9 ธันวาคม 2546 14:21 น.
EvezY
พอกลับถึงบ้าน อีฟอาบน้ำแต่งตัวลงมาทานข้าวพร้อมกับครอบครัว
ป๊า แม่ น้องอาร์มนั่งกันพร้อมหน้า - -" รออีฟคนเดียวเหรอเนี่ย
แต่แปลกแฮะ ป๊าทำหน้าแปลกๆ มองหน้าอีฟแล้วก็อมยิ้ม
ตั้งแต่มานั่งที่โต๊ะจนทานข้าวไปเกือบครึ่งจานก็ยังยิ้มอยู่
"ป๊า....ป๊ายิ้มทำไมอะคะ หน้าอีฟตลกเหรอ??"
อีฟยอมไม่ได้ที่จะทานข้าวพร้อมกับสายตา และรอยยิ้ม
เหมือนมีอะไรแฝงอยู่ของป๊า จนต้องปริปากถาม
"ไม่มีอะไรหรอก ป๊าแค่ดีใจที่เห็นหนูhappy ไปเที่ยวสนุกมั้ยลูก??"
อีฟไม่ตอบอะไรแค่ยิ้ม แล้วตักข้าวทานต่อ
"อีฟ... แม่สอนตอนทานข้าวเลยนะลูก
แม่เลี้ยงหนูได้แต่ตัว ให้หนูเจริญเติบโต
มีพัฒนาการทั้งร่างกาย และสมอง
แม่เชื่อว่าหนูโตแล้ว รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด คิดเป็นแล้ว
แล้วก็คิดได้ด้วย ว่าลิมิทของตัวเองอยู่ตรงไหน
อะไรควรไม่ควร จะรักกันแม่ไม่เคยห้าม
แต่ต้องรักให้เป็นนะลูก" พูดจบแม่ก็ยิ้มให้อีฟด้วยความเอ็นดู
แค่อีฟมองตาแม่ก็รู้แล้วว่าแม่รัก และเป็นห่วงแค่ไหน
"อีฟลูกแม่นะ อยู่ในกรอบใหญ่ๆที่แม่ขีดไว้ให้เสมอ
บางครั้งอีฟอาจจะแว๊บ...เอาขาไปแตะนอกกรอบบ้าง
ก็เพราะอยากจะรู้ว่ามันเป็นยังไง แต่รับรองนะคะ
อีฟยังรักที่จะอยู่ในกรอบนี้ กรอบใหญ่ๆที่แม่ของคนอื่น
อาจจะขีดมันเล็กกว่านี้ด้วยซ้ำ อีฟรู้ อีฟดีใจที่อีฟมีอิสระ
มากกว่าคนอื่น และมันก็มากพอ แล้วอีฟก็พอใจที่จะมีแค่นี้
ไม่ขอทำอะไรให้มากกว่านี้ มากกว่าลิมิทที่อีฟมี"
ใบหน้าของทุกคนยิ้มแย้ม ลงมือทานข้าวต่ออย่างมีความสุข
นีคงเป็นข้าวเย็นอีกมื้อที่แสนอร่อยของบ้านนี้
.................
ทานข้าวเสร็จอีฟกับน้องก็ช่วยกันเก็บจานไปล้าง
- -" น้องชายตัวแสบแอบแซวเล็กๆด้วยอ่า....
"พี่เขยในอนาคตนี่ ตกลงว่าชื่อโน้ตใช่มั้ยพี่อีฟ"
เง้อ....ดูน้องมันถามจิคะ ทำหน้ากวนอีก
"ยุ่งน่า... เรื่องของพี่หรอก ละาที่น้องสะใภ้พี่อะ ชื่ออะไร"
อิอิ เอาคืนมั่งหละ ทีใครทีมัน
"อาร์มเด็กอยู่"
ไอ้ตัวแสบตอบสั้นๆ แล้วต่อท้ายด้วย " ล้างต่อเองนะ ไปแล้ว"
อีฟก็งงสิ น้องบร้าาา.า.า.า..าาา
หาทางชิ่งได้ดีนะ วิ่งไปเลย
เอาเถอะเอาเถอะ ล้างเองก็ได้ ชิ!!
...............
