7 ธันวาคม 2548 22:04 น.
extreme life
ฉันวิ่งอยู่บนทางทองของชีวิต
สะดุดนิดล้มคว่ำทำใจหาย
เพราะมองเห็นเส้นชัยนัยน์ตาลาย
ในตัวคล้ายหมดแรงตะแคงนอน
อายก็อายเจ็บก็เจ็บเก็บกดกัก
อยากจะพักสองนาทีมีไหมหมอน
เฝ้ามองหาคนช่วยด้วยเว้าวอน
แดดก็ร้อนลมก็นิ่งเซ็งจริงเชียว
ยังคงนอนอยู่ที่เดิมเริ่มครุ่นคิด
ในชีวิตที่ผ่านมาเคยขาเขียว
เราเคยล้มมาครั้งหนึ่งซึ้งทีเดียว
ครั้งนั้นเปรี้ยวลุกขึ้นสู้กู้เกียรติ์คืน
มาครั้งนี้ล้มอีกปลีกวิเวก
อยากจะเสกเส้นชัยไม่อาจฝืน
ถ้วยรางวัลอยู่ในมือชูถือยืน
สะดุ้งตื่นจากฝันกลางวันวาน
ทำอย่างไรเมื่อล้มสมน้ำหน้า
ขยับขาสิคนแพ้แม้โศกสาน
เอาแขนยันพื้นเปื้อนเหมือนคืบคลาน
อีกไม่นานคงลุกเดินเหินวิ่งเอย
6 ธันวาคม 2548 19:32 น.
extreme life
ในวันนี้สับสนเหมือนคนบ้า
ในแววตาเหม่อลอยคอยความหวัง
ในร่างกายคล้ายป่วยระทวยจัง
ในปอดยังยุบพองป้องชีวี
คงมีเหตุมีผลให้ทนอยู่
คงได้ดูวันสุขสนุกศรี
คงตั้งหน้าอยากเป็นเช่นคนดี
คงจะมีแรงใจในเร็ววัน
อยากขอโทษฟ้าดินฉันปลิ้นปล้อน
อยากเอาค้อนทุบหัวด้วยตัวฉัน
อยากอยู่นิ่งไม่เกาเมื่อเราคัน
อยากจะหันเลี้ยวกลับปรับเรื่องราว
แต่เราคงย้อนคืนฝืนคงยาก
แต่ใจอยากเบื้องหน้ามาให้สาว
แต่มือแขนเหยียดตรงคงยืดยาว
แต่ปวดร้าวในวันนี้จี้ใจเอย
5 ธันวาคม 2548 21:10 น.
extreme life
ในวันนี้วันพ่อขอแต่งกลอน
เพื่ออ้อนวอนพระเจ้าของเราหนา
ให้พ่อมีความสุขทุกเวลา
เงินไหลมาดั่งใจไม่ขาดแคลน
เพราะพ่อทำเพื่อครอบครัวสุขทั่วหน้า
ทั้งหลานน้าฮาอิ่มชวนชิมแสน
ในกระเป๋าเงินเป็นฟ่อนแต่ก่อนแบน
รถใหม่แล่นถึงบ้านเบิกบานกัน
อยากขยันเหมือนพ่อไม่ขอมาก
ปราศจากความคร้านไม่ผ่านขวัญ
มีพลังดุจช้างสารทุกวานวัน
ก็ยังฝันได้อย่างพ่อขอครึ่งนึง
ให้พ่อไร้โรคภัยและไข้เจ็บ
มีเงินเก็บมากมายหลายล้านถึง
คิดสิ่งใดสมหวังดั่งคนึง
พวกลูกซึ้งในพระคุณการุณเอย
11 สิงหาคม 2548 16:13 น.
extreme life
คนบางคนเกิดมาตาบอดไป
ฟังมิได้เงียบงันฝันถึงเสียง
ใครบางคนเป็นใบ้ไร้สำเนียง
ก็หาเลี้ยงร่างกายคล้ายสมบูรณ์
บ้างพิการแขนขาน้ำตาตก
เนื้องอกวกขึ้นสมองต้องเสียศูนย์
เป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวเศร้าอาดูร
บวกลบคูณหารแบ่งแหล่งที่มา
บางคนว่าเป็นกรรมเก่าที่เขาก่อ
หรือว่าพ่อแม่ทำกรรมเก่าหนา
อาจเป็นเรื่องโชคลาภคราบชะตา
เดากันว่าใครกำหนดจดเรื่องราว
จะมัวหาเหตุผลบ่นใยหนอ
มีคนรอน้ำใจไออุ่นผ่าว
คนตกทุกข์ได้ยากมากยืดยาว
สุกสกาวด้วยช่วยเหลือเกื้อกูลเอย
8 สิงหาคม 2548 16:37 น.
extreme life
ฟ้ามืดครึ้มดูเศร้าเหงายิ่งนัก
กิ่งไม้หักเพราะแรงลมระทมเสริม
สายฝนเทเหมือนกระหน่ำและซ้ำเติม
ฉันคนเดิมเธอคนดีอยู่ที่ใด
ฝนยังคงตกอยู่มิรู้หยุด
กลัวสุดสุดเสียงฟ้าร้องคะนองไหว
รู้สึกเหนื่อยเมื่อยล้าระอาใจ
จะมีใครมาเคียงข้างมิห่างกัน
เมื่อฝนซาฟ้าเปิดระเบิดแสง
คล้ายเรี่ยวแรงกลับคืนชุ่มชื่นขวัญ
เม็ดฝนคงไม่อาจวกตกทุกวัน
ฤดูผันแปรเปลี่ยนหมุนเวียนวน
มารดาหนึ่งยินดีที่ตั้งท้อง
หมอรับรองเก้าเดือนไปได้เห็นผล
วันที่คลอดน้ำตาเรื่อเจ็บเหลือทน
แต่สุขล้นเมื่อเห็นลูกถูกใจเอย
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
1889
