31 ตุลาคม 2547 17:06 น.
extreme life
ก้าวบันไดทำไมทีละขั้น
ช่างไม่ทันอันคิดไว้ในสมอง
เสียงหัวใจเต้นตุบตับทั้งสี่ห้อง
มันร่ำร้องต้องการขึ้นด้านบน
กล้ามเนื้อขาท้าทายให้ก้าวกว้าง
เท้าบอกว่างพร้อมย่างไปทุกแห่งหน
เข่าบอกพี่ทีละขั้นสั้นเหลือทน
ข้อเท้าบ่นขอสองขั้นทันทีเลย
เมื่อใจการคล้ายกับว่าท้าความฟิต
อยากพิชิตชั้นบนจนเกินเฉย
ไม่อยากก้าวทีละขั้นอย่างที่เคย
อยากลงเอยที่ชั้นบนในเร็วไว
จึงกระโดดก้าวขาพาตัวพุ่ง
เนื้อสะดุ้งตามจังหวะที่เคลื่อนไหว
เหมือนกับว่าล้านิดหน่อยปล่อยเป็นไป
ไม่ทันไรได้ไปอยู่คู่ชั้นบน
^-^ ขอคุยกับเพื่อนๆชาวกลอนหน่อยนะ ^o^
แบบว่าก่อนอื่นต้องขอขอบคุณมากๆสำหรับทุกคำติชมเลยนะครับ ^o^
ขอสารภาพครับว่าผมชอบแต่งกลอน เขินจัง 5555555 @^-^@
และก็ชอบอ่านกลอนพอๆกับแต่งกลอนเช่นกัน ^o^
แต่ว่าการอ่านกลอนนั้นต้องใช้เวลามากกว่าการแต่งกลอนเยอะ ^-^/
ซึ่งบางทีก็นะรู้สึกไม่สบายใจเหมือนกันแบบว่าเหมือนเห็นแก่ตัวไง ^-^
แต่ก็ทำไงได้นะต้องขออภัยมาในที่นี้ด้วยนะเพื่อนๆชาวกลอน ^-^
เนื่องด้วยเพราะชีวิตวันๆของผมนี่ก็มีอะไรมากมายที่ต้องทำ ^-^
แต่ยังไงก็คงอดใจไม่ไหวที่จะต้องหาเวลามาอ่านกลอนของเพื่อนๆชาวกลอนอยู่ดีอะแหละนะ ^o^
เพราะว่าเวลาได้อ่านกลอนแล้วแบบว่าโดนเนี่ยะ ^-^/
มันจะรู้สึกไงอะ บอกไม่ถูก ^o^ ?
จะเรียกว่าอะดีนาลีนหลั่งเลยก็ว่าได้ 5555555 ^o^
บ่นไรเนี่ยะเรา พอดีกว่า
ทั้งหมดนี่ก็คือสิ่งที่อยากจะบอกกล่าวแก่ชาวกลอนจากใจนะ ^-^
นี่เดี๋ยวต้องไปปอกหอมแดงกับหั่นตระไคร้นะเนี่ยะ 5555 ^o^
บอกแล้วว่ายุ่งๆ ^o^/
ไปและ ^o^
30 ตุลาคม 2547 13:43 น.
extreme life
อันลองผิดลองถูกปลูกประสบ
ได้รู้ครบคำตอบที่สงสัย
ที่พลาดพลั้งไปแล้วไม่เป็นไร
เริ่มต้นใหม่ด้วยใจใฝ่โบยบิน
หากหลบเลี่ยงเพียงมองว่าต้องถูก
ก็เหมือนลูกไข่ไก่ในก้อนหิน
เพราะต้นไม้ไม่ได้ปลูกแค่ในดิน
จะหากินต้องเชี่ยวชาญในงานตน
เมื่อรู้จริงรู้แจ้งแถลงข่าว
ทุกเรื่องราวเข้าใจเหตุที่เป็นผล
ทนเอาหน่อยการดูถูกจากปากคน
เพื่อฝึกฝนจนแข็งแรงแกร่งปัญญา
ที่ยอดสูงรุ่งเรืองประเทืองจิต
อย่าได้คิดเย่อหยิ่งอหิงสา
จงถ่ายทอดคร่ำหวอดตลอดเวลา
เพื่อโลกาจะได้พากันเจริญ
29 ตุลาคม 2547 10:55 น.
