25 ตุลาคม 2547 12:08 น.
extreme life
นักรบผู้เชี่ยวชาญงานต่อสู้
ชั้นเชิงรู้หลบเลี่ยงเอียงหลบหนี
ทุกหย่อมหญ้าฆ่าไม่คิดปลิดชีวี
ที่ไหนมีผู้เก่งกล้ามาสู้กัน
ครานักรบพบรักประจักษ์ใจ
เกี้ยวพาไปไม่กลัวตายคล้ายในฝัน
หมกตัวอยู่คู่เคียงทุกคืนวัน
เป็นสิ่งอันเพิ่มขวัญวันสบาย
ไฟสงครามลามลุกไม่หยุดยั้ง
ญาติมิตรพลั้งพลัดพลากจากไปหลาย
นักรบคลั่งใส่พลังไม่ยั้งกาย
ฆ่าวอดวายศัตรูผู้มาเยือน
คนข้างกายหายไปในฝูงชน
เหล่าผู้คนสับสนม้าวนเลื่อน
มองเห็นคู่อยู่ในภัยไม่ลบเลือน
ไม่แชเชือนพลีกายในรักพลัน
23 ตุลาคม 2547 17:28 น.
extreme life
ตักผัดไทยใส่ปากฝากรสชาด
โอ้เกินคาดรสชาดดีเหลือหลาย
กุ้งตัวยักษ์นอนขดตัวยั่วน้ำลาย
พร้อมสหายเจ้าหมึกหลายหนวดอวดกัน
เนื้อมันมันนั่นไรหรออ๋อเนื้อหมู
พาเต้าหู้มาเป็นเพื่อนเยือนปากฉัน
หมูหมึกกุ้งพุ่งลงท้องพัลวัน
แถมครบครันด้วยผักล้วนทั้งสวนเลย
ถึงครึ่งจานเส้นคงสานบานเต็มท้อง
ฉันนั่งร้องโอดโอยน้องนั่งเฉย
น้องบอกพี่กินไปมากกว่าที่เคย
ฉันนอนเสยผมแผ่ร่าเหมือนบ้าบอ
น้องแสนดีหาอีโนเทใส่โถ
ทำตาโตเป็นไข่ห่านผ่านฟองฟ่อ
ฉันลุกขึ้นซดทันใดไม่รีรอ
อีโนหนอเศร้าใจทำไมเค็ม
22 ตุลาคม 2547 12:13 น.
extreme life
ฟ้าไม่ใสเหมือนใจที่ไหวหวั่น
เหมือนมีควันกางกั้นบดบังแสง
ต้นไม้น้อยยืนละห้อยไร้เรี่ยวแรง
คนระแวงในรักหักอกตน
เมฆมีมากเหมือนหมู่คนปล้นความรัก
ลอยยึกยักคึกคักทุกแห่งหน
เราคนเดียวมองเมฆเชี่ยวเที่ยวอดทน
อยากบินวนชนเมฆเช่นเครื่องบิน
แล้วฟ้าฝนก็พรูพร่ำกระหน่ำลง
เรายังคงยืนสู้คู่ก้อนหิน
เป็นเพียงน้ำสร้างความช้ำให้ก้อนดิน
อ้าปากกินก้อนฝนจนหมดไป
เหลือเพียงแค่หยาดฝนบนเรือนร่าง
ยังไม่จางความชื้นจากเม็ดใส
เราก็เหลือเพียงแค่ตัวและหัวใจ
กับหวัดไข้เรื้อรังใจไปจนตาย
21 ตุลาคม 2547 10:29 น.
extreme life
การมั่นคงในความรักเป็นเรื่องดี
เป็นเรื่องที่ต้องทำย้ำเสมอ
เป็นความรักที่ฉันนี้มีให้เธอ
ไม่ได้เว่อร์แต่จริงใจในถ้อยคำ
เป็นความเที่ยงแน่วแน่แก่ดวงจิต
เป็นความคิดที่ไม่เปลี่ยนเวียนวกซ้ำ
เป็นหน้าเธอที่ได้เจอและจดจำ
เป็นความขำยามที่คึกนึกถึงมัน
แต่การมั่นคงฝ่ายเดียวห่อเหี่ยวยิ่ง
เป็นความจริงที่แสนเจ็บเก็บไปฝัน
เป็นความสุขส่วนตัวชั่วคืนวัน
เป็นความชันภูผารักจักไต่ไป
ถ้ามั่นคงทั้งสองฝ่ายคงไร้ทุกข์
มีความสุขสมหวังดั่งฝันใฝ่
มีแต่รักปักจิตสนิทใจ
ไม่สนใครใจเราสองครองรักกัน
20 ตุลาคม 2547 09:53 น.
extreme life
นอนอุดอู้คุดคู้อยู่บนเตียง
หมอนข้างเรียงเข้ามากอดจอดเทียบท่า
หัวก็ยุ่งพุงก็โตโชว์ขี้ตา
น้ำลายจ๋าไหลบ่ามาเป็นทาง
นาฬิกาปลุกกระตุกสนุกเสียง
ก็แค่เอียงหูมารู้ดูตาขวาง
สมองช้ำรำคาญจริงกดทิ้งวาง
นี่ไม่ขว้างทิ้งก็บุญการุณใจ
ส่วนนกน้อยร้องอาห้อยแต่งเช้าตรู่
เหมือนมันรู้เวลาหาฟ้าใส
ภารกิจออกหากินบินออกไป
สุดแสนไกลจากเตียงฟางวางเรียงกัน
ว่าไปแล้วเราตื่นสายแสนอายนก
ใจยังวกนกนอนเร็วกว่าตัวฉัน
นกหรือจะมาเก่งกาจกว่าตัวชั้น
มาดูวันพรุ่งนี้ฉันตื่นก่อนชัวร์
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
2992
