23 มิถุนายน 2546 23:18 น.
EncodeO
หนทางไกลยาวทอดอยู่เบื้องหน้า
สุดปลายฟ้าที่นั้นมันคือฝัน
พึ่งเริ่มก้าวบนทาง นี่คือฉัน
บางทีหวั่นทางไกลฤเดินไหว?
ทางของเธอแม้เป็นคนละสาย
แต่อาจคล้ายลิขิตเราพบกัน
ทางสองทางขนานของเธอฉัน
ร่วมคืนวันทุกข์สุขกับฉันไหม?
เธอคิดหวั่นซักวันจักต้องพราก
หากขนานด้วยกันแค่วันนี้
แล้ววันหนึ่งสองทางกลับห่างหนี
คงจะดีสองเราอย่าร่วมทาง
กลอนนี้ยังแต่งไม่จบ เพราะเรื่องราวยังคงดำเนินอยู่
หากวันใดที่กลอนนี้แต่งได้จบ ก็เพราะเรื่องราวนี้ได้เป็นแค่เพียงความทรงจำแล้ว
23 มิถุนายน 2546 23:12 น.
EncodeO
ฟ้าไกลมีเส้นขอบคั่น
ฟ้าไกลจากฉันคิดเอื้อมถึง
ฟ้าไกลไม่ไกลเกินคำนึง
ฟ้าไกลไร้จันทร์ดูพรั่นพรึง
ยืนนิ่งสงบเหนือผืนน้ำ
เอ่ยเอื้อนบอกคำขอเงาจันทร์
แม้ว่าฟ้าดินห่างไกลกัน
เงาจันทร์จากฟ้าจะเชื่อมสู่ดิน
ฉันแม้ห่างเธอไกลราวฟ้าดิน
แต่ดวงใจยังถวิลคำนึงหา
วอนจันทราที่ส่องแสงเหนือนภา
เชื่อมคนดินสู่นางฟ้าข้าห่วงใย
ให้ฟ้าไกลได้รู้ว่าคิดถึง
ให้ฟ้าไกลรู้ซึ้งว่าเป็นห่วง
ให้ฟ้าไกลฉันแต่งมาจากทรวง
ให้ฟ้าไกลดูแลตนยามห่างกัน
คนเดินดินคนหนึ่ง มองฟ้าไกลที่ห่างไกลเกินเอื้อม
หนทางใดนะ.. ที่จะเชื่อมผืนดินกับฟ้าได้...
เขาเดินไปยังผืนน้ำกว้างใหญ่
หากคืนนี้ไม่ไร้จันทร์ เงาของจันทร์บนฟ้าคงได้ทอดเชื่อมฟ้าสู่แดนดิน
เธอ..ผู้ซึ่งเป็นดาวประดับฟ้า
อยากให้จันทร์ที่ไม่เต็มส่วน ส่งความคิดถึงความห่วงใยให้ไปถึงเธอ
ดูแลตนเองด้วยนะ...
หน้าส่วนตัว
369