extreme life
เสียงนกหวีดกรีดร้องต้องเขี่ยลูก
ใจพันผูกลูกฟุตบอลไม่ผ่อนผัน
ทั้งรุกรับปรับแผนทดแทนกัน
ช่างสุขสันต์อันลีลาบราซิลโรม
กระชากเลื้อยไม่เคยเมื่อยไม่เหนื่อยหมด
ไม่เคยลดแรงกายที่ถ่ายโถม
เสียงกองเชียร์คลอเคลียไม่เพลียโทรม
เราจะโหมจะโจมตีไม่มีปรน
หมดครึ่งแรกกายแทบแหลกแตกสลาย
ยังไม่ตายยังหายใจไม่ขัดสน
ยังเหลืออีกซีกครึ่งหลังตั้งอดทน
ไม่สับสนร้อนรนปล้นชัยมี
เสียงนกหวีดกรีดร้องมองครึ่งหลัง
ใส่พลังไม่ยั้งหยุดไม่มุดหนี
จนมาถึงซึ่งนาทีที่สิบสี่
นาทีที่แซร์จินโญ่จากโลกา
29 ตุลาคม 2547 10:51 น.
extreme life
แต่ก่อนพี่เคยคลุกคลีอยู่กับน้อง
เคยซื้อของด้วยกันวันออนเซล
เคยเรียกปุ๊บมาปั๊บขยับเร็ว
เคยกอดเอวร้องเพลงครื้นเครงใจ
มาวันนี้พี่อยู่แต่แค่หน้าคอม
ไม่มากล่อมน้องนอนให้หลับไหล
เอาแต่แต่งแต่กลอนไปอ้อนใคร
ดูพี่ไม่สนใจในน้องเลย
แต่งไม่พอยังอ่านต่อพ่อทูนหัว
พี่ไม่กลัวน้องงอนอ่านกลอนเฉย
ไม่ทอดไก่ให้น้องกินเหมือนที่เคย
ช่างเฉยเมยละเลยเคยทำกัน
อยากจะรู้แต่งกลอนอยู่หรืออู้รัก
หรือพี่หมักหมกใครไว้ในนั้น
ถ้าจับได้น้องเอาตายในหนึ่งวัน
ถ้าเหหันผันแปรเจอแน่นอน
28 ตุลาคม 2547 09:52 น.
extreme life
ร่ายไปเรื่อยเปื่อยเละเกะกะหู
ทั้งเรื่องหมูหมากาไก่ไข่ช้างม้า
ทั้งเรื่องเมาเหล้าบุหรี่และพี้ยา
ทั้งเรื่องจามาจ๊ะทิงจาฮาเข้าไป
ทั้งเรื่องหนังฟังเพลงกางเกงเสื้อ
ทั้งเรื่องเรือเรื่องรถเรื่องสดใส
ทั้งเรื่องรักเรื่องใคร่เรื่องหัวใจ
ทั้งเรื่องไฟเรื่องน้ำใส่ความกัน
ทั้งเรื่องเรียนเขียนอ่านงานต้องส่ง
ทั้งเรื่องลงขึ้นรถเมล์ช่างเหหัน
ทั้งเรื่องวาดเรื่องเขียนเรียนบางวัน
ทั้งเรื่องมันส์เรื่องเศร้าเรื่องเข้าที
ทั้งเรื่องเที่ยวเกี่ยวกับโดดเรียนพิเศษ
ทั้งเรื่องเพศที่หนึ่งสองสามสี่
ทั้งเรื่องเอ็นท์เรื่องสอบชอบไหนดี
คุยทั้งปีไม่มีเบื่อเชื่อมันเลย
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
2390
