15 ตุลาคม 2547 10:36 น.
extreme life
เพราะหัวใจไม่มีที่สิ้นสุด
ถ้าลองขุดมุดหาพาฉงน
ความต้องการยุ่งยากมากเหลือทน
วางปะปนคนอยากได้ใจต้องการ
ต้องคลาดแคล้วแน่แน่วแล้วบางสิ่ง
อันที่จริงมากยิ่งสิ่งสงสาร
สิ่งที่เลือกได้แต่เปลือกเหงือปลาวาฬ
โอ้สังขารมารผจญปล้นมันไป
จึงน้อยเนื้อเบื่อใจในดวงจิต
ต้องครุ่นคิดสนิทมืดจืดไม่ใส
ทั้งห่อเหี่ยวเกี่ยวปากซากหัวใจ
สุดท้ายไม่ให้คุณค่าด่าตัวเอง
เลยนั่งคิดชีวิตจิตผันผ่าน
ทำหนึ่งงานสานความคิดจิตข่มเหง
ควรคิดทำย้ำให้จิตติดวังเวง
เช่นครื้นเครงเพลงสนุกทุกข์ห้ามปน
14 ตุลาคม 2547 11:34 น.
extreme life
ฝนตกพรำฮัมกลอนนอนแต่งคำ
ลมเย็นล้ำยามค่ำดำมืดแสง
ถึงแม้ฟ้าจะคะนองร้องรุนแรง
ไม่ระแวงจับปากกามาจดกลอน
นอนซุกตัวและหัวใจในผ้าห่ม
หน้ามุดก้มบ่มคำคู่อยู่บนหมอน
อยากแต่งให้ละมุนละไมในทุกตอน
เพราะไม่ร้อนตอนนี้มีกะใจ
อยากใจเย็นเปรียบเป็นเช่นน้ำฝน
ไม่ร้อนรนคนใจเย็นเป็นน้ำใส
ไม่ประทุดุด่าว่ากล่าวใคร
เพราะว่าไม่อยากให้ใครได้หวาดกลัว
ง่วงแล้วนะจะบอกให้ไทยโพเอ็ม
ความล้าเล็มเต็มจังทั้งหางหัว
ขอไปนอนก่อนนะจะพักตัว
เพื่อความชัวร์วันต่อไปได้มีแรง
13 ตุลาคม 2547 11:26 น.
extreme life
ตัวฉันนี้อยู่ที่บ้านงานท่วมหัว
ทุ่มสุดตัวยังโดนด่าผ่ารูหู
เอาแต่สั่งสั่งสั่งดูสิดู
ก็ไม่รู้แกล้งกันหรืออันใด
นั่งสั่งการเหมือนแม่ทัพปรับแผนรบ
แถมมีตบมีตีชี้ผลักใส
พูดเสียดสีย่ำยีด้วยคำให้ช้ำใจ
สะใจไหมสุดช้ำตรมระบมกายา
จึงออกหาลูกสะใภ้ให้แม่ทัพ
มาช่วยรับทุกข์เข็ญลำเค็ญหนักหนา
มีบ้างไหมใครอยากเป็นซินเดอเรล่า
ให้ตัวข้าฯมีวันเป็นเช่นเจ้าชาย
เรื่องแก้วแหวนเงินทองรับรองจ้า
พี่จะหามาให้ใช้ไม่ขาดสาย
ให้คุ้มกับที่น้องต้องทุรนทุราย
ให้น้องกลายเป็นนางซินกินคาเวียร์
12 ตุลาคม 2547 11:52 น.
extreme life
ทำหน้าบูดไปใยใครแกล้งน้อง
ใยไม่มองหน้าพี่ที่ห่วงหา
โอเคพี่คนนี้ไม่ค่อยมีเวลา
แต่ก็มาให้น้องเห็นเย็นหัวใจ
หิวข้าวไหมเดี๋ยวเราไปกินไก่นะ
หรือน้องจะกินสุกี้พี่ทำให้
หรือน้องอยากดูพี่ต้อนฟ้อนรำไทย
หรืออยากไปไหนบอกมาพี่ว่าตาม
อย่าเดินหนีได้ไหมใจจะขาด
เดี๋ยวพี่กวาดปัดเช็ดถูตู้ทั้งสาม
ให้เรามีที่นั่งมองจนสองยาม
เอ๊ะน้องจามนี่ทิชชู่เช็ดถูมี
เอ๊ะเมื่อกี้น้องแอบยิ้มใช่ไหมนั้น
เอ๊ะไหงกันร้องไห้ตัวสั่นล่ะทีนี้
โอ๋ไม่ร้องไม่งอแงแม่คนดี
จะไม่มีให้น้อยใจให้สัญญา
11 ตุลาคม 2547 12:51 น.
extreme life
โรงงานนี้มีกลอนเย็นเป็นผลิตภัณฑ์
กลอนร้อนนั้นเป็นผลิตภัณฑ์ชิ้นที่สอง
กลอนธรรมชาติเป็นผลิตภัณฑ์อันน่าลอง
ผลิตภัณฑ์ของรักมากมายหลายลีลา
ความรู้สึกใช้เป็นเช่นวัตถุดิบ
แล้วก็หยิบเม้าส์เขย่าเราหรรษา
เคาะแป้นพิมพ์จิ้มแป้นกดเหมือนคนบ้า
ราวกับว่าเป็นเครื่องจักรถักสานกลอน
ผลิตเสร็จเด็ดไปขายในหน้าเว็ป
แล้วจึงเก็บคำติชมคมคำสอน
นำมาปรับมาปรุงผลิตภัณฑ์กลอน
ที่ยังอ่อนประสบการณ์งานกวี
ในยามว่างเดินเล่นบ้างตลาดกลอน
ช่างซับซ้อนหลากหลายในแสงสี
เมื่อพบพานผลิตภัณฑ์อันเข้าที
ไม่รอรีซื้อเก็บไว้ในคลังกลอน