พออีฟล้างจานเสร็จก็เดินไป Good night แม่กับป๊าก่อน
ส่วนน้องชายสุดหล่อหนะเหรอ โน่น...หนีเข้าห้องไปแล้วเรียบร้อย
คงถึงเวลาที่อีฟต้องแว้บเหมือนกัน หุหุ
รีบเดินขึ้นชั้น 2 เพราะเหนื่อยเติมที
พอเปิดประตูเข้าไปได้เท่านั้นแหละ
อีฟก็กระโดดขึ้นเตียงเลย ก็เหนื่อยมาทั้งวันนี่นา
แต่ก่อนจะปิดไปหัวเตียง สายตาก็แอบไปเห็นปฎิทินพอดี
มะรืนนี้วันที่ "14" เหรอเนี่ย
..............
5 ธันวาคม 2546 19:37 น.
EvezY
ถึงทะเลแล้ว แต่โน้ตพาอีฟแวะ เซเว่นก่อน ต้องตุนเสบียง เพราะบ่ายแล้ว
เผื่ออีฟหิวจะได้มีอะไรรองท้อง
โน้ตตั้งใจจะพาอีฟไปที่บ้านพักตากอากาศของลุง เพราะไม่มีคนอยู่
แค่อยากจะไปสูดบรรยากาศของทะเลจริงๆ
เงียบๆ ไม่มีคนพลุกพล่าน
พอโน้ตจอดรถเท่านั้นแหละ คุณหนูก็เปิดประตู
วิ่งลงไปกางแขนสูดอากาศบริสุทธิ์ทันที
"น่ารักจริงๆ" โน้ตอดขำไม่ได้ ที่ผู้หญิงเงียบๆ หยิ่ง
เก่ง แต่อีกมุมหนึ่งเหมือนกับเด็กประถมเลย
โน้ตล็อครถแล้วเดินตามไป
นั่งลงข้างๆ ทอดสายตาไปสุดลูกหูลูกตาตามสีครามของน้ำทะเล
อากาศดีกว่ากรุงเทพเป็นไหนๆ
..........
"อีฟหายโกรธโน้ตยังอะ" เอื้อมมือไปจับมืออีฟไว้เบาๆ
ส่วนอีฟก็ยังคงยืนหลงไหลกับความสวยของสีน้ำทะเลอยู่
พอได้ฟังที่โน้ตถาม อีฟก็นั่งลงข้างๆแล้วบีบมือโน้ตเบาๆ
เหมือนจะบอกเป็นนัยว่า โน้ตนั่งอยู่เป็นเพื่อนอีฟตรงนี้ตลอดไปนะ
อีฟหันไปยิ้มให้โน้ตแค่มุมปาก แต่โน้ตยังจ้องมองทะเลอยู่
"สวยมั้ย" โน้ตหันมาถามอีฟ ที่กำลังนั่งยิ้มให้โน้ตอยู่
อีฟเขยิบเอาหลังไปพิงกับแขนของโน้ตแทน
"อีฟชอบที่นี่จัง เงียบดีอะ สวยด้วย" พูดเสร็จก็หนุนไหล่ของโน้ต
โน้ตก้มหน้าลงมาเล็กน้อย เพื่อจะได้มองดูรอยยิ้มนี้
รอยยิมที่ทำให้เค้า 2 คนมานั่งอยู่ตรงนี้
รอยยิ้มที่ทำให้โน้ตอยากค้นหาในตัวผู้หญิงคนนี้
รอยยิ้มที่ได้เห็นเมื่อไหร่ก็ไม่เคยเบื่อ
รอยยิ้มของคนที่โน้ตรัก.....
"อีฟ" โน้ตเรียกอีฟเบาๆ เพราะนึกว่าอีฟหลับไปแล้ว
แต่จริงๆแล้วที่อีฟหลับตาก็เพราะทนแสงแดดจ้าไม่ไหว
เป็นคนแพ้แสงอยู่แล้วด้วย
"จ๋า" เป็ฯคำเดียวสั้นๆที่โน้ตได้ยิน แต่ก็ทำให้เค้าแทบจะบ้าตาย
เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำตอบรับหวานๆแบบนี้
"อีฟรักโน้ตมั้ย???"
"ถามแปลกๆ"
"อ้าว!! ก็โน้ตไม่เห็ฯจะได้ยินจากอีฟอีกเลยอะ ตั้งแต่วันนั้น"
โน้ตทำเสียงน้อยใจ แล้วแกล้งงอนบ้าง.......
อีฟก็เงียบ.....
โน้ตก็เงียบ.......
