29 ตุลาคม 2547 10:55 น.
extreme life
เสียงนกหวีดกรีดร้องต้องเขี่ยลูก
ใจพันผูกลูกฟุตบอลไม่ผ่อนผัน
ทั้งรุกรับปรับแผนทดแทนกัน
ช่างสุขสันต์อันลีลาบราซิลโรม
กระชากเลื้อยไม่เคยเมื่อยไม่เหนื่อยหมด
ไม่เคยลดแรงกายที่ถ่ายโถม
เสียงกองเชียร์คลอเคลียไม่เพลียโทรม
เราจะโหมจะโจมตีไม่มีปรน
หมดครึ่งแรกกายแทบแหลกแตกสลาย
ยังไม่ตายยังหายใจไม่ขัดสน
ยังเหลืออีกซีกครึ่งหลังตั้งอดทน
ไม่สับสนร้อนรนปล้นชัยมี
เสียงนกหวีดกรีดร้องมองครึ่งหลัง
ใส่พลังไม่ยั้งหยุดไม่มุดหนี
จนมาถึงซึ่งนาทีที่สิบสี่
นาทีที่แซร์จินโญ่จากโลกา
29 ตุลาคม 2547 10:51 น.
extreme life
แต่ก่อนพี่เคยคลุกคลีอยู่กับน้อง
เคยซื้อของด้วยกันวันออนเซล
เคยเรียกปุ๊บมาปั๊บขยับเร็ว
เคยกอดเอวร้องเพลงครื้นเครงใจ
มาวันนี้พี่อยู่แต่แค่หน้าคอม
ไม่มากล่อมน้องนอนให้หลับไหล
เอาแต่แต่งแต่กลอนไปอ้อนใคร
ดูพี่ไม่สนใจในน้องเลย
แต่งไม่พอยังอ่านต่อพ่อทูนหัว
พี่ไม่กลัวน้องงอนอ่านกลอนเฉย
ไม่ทอดไก่ให้น้องกินเหมือนที่เคย
ช่างเฉยเมยละเลยเคยทำกัน
อยากจะรู้แต่งกลอนอยู่หรืออู้รัก
หรือพี่หมักหมกใครไว้ในนั้น
ถ้าจับได้น้องเอาตายในหนึ่งวัน
ถ้าเหหันผันแปรเจอแน่นอน
28 ตุลาคม 2547 09:52 น.
extreme life
ร่ายไปเรื่อยเปื่อยเละเกะกะหู
ทั้งเรื่องหมูหมากาไก่ไข่ช้างม้า
ทั้งเรื่องเมาเหล้าบุหรี่และพี้ยา
ทั้งเรื่องจามาจ๊ะทิงจาฮาเข้าไป
ทั้งเรื่องหนังฟังเพลงกางเกงเสื้อ
ทั้งเรื่องเรือเรื่องรถเรื่องสดใส
ทั้งเรื่องรักเรื่องใคร่เรื่องหัวใจ
ทั้งเรื่องไฟเรื่องน้ำใส่ความกัน
ทั้งเรื่องเรียนเขียนอ่านงานต้องส่ง
ทั้งเรื่องลงขึ้นรถเมล์ช่างเหหัน
ทั้งเรื่องวาดเรื่องเขียนเรียนบางวัน
ทั้งเรื่องมันส์เรื่องเศร้าเรื่องเข้าที
ทั้งเรื่องเที่ยวเกี่ยวกับโดดเรียนพิเศษ
ทั้งเรื่องเพศที่หนึ่งสองสามสี่
ทั้งเรื่องเอ็นท์เรื่องสอบชอบไหนดี
คุยทั้งปีไม่มีเบื่อเชื่อมันเลย
27 ตุลาคม 2547 11:04 น.
extreme life
กาแฟหอมดอมดมก้มสูดกลิ่น
สัมผัสลิ้นรสขมขย่มขวัญ
หายง่วงเหงาเราระรื่นตื่นมามันส์
ดื่มทุกวันฉันต้องการงานตื่นตัว
เพราะกาแฟมีแน่หนาคาเฟอีน
แขกไทยจีนปีนป่ายได้สุดขั้ว
ตาสว่างถ่างไม่กลับหลับไม่กลัว
ใจเต้นรัวเป็นเสียงกลองฆ้องโยธา
แต่กินมากอาจจากโลกโศกก่อนแก่
ไขมันแย่ในครีมเทียมเยี่ยมหนักหนา
น้ำตาลหวานผลาญไม่ลดหมดเวลา
เบาหวานมาล้าหัวใจไม่ดีเลย
จึงควรกินเพียงแต่แค่จำเป็น
คราลมเย็นเห็นท้องตึงหนังตาเฉย
อย่ากินเล่นเช่นกับเพื่อนเหมือนที่เคย
อย่าเฉยเมยเลยตัวเราเฝ้าดูแล
26 ตุลาคม 2547 09:46 น.
extreme life
แวมไพร์ใหญ่ในนิยายสยายปีก
โฉบเฉี่ยวฉีกดูดเลือดเนื้อเพื่ออาหาร
พุ่งจากโลงผีตายโหงในตำนาน
มันต้องการอมตะตลอดไป
ซอกคอขาวน่ากัดมากปากประกบ
เหยื่อสยบอ่อนแรงตัวแข็งใส
แวมไพร์ใหญ่แสนสะใจตาเป็นไฟ
ดูดเลือดใครคนนั้นต้องเป็นตาม
แวมไพร์น้อยล่องลอยในความมืด
ตบกันวืดหนอคนบ่นเหยียดหยาม
ช่วยไม่ได้ไม่มีเลือดมาเป็นชาม
จึงต้องจามเข็มลงตรงเนื้อเย็น
กัดทุกที่ไม่มีเว้นทั้งหัวหาง
ดูดเลือดจางเต็มท้องมองก็เห็น
รู้สึกตัวโดนตบหัวตัวกระเด็น
เกิดมาเป็นยุงน้อยนิดชีวิตแวมไพร์