17 ธันวาคม 2547 18:02 น.
extreme life
เมื่อสายตามาบรรจบพบเจอกัน
ก็ไหวหวั่นทันทีที่ได้เห็น
ใจเต้นรัวตัวแข็งทื่อมือไม้เย็น
ไม่ใช่เล่นเป็นเธอเจอนัยตา
ช่วงเวลาห้าวิที่พ้นผ่าน
แม้ไม่นานพาลเขินเกินรักษา
ฉันและเธอเผลอปริ่มยิ้มออกมา
ราวกับว่าครานี้มีอาการ
จึงพาใจไปหาชานิดหน่อย
ปากน้อยน้อยค่อยค่อยเปรยเอ่ยคำหวาน
เพียงชั่วครู่รู้ดีคงมินาน
ต้องพบพานการจากลาหามิเจอ
จึงกล่าวโต้โอกาสหน้ามาพานพบ
คงไม่จบแค่รบนี้ที่เสนอ
อยากเห็นหน้าสบตาอีกทีเธอ
เพื่อขอเบอร์ไว้ติดต่อพออุ่นใจ
17 ธันวาคม 2547 09:52 น.
extreme life
เหตุอันใดหัวใจจึงไม่กล้า
ที่หางตานางฟ้านั่งคลิกอยู่
เราก็ฟอร์มมองซ้ายขวาหาทางดู
ใจก็รู้น่ารักปักอุรา
เธอเปิดเว็ปยะฮูจู้ฮุกกรู
เราเปิดอู้ไทยกลอนสอนภาษา
แต่ทำไมไม่ขึ้นเสียเวลา
ผมจึงหาเครื่องใหม่เพื่อใช้งาน
ได้เครื่องใหม่ใช้ไม่ได้อยู่ดีแหละ
คนเยอะแยะในศูนย์คอมหลอมประสาน
เน็ตก็เลยไม่ไหลไม่ได้การ
หนาวสะท้านแอร์เย็นเห็นหลังเธอ
กลับมาคิดเสียดายไม่น่าพลาด
ทิ้งโอกาสขลาดเขลาที่เราเผลอ
เพียงเพราะอยากอ่านกลอนของเพื่อนเกลอ
จึงละเมอเพ้อเพี้ยนมาเขียนเอย
15 ธันวาคม 2547 14:31 น.
extreme life
ดื่มเป็ปซี่เต็มที่กับชีวิต
สู้สุดฤทธิ์สุดใจไม่ล่าถอย
โอ้เป้าหมายเส้นชัยยังรอคอย
อย่าท้อถอยลอยห่างจืดจางลง
สร้างโอกาสขึ้นมาอย่ารั้งรอ
มองทางต่อก่อฝันผ่านควันหลง
อย่ามองแต่อุปสรรคหักใจปลง
ความมั่นคงตรงสู่ประตูทอง
ความเฉื่อยชานำพาสู่จุดจบ
รอจนครบกำหนดสยดสยอง
จงทำเผื่อเอาไว้ให้จับจอง
เพื่อไม่ต้องเสียใจในเวลา
กรุณาอย่ากั๊กหักแรงเก็บ
เพราะอาจเจ็บเกินใจใคร่รักษา
อาจเสียดายไม่น่าเลยเอ่ยออกมา
เผลอพูดว่าน่าเต็มที่ชีวีเอย
14 ธันวาคม 2547 14:54 น.
extreme life
เมื่อผิดหวังไม่เป็นดั่งที่ใจคิด
รู้สึกผิดรู้สึกแย่แพ้พ่ายผล
รับไม่ได้อยู่ต่อไปใครจะทน
เจ็บจนล้นเกินคนจะทนทาน
อยากร้องไห้ไม่หยุดเหมือนหลุดโลก
ความเศร้าโศกยังยืนยงคงสืบสาน
เจ็บครั้งนี้คงฝังใจไปอีกนาน
หนาวสะท้านคลานหลบกลบผืนดิน
จะขอโทษอย่างไรคงไม่กลับ
ความสมหวังลาลับขับโผผิน
ความยินดีไม่มีมาแย้มยลยิน
ความสุขสิ้นกลิ่นไอใจเศร้าเป็น
แต่ก็ดีคนคนนี้ได้เรียนรู้
หนึ่งชีวิตที่มีอยู่ดูให้เห็น
จะรับมันให้ได้ใจเลือดเย็น
คงต้องเน้นเปิดใจกว้างทางชีวี
13 ธันวาคม 2547 16:24 น.
extreme life
อยากจีบสาวตาลุกวาวเป็นแมงมุม
มันร้อนรุ่มกลุ้มกริ่มทิ่มแทงหัว
มีโอกาสคาดว่าตัวต่อตัว
คารมรัวตัวสั่นมันไม่ชิน
เคยจีบอยู่หนึ่งทีมีหนึ่งแห้ว
จากนั้นแล้วเข็ดขยาดขลาดโผผิน
แต่ถึงแห้วแว่วอารมณ์ไม่จมดิน
ใจยังดิ้นยังดูรู้สึกดี
นานแสนนานไม่หาญกล้าหาคนจีบ
ไม่ต้องรีบบอกตัวเองเกรงขี้หลี
ได้แต่รอให้เวลามาเสียที
เวลานี้ขี้เกียจรอขอบอกกัน
ก็คงหาประสบการณ์วันละนิด
ใช้ชีวิตเปลี่ยนไปให้สุขสันต์
อยากจะเก็บประสบการณ์ผ่านคืนวัน
เพื่อใช้กับเธอคนนั้นที่ฉันรอ