25 กุมภาพันธ์ 2549 14:08 น.
extreme life
ก็รู้อยู่แก่ใจอะไรดี
แต่ก็มีบางครั้งที่พลั้งเผลอ
พยายามลดละนะเพื่อนเกลอ
แล้วจะเจอสวรรค์อันสวยงาม
ในแต่ละนาทีของชีวิต
ได้ครุ่นคิดตริตรองและลองถาม
สิ่งที่เราทำอยู่คู่ช่วงยาม
เป็นไปตามที่ควรล้วนทำไป
ถ้าหากว่าไม่รู้ดูคลุมเครือ
ความช่วยเหลือซักถามความสงสัย
สิ่งที่ควรรูปร่างเป็นอย่างไร
ทำแบบไหนปรึกษาหารือกัน
ความผิดพลาดเกิดขึ้นไม่รื่นรมย์
เหมือนความขมของยาระอาขวัญ
จงเรียนรู้แก้ไขให้ทันควัน
มุ่งหน้าหันทางดีที่ควรเอย
13 กุมภาพันธ์ 2549 22:38 น.
extreme life
ในวันแห่งความรักประจักษ์จิต
ในความคิดของเราเศร้าหนักหนา
ยังคงอยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกา
ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เจอ
สุดที่รักของเราเค้าอยู่ไหน
เป็นเช่นไรตอนนี้อยู่ดีเหรอ
อยากส่งรักจากใจไปให้เธอ
ปล่อยให้เก้อเฝ้ารอห่อเหี่ยวใจ
ก็จริงอยู่พ่อแม่ที่แก่เฒ่า
เราก็เฝ้าดูแลแต่ไหนไหน
และก็ต้องผูกพันกันต่อไป
รักยิ่งใหญ่ยาวนานปานจะกลืน
แต่คู่รักคู่ใจอยู่ไหนหนอ
ยังเฝ้ารอต่อไปไม่ขัดขืน
วาเลนไทน์วันนี้ที่หยัดยืน
แอบสะอื้นเป็นกลอนสะท้อนเอย
13 กุมภาพันธ์ 2549 19:59 น.
extreme life
รักพระองค์ท่วมท้นล้นใจข้า
รักสุดฟ้าและดินจนสิ้นโลก
รักสุดใจและกายจนคลายโศก
รักพัดโบกเปี่ยมสุกทุกวันคืน
หวังพบองค์ของใจในชีวิต
หวังสนิทแนบเคียงไม่เอียงฝืน
หวังพบองค์ตลอดกาลปานจะกลืน
หวังชุ่มชื้นชุ่มฉ่ำดื่มด่ำใจ
เชื่อและฟังคำท่านที่ลั่นสอน
เชื่อทุกตอนทุกบทดูสดใส
เชื่อคนเดียวมั่นคงตรงต่อไป
เชื่อจะได้ความรักมาถักทอ
แม้หัวใจข้านี้มีแปรเปลี่ยน
แม้หมุนเวียนอ่อนแอแท้จริงหนอ
แม้ผิดหวังแต่ยังตั้งตารอ
แม้ท่านพอเมตตาช่วยข้าเอย
10 กุมภาพันธ์ 2549 14:40 น.
extreme life
กลอนนี้เป็นของขวัญให้ท่านแม่
ด้วยรักแท้เกี่ยวดองของเหล่าลูก
โตมาจนป่านนี้ที่พันผูก
มีทั้งถูกและผิดติดตามกัน
หากสิ่งใดไม่ถูกลูกขอโทษ
แม่ได้โปรดลืมเลือนเหมือนลืมฝัน
กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนคืนวัน
จะเปลี่ยนผันเริ่มร่างทางที่ดี
และขอบคุณสำหรับกับข้าวหลาก
ขอบคุณมากห่วงใยไม่หน่ายหนี
รายละเอียดหลายอย่างช่างมากมี
ทั้งหมดนี้เพื่อฝึกนึกในใจ
ขอให้แม่สุขภาพแบบราบรื่น
ความขมขื่นไม่มีที่หวั่นไหว
เป็นร่มไทรร่มโพธิ์โตแผ่ใบ
เงินทองไหลเทมาคลาคล่ำเอย
8 กุมภาพันธ์ 2549 11:29 น.
extreme life
มดมีมากเกินจับมานับได้
ฆ่าเท่าไรไม่หมดรันทดยิ่ง
จุดมุ่งหมายของเจ้าเร้าใจจริง
ค้นหาสิ่งเลี้ยงกายตายช่างมัน
รวมไปถึงตัวอ่อนนอนตัวขาว
มดแถวยาวคอยเลี้ยงเคียงคู่ขวัญ
นำอาหารที่หามาแบ่งกัน
ไม่เคยหวั่นกลัวคนไม่สนใจ
ตราบใดที่มีหางนางพญา
หมู่มดกล้าเดินต่อไม่ท้อไหว
นางพญาลาจากพรากเมื่อใด
ก็เหมือนไฟไหม้บ้านผลาญสิ้นรัง
ดั่งความหวังของคนมีล้นเหลือ
บวกความเชื่อทำได้ไม่หมดหวัง
อาจผิดหวังครั้งคราวราวชีพพัง
หากใจยังหวังต่อขอชมเอย
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
1396