โน้ตงอนจริงๆเหรอเนี่ย!!! เง้อ
"โน้ต" อีฟเรียกโน้ตแล้วเปลี่ยนจากพิงมาเป็นส่องหน้าโน้ตแทน
ส่วนโน้ตก็ยังเงียบ สายตาก็ยังคงทอดยาวออกไปตามทะเล
ยังกับจะหาคำตอบให้ได้ว่ามันสิ้นสุดที่ไหน
"โน้ต..ต.ต..ตต" อีฟทอดเสียงยาวเรียกชื่อโน้ตอีกครั้ง แต่โน้ตก็ยังเงียบอีกตามเคย
นึกในใจ ทีใครทีมันนะอีฟ หุหุ เอาคืนมั่ง
อีฟชอบเงียบดีนัก อิอิ ต้องปล่อยให้ง้อมั่ง
แต่อีฟสิ เริ่มใจไม่ดีแล้วเพราะคิดว่าโน้ตงอนจริงๆ กระวนกระวาย
ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะปกติแล้วก็ไม่เคยง้อใคร
แต่จะไม่ทำอะไรเลยงั้นเหรอ
มันก็น่าน้อยใจอยู่หรอก ตั้งแต่คบกันมาบอกรักอยู่ครั้งเดียว
แต่รักจำเป็นต้องพูดเหรอ แค่การกระทำไม่พอรึไง
ก็คนมันอายนี่นา ^^"
อีฟลุกเดินไปสวมกอดโน้ตจากข้างหลังพร้อมกับหอมแกมโน้ตเบาๆ
"รักสิ รักมาก หวงมากด้วย ห้ามนอกใจนะรู้มั้ย ไม่งั้น....ตายแน่!!!"
โหย....ดูสิ บอกรักยังแอบโหดอะ
โน้ตหัวเราะชอบใจ
"สำเร็จ มันหลุดออกมาแล้ว ดีใจจัง นึกว่าชาตินี้จะไม่บอกรักกันอีกแล้ว"
อีฟทำหน้าบึ้งใส่อีกแล้ว - -"
ง่า.า....าาา...า. ก็อยากได้ยินเฉยๆ แค่นี้งอนเหรอเนี่ย!
"ไม่กล้าหรอกคร๊าบ..บ.บ.บ.บ ลูกสมุนไม่กล้านอกใจคุณหนูหรอกน่า"
แถมจุ๊บแก้มอีฟอีกทีนึงด้วย
"อีฟอยากเล่นน้ำมั้ย??" พูดยังไม่ทันจบ ไม่รอฟังคำตอบอะไรจากอีฟทั้งนั้น
โน้ตแบกอีฟไว้บนหลังแล้ววิ่งลงทะเลพร้อมกัน
บรรยากาศตอนนี้แม้แสงแดดจะจัดและจ้า แต่ก็ไม่สามารถทำลายความสุขของอีฟกับโน้ตได้
5 ธันวาคม 2546 19:36 น.
EvezY
อีฟหัวเราะชอบใจ "จะไถ่โทษเหรอลูกสมุน เค้าไม่ว่างอะ"
"ว่างหน่ยสิคร๊าบ...บ.บ.บบ จะทำอะไรเหรอถึงไม่ว่างอะ"
โน้ตทั้งอ้อน แกมน้อยใจเล็กๆที่อีฟไม่ยอมไปด้วย
สะใจอีฟแหละทีนี้ อิอิ
"แล้ว..... โน้ตจะพาอีฟไปดูหนังเรื่องอะไร"
"ตามใจคุณหนูสิ ผมมันลูกสมุน ไมีสิทธิ์เลือก"
"ไม่อยากไปดูหนังอะโน้ต.... ไปทำอย่างอื่นดีกว่า"
น้ำเสียงกวนเล็กๆของอีฟทำให้โน้ตอดขำไม่ได้
"จะทำอาราย.ย...ยย อยากไปไหนหละ"
"ทะเล" อีฟตอบสั้นๆ ง่ายๆ
แต่ เวรกรรมของโน้ตหนะสิ ไม่พาไปก็ไม่ได้ ไม่อยากจะขัดหนิ
พยามจะไถ่โทษ
"อีฟอยากไปสวนสยามเหรอ ทะเลกรุงเทพอะ"
อีฟได้ฟังก็อดขำไม่ได้เหมือนกัน อยากไปทะเล
โน้ตดันบอกว่าสวนสยาม
"งั้นอีฟอาบน้ำรอเลยนะ เดี๋ยวโน้ตไปรับ แต่ทะเลที่ว่าอะ
ใกล้ๆได้มั้ย บางแสนก็พอ ไกลแล้วเดี๋ยวกลับดึก คนที่บ้านอีฟจะเป็นห่วง
.......ว่าไงบางแสนได้รึเปล่า"
"ก็ได้ค่า..า.า.า.าา งั้นอีฟไปอาบน้ำละนะ
สวัสดีค่ะ"
.........................
