13 มีนาคม 2548 14:45 น.
extreme life
ออกกำลังใจจิตความคิดแกร่ง
ใจแข็งแรงมีพลังดั่งหินผา
สัมผัสได้ง่ายมากจากแววตา
ช่างทายท้าทุกเรื่องราวที่ก้าวเดิน
หลากความทุกข์ลำเค็ญที่เป็นอยู่
กายยังสู้คู่ใจไม่ถอยเขิน
ก็มีบ้างเหี่ยวห่อท้อเหลือเกิน
ต้องเผชิญกันต่อหนอชีวี
อีกบาปชั่วมัวเมาที่เฝ้ากวน
ทำเรารวนอ่อนแอแพ้ภูติผี
ดึงเราห่างทางทองของความดี
จงอย่าหนีสู้มันทุกวันคืน
เมื่อผ่านพ้นจนสำเร็จเจ็ดล้านรอบ
ถึงเหนื่อยหอบสับสนและทนฝืน
เพื่อหัวใจสุขแท้และยั่งยืน
เคยกล้ำกลืนกลับชื่นได้สบายเอย
8 มีนาคม 2548 16:21 น.
extreme life
ทำอะไรได้บ้างคนอย่างเรา
ช่างโง่เขลาเบาปัญญาหาใครเหมือน
ทั้งขี้กลัวตัวสั่นเป็นวันเดือน
อีกแชเชือนเลื่อนลอยคอยความตาย
ไร้หนทางย่างเดินเกินก้าวต่อ
มีความท้อห่อหุ้มรุมไม่หาย
หันหลังกลับสับสนจนชีพวาย
เป็นเหมือนควายคล้ายสุนัขถักทอรวม
อนาคตหมดมืดฝืดเคืองแห้ง
ล้าเรี่ยวแรงแปลงเปลี่ยนไม่เวียนสวม
ในวันนี้มีแต่หยุดสุดกำกวม
นัยน์ตาบวมท่วมน้ำห้ามไม่ฟัง
คงเหลือเพียงเสียงขยันลั่นในหู
ดวงตาดูสู้ทนชนหงายหลัง
หัวใจเต้นเป็นจังหวะจะโคนดัง
เมื่อชีพยังความหวังเกิดบรรเจิดเอย
7 มีนาคม 2548 17:12 น.
extreme life
เป็นกอล์ฟน้อยด้อยค่าราคาต่ำ
มีความจำย้ำนิดติดตรงหัว
ในทุกวันฝันแต่แค่ความกลัว
ใจเต้นรัวมั่วนิ่มยิ้มอ่อนโยน
แถมขี้เกียจเบียดหมอนนอนตื่นสาย
ทั้งขี้อายหมายมุดสุดกระโถน
ดวงไม่ดีมีเคราะห์เหมาะจะโดน
ตาขาวโพลนโหนมะม่วงห่วงตัวเอง
เพื่อนน้อยมากยากคบจบแล้วทิ้ง
พูดน้อยจริงนิ่งเฉยเลยโหรงเหรง
เหมือนกับถูกผูกแน่นแกนวังเวง
ก็ครื้นเครงบรรเลงเสียงเพียงบางที
อยู่คนเดียวเที่ยวท่องแล้วย่องหลบ
มุมสงบกลบใจไม่อาจหนี
พยายามถามถึงซึ่งสิ่งดี
หวังเพียงมีที่พักโศกโลกหน้าเอย
5 มีนาคม 2548 19:40 น.
extreme life
อยากจะเป็นเวลาตั้งหน้าเดิน
ดูเจ้าเพลินเกินหยุดที่จุดไหน
ยังคงเพิ่มเติมเรื่อยมิเหนื่อยใจ
และไม่รู้เมื่อไรจะหยุดลง
วินาทีพ้นผ่านสานเรื่องราว
แล้วเชื่อมยาวเป็นวันที่ฉันหลง
เปลี่ยนเป็นเดือนเคลื่อนคล้อยยังคอยงง
ผ่านเป็นปีปล่อยปลงไม่เหลือเลย
แม้หัวใจหยุดเต้นกลายเป็นศพ
ดูสงบแน่นิ่งดำดิ่งเฉย
แต่เวลายังเคลื่อนยังเหมือนเคย
เวลาเอยไม่หยุดสุดร้อนแรง
ถึงโลกแตกแหลกเป็นชิ้นสิ้นที่อยู่
ตะวันดูเลือนดับอับสีแสง
กาลเวลายังเดินต่อบ่เปลี่ยนแปลง
ไม่ระแวงแม้ไร้คนด้นนับมัน
1 มีนาคม 2548 16:46 น.
extreme life
ทุกปัญหามีทางออกจะบอกให้
เพียงแค่ใช้ความคิดติดตามผล
วิเคราะห์เหตุย้อนกลับไม่อับจน
อาจสันสนเล็กน้อยค่อยค่อยทวน
ที่ปัญหาไร้ทางออกและตอกย้ำ
เพราะเราทำนิ่งเฉยไม่เคยหวน
ตกตะกอนเบื้องล่างไม่ว่างกวน
จึงคร่ำครวญเป็นทุกข์จุกอกเรา
ขอจงคิดจนสมองมันร้องเตือน
ว่าเฮ้ยเพื่อนพักก่อนเราร้อนเผา
ค่อยหลับตาหยุดพักทั้งหนักเบา
จงหลับเอาเรียวแรงแห่งชีวี
เมื่อลืมตาคิดต่ออย่าท้อทด
คิดให้หมดทุกมุมคลุมวิถี
มันต้องมีหนทางที่ว่างดี
สมองมีจงใช้มันกลั่นกรองเอย
Lovers
0 คน เลิฟextreme life
หน้าส่วนตัว
1109
