20 ธันวาคม 2552 22:41 น.
drroyz
หัวใจเรา เค้าหรือเธอ เผลอใจก่อน
มีรักซ้อน ซ่อนเร้น เว้นเผื่อให้
ใจภักดี ที่พลีรัก ก็หักไป
ใจคนใหม่ แทรกเข้ามา น้ำตาคลอ
เมื่อแรกเจอ เธอว่ารัก มากมายเหลือ
สุดจะเอื้อ เอ่ยคำรัก มากมายหนอ
เสกและสรร ปั้นและแต่ง แบ่งกันยอ
เติมและต่อ อ้อรักลวง ทำบ่วงใจ
วันเวลา ล่วงเลยผ่าน การณ์มันฟ้อง
สายตามอง เริ่มแปลกผิด คิดผลักใส
มีคนอื่น ให้เชยชิด สนิทใจ
แล้วมาลวง คนอยู่ไกล้ ให้เก้อรอ
20 ธันวาคม 2552 21:15 น.
drroyz
ลิงลมลอยลิ่วโลด ลนลาน
รีบเร่งลงริมลาน ล่วงหน้า
ละลักลั่นทันการ ฉวยแย่ง แข่งกิน
แล้วแล่นโลดลิบหล้า ป่าไม้ไพรพนา
รีบพาฝูงพุ่งพล่าน ผ่านไพร
ฟันฝ่าพาพลไป ทั่วหล้า
สืบเสาะแสวงแข่งใคร ไปทั่ว เขตแดน
ยื้อแย่งแข่งกินคว้า เผื่อได้ดำรงค์พันธุ์
โคลงนี้ ขอขอบคุณ คุณ..ปุย เมจิกา ที่ช่วยขึ้นต้นให้ครับ ^^
19 ธันวาคม 2552 11:13 น.
drroyz
เมื่อมีรัก มาทักทาย ได้คลายเหงา
เราและเขา เริ่มเข้าใจ ในความหมาย
คำว่ารัก ที่รอคอย ร้อยใจกาย
ให้เป็นสาย รักหนึ่งเดียว เกี่ยวร้อยกัน
เนิ่นนานวัน ที่ผันผ่าน พาลกลับกลาย
รักสลาย ทีละนิด ไม่คิดฝัน
เมื่อมีรัก ไยผิดหวัง พังลงพลัน
อยากลืมมัน ทำไม่ได้ ใครช่วยที
โอ้อกเอ๋ย ช่างกระไร ใครลิขิต
ให้ต้องผิด หวังในรัก ยากหลีกหนี
จะให้สม ฝันทุกท่าน มันไม่มี
เพราะฤดี แต่ละคน ไม่ตรงกัน
เมื่อมีรัก ต้องทำใจ ถ้ามีทุกข์
ถ้ามีสุข คือกำไร ดั่งใจฝัน
ถ้าได้ทุกข์ คือเท่าทุน ที่ลุ้นกัน
ไม่โทษฉัน ไม่โทษเธอ ที่เผลอใจ
รักกันหนา แต่พากัน ไปไม่ถึง
ที่ที่ซึ่ง เราทั้งสอง ร่วมอาศัย
ด้วยตัวแปร อุปสรรค หักขวางใจ
มิมีใคร อยากให้เป็น เช่นนี้เลย
จงร้องไห้ ถ้าอยากร้อง ให้พอเถิด
ถ้ามันเกิด ความคิดดี ที่เฉลย
ให้น้ำตา มันช่วยพา ทุกข์ไปเลย
สิ่งที่เคย จะได้ลืม ให้หมดใจ
แล้วจะได้ ลุกขึ้นมี ชีวีต่อ
จงอย่าย่อ ท้อแท้จิต คิดหวั่นไหว
ในโลกนี้ ยังมีอีก หลายดวงใจ
พร้อมพาไป สู้ฝั่งฝัน วันวิวาห์
17 ธันวาคม 2552 21:17 น.
drroyz
เรียมเอ๋ยเคยอยู่เคล้า เคลียคลอ
เรียมพี่เฝ้าพนอ ดั่งแก้ว
ด้วยรักจึ่งเฝ้ารอ มิย่อ ท้อใจ
แล้วไฉนใยเจ้า จึ่งได้เรรวน
นึกหวนคิดติดเจ้า ในใจ
ฝังติดมิดทรวงใน กลัดกลุ้ม
คิดฟุ้งซ่านปานไฟ ไหม้เผา จนเกรียม
เพราะบ่ได้ระแวง จึ่งต้องร้อนรน
16 ธันวาคม 2552 18:36 น.
drroyz
โอ้อดีต วันวาน ผ่านเวลา
เพื่อนนั้นหนา คอยดูแล และปลอบขวัญ
ต่างคนต่าง มีใจ ให้ต่อกัน
แต่มีอัน ต้องห่างเหิน เดินจากไป
ด้วยเหตุที่ เราสอง เข้าใจผิด
มิอาจแนบ สนิทชิด เป็นมิตรไกล้
เพราะมิกล้า เอ่ยวาจา สารภาพใจ
เนิ่นนานไป ได้เป็นเพื่อน เหมือนเคยเป็น
สิบปีผ่าน วันวาน ผ่านมาเยือน
ได้เจอเพื่อน คนเดิมเดิม ที่เคยเห็น
สารภาพ ใจออกมา น้ำตากระเซ็น
ต่างได้เห็น ว่าต่างคิด จิตตรงกัน
โอ้บุพเพ อาละวาด ให้พลาดคู่
มิได้อยู่ เป็นคู่เคียง เรียมและขวัญ
นี่ถ้ารู้ จะได้บอก ออกไปพลัน
ในตอนนั้น เพื่อได้อยู่ เป็นคู่ครอง
แอบชอบใคร เก็บเอาไว้ มันอึดอัด
สารพัด จะเก็บกด รกสมอง
บอกออกไป ให้เนียนหน่อย ค่อยค่อยลอง
เผื่อได้ครอง ได้เป็นคู่ สู่สมเอย....
หน้าส่วนตัว
1934