ปิ้ง ป่อง
อีฟรีบวิ่งไปเปิดประตูหน้าบ้านทันที ก็มันดีใจนี่นา
จะได้ไปเที่ยวทะเลกับโน้ตครั้งแรก
"ไปเลยรึปล่าว" อีฟรีบถาม เพราะกลัวไม่ได้ไป เหมือนเด็กๆเห่อตุ๊กตา
อยากจะแกะกล่องตั้งแต่ยังไม่ออกจากร้าน
โน้ตทำหน้าเหนื่อยเลย คุณหนูเห่อจัง
"เข้าไปสวัสดี แม่อีฟก่อนสิ มาแล้วไปเลยได้ไง"
อีฟทำหน้าผิดหวังนิดๆ
...........................
"สวัสดีครับคุณน้า ขออนุญาตพาอีฟไปข้างนอกนะครับ"
โน้ตยกมือไหว้แม่อีฟ ท่าทางเป็นสุภาพบุรุษมาก
fake รึเปล่าเนี่ย เอิ๊กๆๆๆ
"จ๊ะ รีบไปรีบกลับนะ โน้ตทานข้าวมายังลูก ทานข้าวก่อนมั้ย เด๋ซแม่ทำอะไรให้ทาน"
แม่อีฟพูดคุยทักทายโน้ตด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
เอ็นดู รักใคร่ยังกับโน้ตและเพื่อนของอีฟทุกคนเป็นลูกจริงๆ
"เอ่อ ขอบคุณครับ แต่ผมทานมาแล้วครับ ขอตัวเลยละกันนะครับ
เพราะเดี๋ยวไปช้าแล้วจะกลับเย็นเกินไป"
"จ๊ะ งั้นฝากดูแลตัวแสบด้วยนะโน้ต"
อีฟทำหน้าจ๋อย - -" เง้อ
mama เรียกเราว่าตัวแสบต่อหน้าโน้ตเหรอเนี่ย!!!!!
ได้ไงอ่าาา....า.า.า.าา แต่ก็นะ รีบไปดีกว่า อิอิ
"อีฟไปละนะคะหม่าม๊า บอกป๊าให้ด้วยนะ"
ทั้งคู่ยกมือไหว้แล้วก็รีบไปทันที
3 ธันวาคม 2546 22:45 น.
EvezY
โน้ตส่งอีฟถึงหน้าบ้าน ระหว่างทางทั้งคู่ไม่ได้คุยอะไรกันเลย
อีฟกับโน้ตยืนนิ่งกันอยู่นาน แล้วโน้ตก็พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
"อาบน้ำแล้วรีบเข้านอนนะ โน้ตเป็นห่วง"
"แล้วโน้ตโกหกคนที่โน้ตเป็นห่วงได้ไง" เสียงอีฟเหมือนไม่พอใจมาก
ไม่ได้ตะคอก แต่ก็ไม่ใช่เสียงปกติของเธอ
"โน้ตขอโทษ โน้ตสัญญา โน้ตจะไม่ทำอีกนะ"
พูดจบก็โน้ตก็ดึงอีฟเข้ามากอดแล้วลูบหัวเบาๆ
ไม่อายใครแล้ว ไม่มีคนด้วย มืดด้วย คงไม่มีใครเห็น ^^
แล้วโน้ตก็กระซิบข้างหูอีฟเบาๆว่ารักอีฟนะ เข้าบ้านได้แล้ว
โน้ตเช็ดน้ำตาให้อีฟ แล้วจูบที่หน้าผากเบาๆ
"อย่าขี้แยสิครับคนดี เดี๋ยวคนในบ้านเป็นห่วงเอานะ แล้วพรุ่งนี้โน้ตนะจะโทรมาปลุก
อย่าคิดมากรู้มั้ย คิดแค่ว่าโน้ตรักอีฟมาก รักอีฟคนเดียว แค่นั้นก็พอ"
"อึม กลับบ้านดีดีนะ" อีฟตอบด้วยเสียงสะอื้น
พร้อมกับมองหน้าโน้ตที่กำลังยิ้มให้อีกครั้ง แล้วเดินเข้าบ้านไป
.................
