9 พฤศจิกายน 2547 12:10 น.
extreme life
เหนือฟ้ากว้างยังคงมีฟ้าที่สวย
กว้างกว่าด้วยงงงวยด้วยเส้นผ่าน
ใต้ฟ้านี้มีตัวฉันอันซมซาน
ยังต้องการทยานขึ้นจากพื้นดิน
กระโดดลอยคอยเวลาตกหาพื้น
ที่แสนลื่นชุ่มชื่นปานผืนหิน
จึงหกล้มสมน้ำหน้าเป็นอาจิน
พลางได้ยินลิ้นในปากมากเย้ยยัน
ช่างเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าชีวิต
ไม่เคยคิดติดความจริงสิ่งน่าขัน
พื้นแสนลื่นฝืนกระโดดโทษใครกัน
ฟ้าสูงนั้นวันนี้ไม่มีทาง
ขอเดินขึ้นฝืนทนช้าไม่บ้าคลั่ง
เก็บพลังยั้งแรงไม่แผลงขวาง
เดินขึ้นไปด้วยใจไม่ปล่อยวาง
ดีกว่าครางเพราะยางออกหลอกตัวเอง
8 พฤศจิกายน 2547 14:18 น.
extreme life
สองหนึ่งสองสองสองสี่สองสามหก
ท่องไม่ตกสองสี่แปดสองห้าสิบ
สองหกสิบสองสองเจ็ดสิบสี่ตากระพริบ
ทำตาขยิบสองแปดสิบหกสองเก้าสิบแปด
สองสิบเป็นยี่สิบฮิบฮอบบอย
เอ้ายังคอยสองสิบเอ็ดเป็นยี่สิบสองสุดแรด
สองสิบสองเป็นยี่สิบสี่ยี่สิบแสด
ร้องแว๊ดแว๊ดแม่สองจบสลบไปมา
สามหนึ่งสามสามสองหกสามสามเก้า
แสนปวดร้าวสามสี่สิบสองสามห้าสิบห้า
สามหกสิบแปดสามเจ็ดยี่สิบเอ็ดท่องทุกครา
นี่แหละหนาสามแปดยี่สิบสี่สามเก้ายี่สิบเจ็ด
สามสิบเป็นสามสิบขอจิบน้ำหน่อย
ยังเฝ้าคอยสามสิบเอ็ดเป็นสามสิบสามงามทุกเม็ด
สามสิบสองเป็นสามสิบหกท่องให้เข็ด
ขอท่องเสร็จไว้แค่นี้ไม่งั้นยาว
6 พฤศจิกายน 2547 10:22 น.
extreme life
เกิดแล้วแก่เลยมีที่ไหนกัน
เกิดแล้วพลันเหี่ยวย่นคนที่ไหน
เกิดแล้วเคี้ยวเชี่ยนหมากใครหนอใคร
เกิดแล้วไงต่อไปบอกให้ฟัง
แก่ที่ไหนพอเกิดได้ไปเป็นเด็ก
แก่ที่เล็กเลี้ยงดูลูบหูลูบหลัง
แก่ที่แดดวันรุ่นตุนพลัง
แก่ที่ยังประสบการณ์ผ่านวัยงาน
เจ็บเกิดได้แม้หลับไหลในวัยเด็ก
เจ็บเกิดเก็บมาเจ็บในวัยผลาญ
เจ็บเกิดก่อรอรุมใจวัยทำการ
เจ็บเกิดกาลมารหัวใจวัยชรา
ตายเกิดได้ไม่ละเว้นเช่นทารก
ตายเกิดกลบจบไปวัยหรรษา
ตายเกิดได้ในวัยทำเงินตรา
ตายเกิดมาตามเวลาวัยลงโลง
5 พฤศจิกายน 2547 09:52 น.
extreme life
เมื่อคิดถึงจึงหยิบโทรศัพท์
ปลายสายรับสดับฟังพลังเสียง
ช่างเจื้อยแจ้วแน่วแน่ในสำเนียง
โอนแอบเอียงเอนกายละลายตัว
วันเวลาไม่พาให้หายคิดถึง
ยังแนบตรึงโทรศัพท์กับหูหัว
ริมฝีปากที่ขึ้นลงยังคงรัว
เพื่อความชัวร์หัวใจไม่เปลี่ยนแปลง
แล้ววันหนึ่งถึงเวลาเปิดซองสวย
คุณพระช่วยร้องดังทุกเขตแขวง
ค่าโทรศัพท์สุดแสนที่จะแพง
ไม่เคลือบแคลงเราเองที่ใช้มัน
จึงนั่งคิดถ้าโลกนี้มีโทรจิต
คงสุดฮิตติดชาร์ทสื่อสารฝัน
คงติดต่อเคล้าคลอทุกคืนวัน
ใครคนนั้นคงไม่มาเก็บค่าโทร
4 พฤศจิกายน 2547 09:59 น.
extreme life
ชีวิตมีทั้งสบายและลำบาก
ยามเหนื่อยยากไม่อยากให้นานนัก
ความเจ็บปวดไม่อยากไปรู้จัก
อยากทายทักแต่ความสุขความสบาย
บางทีก็อยากอยู่มันเฉยเฉย
อย่าทำเลยงานการที่มากหลาย
นั่งดูทีวีเล่นคอมอย่างนี้ไปจนตาย
ทุรนทุรายเหนื่อยหน่ายทำไมกัน
พอสบายนานเข้าก็ชักเบื่อ
มันเหลือเชื่อเมื่อมีทุกข์บนสุขสันต์
สุขกราดเกลื่อนเหมือนอยู่ไปเพียงวันวัน
รู้สึกมันสบายเพลินจนเกินพอ
จึงลุกขึ้นทำงานปานคนบ้า
ทำเหมือนม้าวิ่งล่าเส้นชัยหนอ
งานพรุ่งนี้ทำวันนี้ไม่รีรอ
ฉันเพียงขอมีความสุขบนความทุกข์ของตัวเอง
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
1197
