12 กันยายน 2549 17:18 น.
extreme life
สิ่งที่เข้าทางปากมีหลากหลาย
หาซื้อง่ายกินง่ายสบายเหลือ
แม้บางสิ่งไม่รู้ดูคลุมเครือ
แต่ก็เชื่อมั่นเหมาะกระเพาะเรา
หากเข้าปากมากหน่อยอร่อยอิ่ม
ยัดจนปริ่มลำไส้ไม่เปลี่ยวเหงา
น้ำหนักเพิ่มดูซิมิใช่เบา
แต่บรรเทาความหิวไม่กิ่วครวญ
มีบางครั้งปั่นป่วนชวนคลื่นไส้
เป็นอะไรไม่รู้ดูผันผวน
แล้วสำเหนียกเรียกร้องท้องมันมวน
สมและควรข้าวเย็นเป็นพิษภัย
จึงเข้าออกห้องน้ำตามประสา
แถมออกมาทางเก่าเน่าไฉน
ทั้งออกทางรูจมูกไม่ถูกใจ
จดจำไว้ค้างคืนอย่าฝืนกิน
สิ่งที่ออกจากปากนอกจากข้าว
คำพูดเรานั่นเองบรรเลงศิลป์
หากพูดดีเป็นศรีเป็นอาจิณ
ใครได้ยินชื่นใจไม่อาจลืม
หากใช้ปากทำร้ายกล้ำกลายเขา
ไม่แบ่งเบาผ่อนปรนจนเคร่งขรึม
พุ่งออกมาจากใจใช่หยิบยืม
หาคนปลื้มยากนักปักทิ่มใจ
อันดวงใจบ่อเกิดกำเนิดชั่ว
ความมืดมัวหมองหม่นจนเหลวไหล
จนเปลี่ยนปากเป็นตูดปู้ดออกไป
จนใครใครเบื่อหน่ายปากร้ายจัง
บริโภคจึงว่าดีกว่าพูด
กินข้าวบูดดีกว่าด่าขึงขัง
ถึงท้องเสียถ่ายไปให้ส้วมพัง
ดีกว่าฝังแผลใจกับใครเอย
5 กันยายน 2549 14:30 น.
extreme life
ด้วยสายตาแหลมคมของผมนั้น
จึงได้หันไปเจอเธอคนสวย
นั่งขายไข่ดูท่าค้าร่ำรวย
ถึงไม่หมวยแต่คมดูสมใจ
ตาเธอโตเหมือนไข่ในกระจาด
ทำตลาดน่าเดินเกินวันไหน
หรือเราจะซื้อไข่สิบฟองไป
เก็บไว้ใช้ต้มนึ่งคิดถึงเธอ
แต่ข้างกายเธอเล่าเขาเป็นใคร
มองมองไปเหมือนพ่อขอเสนอ
จึงได้แต่แค่มองน้องนะเออ
เผื่อเธอเผลอหันมาตาต้องกัน
แล้วความฝันก็เป็นเช่นความจริง
เธอนั้นยิงสายตามาที่ฉัน
เปิดหน้าต่างหัวใจในเร็วพลัน
เผื่อเรานั้นประจักษ์รักแรกแล
เหมือนเวลาหยุดนิ่งไม่วิ่งต่อ
ไม่อยากขอสิ่งใดให้มากแหม
เพียงแค่อยากส่งใจไม่เชือนแช
ขอเธอแค่รับไว้ไม่ยากเลย
แล้วเธอก็หันไปในทางอื่น
เรายังยืนแน่นิ่งไม่วิ่งเฉย
แล้วเธอก็หันมาอีกคราเอย
แม่คุณเอ๋ยน่ารักปักอุรา
พี่ครับพี่นี่ของที่พี่สั่ง
ยังน้องยังไว้ก่อนรีบร้อนหนา
มะพร้าวขูดโลครึ่งจึงยื่นมา
ถึงเวลาต้องไปไม่อาจดึง
โอกาสหน้าฟ้าใหม่ในชาตินี้
คงจะมีอีกคราที่มาถึง
ตาของเธอยังฝังยังตราตรึง
คงได้ซึ้งอีกหนล้นใจเอย
11 สิงหาคม 2549 15:46 น.