พอโน้ตกลับถึงบ้านก็ได้แต่บ่นกับตัวเองว่าทำอะไรลงไป
ไม่เอาแล้ว ต่อไปนี้ ไม่อยากไปไหนกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว
ไม่อยากโกหกอีฟอีกเลย
ตื่นเช้า....เช้าของวันเสาร์ โน้ตตื่นเช้าผิดปกติ
สงสัยเป็นเพราะเมื่อคืนกลับมาก็อาบน้ำ นอนคิดเรื่อยเปื่อยจนหลับเร็วผิดปกติ
อีกอย่างก็อยากจะชวนคุณหนูเธอไปดูหนังด้วย เป็นการไถ่โทษอะนะ - -"
"ตื่นยัง" โน้ตโทรหาอีฟตั้งแต่เช้า
"ต้องการพูดกับใครคะ???" เสียงจากปลายสาย เป็นเสียงของผู้หญิงวัยกลางคน
แปร่ว.......เง้อ ไม่ใช่อีฟเหรอเนี่ย จำได้ว่าเมมเบอร์ถูกนะ เริ่มงง - -"
"เอ่อ....ขอโทษนะครับ ขอสายอีฟครับ"
"อ๋อ อีฟทำความสะอาดกรงแฮมสเตอร์อยู่หนะ ให้แม่บอกว่าใครโทรมาดีจ๊ะ??"
"อ้าว!!! คุณน้าเหรอครับ เอ่อ....ผมโน้ตเองครับ
เดี๋ยวผมโทรหาอีฟใหม่อีกรอบก็ได้ครับ ขอบคุณครับ"
มีครับทุกคำ หุหุ ก็แม่อีฟรับโทรศัพท์หนิ ต้องทำตัวดีดี อิอิ
"อ้าวโน้ตเองเหรอ จ๊ะจ๊ะ เดี๋ยวน้าบอกอีฟเค้าให้นะ" เสียงยังใจดีเหมือนเคย
ผิดกับลูกสาว ออกจะโหด
"ครับ ขอบคุณครับ"
แม่อีฟใจดีสุดๆเลย แต่ก็หวงลูกสาวสุดๆเหมือนกัน ตอนไปส่งอีฟที่บ้านครั้งแรก
โน้ตยังจำไม่เคยลืม ซักไซร้ไล่เรียง แต่ก็อย่างว่าแหละ ลูกสาวคนเดียว
เป็นใคร ใครก็หวง
แต่ถึงวันนี้แล้ว แม่อีฟใจดีกับโน้ตมาก ดูโน้ตกับอีฟอยู่ห่างๆ
ขอบคุณคร๊าบๆๆๆๆ ว่าที่แม่ยาย (โน้ตนึกในใจ เหอๆ)
10โมงครึ่งโน้ตอาบน้ำแต่งตัว ทานข้าวเสร็จก็โทรหาอีฟใหม่อีกรอบ
"ว่าไง โน้ตโทรหาอีฟเหรอ หม่าม้าบอกอะ"
เสียงปลายสายกลับมาเป็นเสียงน่ารักๆที่โน้ตคุ้นเคยแล้ว
"ครับ โน้ตจะชวนอีฟไปดูหนังอะ ว่างเปล่า???"
หวังนิดนิดว่าอีฟจะตอบตกลง หายโกรธผมเถอะคร๊าบ!!!!!!!!!
22 พฤศจิกายน 2546 00:10 น.
