกนาที
บางคนชอบกินเหล้าเคล้านารี
บางคนมีครอบครัวอบอุ่นละมุนใจ
บางคนสุดแสนประหยัด
บางคนชอบนัดไปช็อปไปใช้
บางคนคิดว่าตัวเองเหนือกว่าใคร
บางคนก็ใฝ่ถ่อมตนคนธรรมดา
บางคนเรียบร้อยสุดฤทธิ์
บางคนเปรี้ยวจิตสุดซ่าเฮฮา
บางคนชอบมีน้ำตา
บางคนมีใจแก่กล้าคอยท้าทุกเรื่องราว
บางคนชอบซาดิส
บางคนครุ่นคิดแล้วนั่งหาว
บางคนชอบฟังเรื่องยืดยาว
บางคนม่ายอาวขอสั้นสั้นหั่นไว้ใจความ
บางคนปล่อยเรื่องผ่านไป
บางคนสงสัยคาใจต้องถาม
บางคนสุดแสนบ้ากาม
บางคนหักห้ามใจจิตคิดทางธรรมไม่เมามัว
บางคนเฝ้าหาคนผิด
บางคนยั้งจิตเออความคิดต่างหัว
บางคนไม่รู้ดีชั่ว
บางคนรู้ตัวขอเป็นคนดี
9 ตุลาคม 2547 10:42 น.
extreme life
เถียงกันใหญ่เรื่องเก่าเล่าใหม่ในวันนี้
ต่างชิงดีชิงเด่นไม่เป็นที่สอง
อ้างเหตุผลไม่ให้จนมุมไม่ให้ตกเป็นรอง
เรานั่งมองสองดวงใจใส่อารมกัน
คนหนึ่งเป็นแม่เราเขย่าอารมสุดฤทธิ์
อีกคนร้อนรนจิตไม่เบาน้องเรานั่น
เถียงกันเพราะน้องพูดว่าเสียอารมบ่นว่ากัน
ลุกโชนพลันกองไฟใหม้ใจคน
ผลสุดท้ายเราทนไม่ไหวจ้องไปที่หน้าน้อง
แล้วก็มองลูกนัยตาหาเหตุผล
แล้วพูดว่าน้องเอ๋ยนายเกิดมาเป็นตัวเป็นตน
เกิดมาบนโลกนี้ทำดีทำไม่ดีกี่ครั้ง
น้องนั่งนิ่งใจหยุดวิ่งดิ่งหัวคิด
เราทำผิดมามากมายในใจฝัง
แม่ก็เลยไม่ไว้ใจยังใฝ่เฝ้าระวัง
เรื่องเคยพลั้งยังไม่น้อยกว่าเรื่องดี
ตอนนี้แม่ก็ยังรู้สึกแย่
ส่วนน้องแท้แท้หลับสบายในความไม่รู้ประสาประสี
เป็นแบบนี้บ่อยมากจากวันเป็นปี
อย่าทะเลาะกันเพื่อมีความสุขสันต์ได้ไหมทั้งสองใจ
8 ตุลาคม 2547 10:18 น.
extreme life
คิดถึงผองเพื่อนเก่าของเรานั้น
เคยวิ่งเล่นด้วยกันวันฟ้าใส
วันฝนตกก็ยังเคยวิ่งเล่นไป
จะมีอะไรมันส์เท่าเรามัธยม
คิดถึงผองเพื่อนเก่าของเรานั้น
เคยซ้อมเชียร์ด้วยกันวันฟ้าขม
ตบมือไม่ดังถอดเสื้อตบหลังกันระงม
พากันจมกองสุราข้า ปวช.
คิดถึงผองเพื่อนเก่าของเรานั้น
เคยร่วมเรียน ป.ตรีด้วยกันวันฟ้าขอ
สอบเมื่อไรใจระทึกขึ้นเขียงรอ
ยังไม่พอขอเรียนต่อชั้น ป.โท
คิดถึงผองเพื่อนเก่าของเรานั้น
เคยพรีเซ้นต์ด้วยกันวันงานร้อน
แปลงานเก่าแปลงานใหม่ไม่ต้องนอน
นั่งกอดหมอนคิดถึงตอนเราร่ำเรียน
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
700