extreme life
ให้กำเนิดเกิดมาน้ำตาเล็ด
เหงื่อเป็นเม็ดทั่วหน้ากว่าวันไหน
แต่ก็ยิ้มออกมาว่าดีใจ
ชีวิตใหม่เกิดขึ้นแสนชื่นบาน
เฝ้าเลี้ยงดูปูเสื่อจนเนื้อตึง
สัมผัสซึ้งอบอุ่นละมุนสมาน
และเฝ้าคอยเจ้าโตโอ้แสนนาน
ทั้งวันวานวันพรุ่งหุงหากิน
ยามเข้าสู่วัยรุ่นกระตุ้นต่อม
สิ่งแวดล้อมพาไข่ไปนอกหิน
หล่นลงจากหน้าผาพุ่งหาดิน
แม่โดดดิ้นรับไว้ปลอดภัยดี
จวบจนถึงวันนี้ที่ชีพยัง
เมื่อเหลียวหลังแลดูให้รู้สี
ระลึกถึงคุณแม่ที่แกมี
ลูกคนนี้ขอบคุณอบอุ่นเอย
31 กรกฎาคม 2549 16:30 น.
extreme life
อย่าตัดผมวันพุธนะสุดหล่อ
เพราะจะก่อโรคร้ายกล้ำกลายหนา
หัวจะกุดท้ายเน่าเศร้าอุรา
จะหาว่าไม่เตือนนะเพื่อนเกลอ
แต่ตัดผมวันจันทร์มันตรงข้าม
จะหายจามหายเจ็บเย็บเสมอ
สุขภาพแข็งแรงแกร่งนะเธอ
อยากเสนอโปรดสนองลองตัดดู
วันอังคารตัดผมคมปัญญา
ใช้วิชาคล่องแคล่วเรียนแล้วหมู
สมองใสไหลลื่นเหมือนพื้นงู
ถามก็รู้ตอบได้ไล่ไม่จน
พฤหัสบดีที่น่าตัด
จากสาหัสแคล้วคลาดสะอาดผล
เทวดาอารักป้องปักคน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยดลจนปลอดภัย
วันศุกร์นั้นหั่นผมสมพรปาก
อาหารหลากมากมีว่าที่ไหน
หนังท้องตึงตาหย่อนพักผ่อนใจ
กินเท่าไรไม่หมดคดไม่ทัน
แล้วตัดผมวันเสาร์เค้าว่าดี
ว่าจะมีคนชมให้สมขวัญ
ถูกยกย่องสรรเสริญเจริญวัน
จิตใจนั้นแจ่มใสไม่ขุ่นตรม
วันอาทิตย์ก็น่าหาร้านตัด
จะยืนหยัดเหมือนเต่าเคล้าผสม
อาจอยู่ถึงร้อยปีมีคนชม
เรื่องตัดผมจบลงตรงนี้เอย
28 กรกฎาคม 2549 15:31 น.
extreme life
จากคืนวันเก่าเก่าที่เน่าเฟะ
ดูมันเละเกินคนจะทนไหว
และก็คงไม่ขอทนต่อไป
เป็นยังไงเป็นกันฉันไม่แคร์
ก็มันแสนน่าเบื่อใครเชื่อบ้าง
มีแต่ทางซ้ำซ้ำย้ำกระแส
มันสับสนวนเวียนมิปลี่ยนแปร
มันท้อแท้สิ้นหวังดั่งสิ้นลม
อยากจะเป็นคนใหม่ในวันนี้
เป็นคนดีคนกล้าให้สาสม
พอกันทีคนนี้ที่โง่งม
ไม่อยากตรมต่อไปให้โศกา
ชีวิตใหม่รออยู่ดูก็เห็น
ไม่อยากเป็นแบบเก่าให้เศร้าหนา
ในตอนนี้คงถึงซึ่งเวลา
เพื่อค้นหาคนใหม่ในตัวเอย