EvezY
อีฟยืนมองหน้าโน้ตแบบโกรธมาก โกรธจริงๆ
ตั้งแต่คบกันมานี่เป็นครั้งแรกเลย ที่เห็นสายตาดุขนาดนี้
โน้ตก็อึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนมองหน้าอีฟเหมือนกัน
ปลาเดินอกมาจากร้านพร้อมกับถุงติดมืออกมา
ตกใจเหมือนกันที่เจออีฟ เพราะตั้งแต่ละครแสดงจริงก็แทบจะไม่เจอกันเลย
แต่ก็ดีใจที่ได้เจอีกที พร้อมกับความงง
เพราะอีฟจ้องน้ตยังกับจะฆ่าโน้ตเอาซะงั้น ดุจริงๆ - -"
"หวัดดีอีฟ ยังไม่กลับเหรอ ไม่เจอกันนานเลยนะ" ปลาทักด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
อีฟหันหน้ามายิ้มให้แล้วเดินไปเลย ไม่พูดอะไรซักคำ
แต่ปลาก็ชินแล้วแหละ และก็เข้าใจดีด้วย ว่าอีฟเป็นคนยังไง
"อีฟแปลกๆเนอะ...." ปลาจ้องหน้าโน้ตอยู่สักพัก รออีกฝ่ายตอบกลับมา
"โน้ตรีบอะปลา ต้องกลับแล้วแหละ ไปนะ" ยกมือบ้ายบายแล้วก็เดินไปเลย
ปลาก็ยืนยงต่อไป ทั้งคู่เป็นอะไรไปเนี่ย งงจริงๆ
แต่ที่ได้ไปกินติม ละก็เดินสยามกับโน้ตแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว ^^
.......................
"อีฟ" เสียงโน้ตเรียกตามหลังมา
เพราะอยากจะอธิบาย แต่อีฟก็ไม่หยุดฟังอะไรเลย
เอาแต่จ้ำอ้าวหนีอย่างเดียว เฮ้อ... เอาแต่ใจตัวเองจริงๆเล้ย
แต่อยู่ๆ แม่เจ้าก็หยุดเดินเอาซะงั้น ตามไม่ทันจริงๆ
อารมณ์ไหนเนี่ยอีฟ.....
"ไหนบอกขับรถให้แม่ไง" อีฟหันมาถาม หน้าดุชิบเป๋งเลย
"ก็...." โน้ตอยากอธิบายเหมือนกันแต่พูดไม่ออก
"ก็อะไร???" อีฟถามย้ำโน้ตอีกที ไม่ทำหน้าดุแล้ว เย้ๆ!!!
"อีฟจะฟังโน้ตนะ อีฟพยามทำตัวให้มีเหตุผล จะไม่เอาแต่ใจ"
"เดี๋ยววันนี้โน้ตไปส่งนะ หาอะไรทานกันนะ โน้ตหิว"
เฮ้อ... ไอ้โน้ตนะไอ้โน้ต ไอติมเมื่อกี๊ยังไม่ย่อยเลย
แต่ถ้ายืนคุยแบบนี้ไม่ดีแน่ เลยพาอีฟเดินเข้าดันกิ้น
........................
"อีฟฟังโน้ตนะครับ โน้ตกำลังจะขึ้น BTS พอดีเจอปลาอะ
เค้าเลยขอให้โน้ตเดินเป็นเพื่อนอะ ไม่มีอะไรจริงๆนะ"
ทำหน้าอ้อนวอน แล้วเอามืออีฟมาจับเบาๆ
"แล้วโน้ตโกหกอีฟทำไมว่าอยู่กับแม่ โน้ตรู้มั้ย
อีฟเห็นโน้ตเดินกับปลาตั้งแต่แรกแล้ว
กำลังจะเดินเข้าไปทักว่ามาทำอะไรกัน ไม่ได้คิดอะไรเลย
แต่พอโน้ตโกหกเท่านั้นแหละ ........."
อีฟหยุดไว้แค่นั้น แล้วเมินหน้ามองออกไปนอกร้าน
ส่วนโน้ตก็ไม่รู้อะอธิบายยังไงว่าที่โกหกไปก้เพราะความสบายใจของอีฟเอง
ได้แต่นั่งเงียบ....
"ขอโทษนะครับ" ที่พูดได้ก็แค่คำนี้เท่านั้นเอง - -"
อีฟหันมามองหน้าโน้ต ไม่พูดอะไรซักคำ มีแค่สายตาที่ว่างเปล่า
"กลับยัง เย็นแล้วนะ" โน้ตถามอีฟ เพราะไม่อยากให้บรรยากาศมันเงียบ และแย่ไปกว่านี้
อีฟไม่ตอบอะไร ปล่อยให้มันเงียบเหมือนเดิม
ในหัวก็คิดแต่ว่าทำไมโน้ตต้องโกหกด้วย
แล้วอยู่ๆน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลอกมา.......
โน้ตตกใจเหมือนกัน เลยหยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นให้
อีฟเอามือปาดน้ำตาตัวเองแล้วลุกขึ้นบอกโน้ต
"กลับเถอะ"
หน้าส่วนตัว
536
