15 มิถุนายน 2553 12:51 น.
Dr.FreaK
ตัวบางบาง ใจเบาเบา เราแค่คน
ยามสุขล้น ทุกสิ่ง เป็นสีสัน
ยามทุกข์ยาก ลำบาก สารพัน
ก็ว่ากัน ตามชีวิต คิดบรรเลง
น้ำตาคน ไหลริน ได้บ่อยบ่อย
ทั้งไหลค่อย ไหลหนัก ไหลเท้งเต้ง
สุขไหลเอ่อ เพ้อไหลปริ่ม ยิ้มไหลเอง
ทุกข์ไหลเก่ง เช่นนี้ มีทุกคน
จะอาวรณ์ อดีต ไม่เคยผัน
จะคิดฝัน อนาคต ไม่เห็นหน
ติดอยู่กับ จริต ความคิดตน
ติดอยู่กับ ผู้คน ที่รายเรียง
ตะโกนก้อง บอกฟ้า ข้าอยู่นี่
อย่าเพิ่งหัน หน้าหนี โปรดยินเสียง
กระซิบซาบ บอกดิน ยินสำเนียง
ขอแค่เพียง สนใจ จะได้ฟัง
ตามองตรง หลังชิดฝา ขาก้าวย่าง
ทุกทุกอย่าง มองตรง ไม่มองหลัง
ไม่มองไกล เกินคว้า บ้าพลัง
บ้างหยุดนั่ง พักเมื่อย เมื่อเหนื่อยไป
สนุกบ้าง พอประมาณ ให้ใจชื่น
ถึงคราวขื่น สู้สู้ กูยังไหว
ถึงคราวท้อ อดทนรอ อย่างมั่นใจ
ถึงคราวไป ไม่เสียดาย ได้เป็นคน
12 ธันวาคม 2549 08:33 น.
Dr.FreaK
บนหนทางย่างเยื้องอย่างเหนื่อยล้า
ชีวิตบ้าที่สุดไร้จุดหมาย
ย่ำเดินมุ่งพุ่งไปใยเดียวดาย
ท้ายกลับกลายย่ำอยู่ที่กูยืน
ตัวเดินไปใจยังหยุด ณ จุดเริ่ม
ไม่มีเติมเพิ่มบ้างแม้ทนฝืน
ปากหัวเราะหน้าขำใจกล้ำกลืน
ทุกวันคืนผ่านพ้นยังหม่นใจ
คล้ายเคลื่อนไหวเท่าใดใจไม่เคลื่อน
กลับดูเหมือนยังติดอยู่ไม่ไปไหน
เหมือนเวลาไหลเวียนเปลี่ยนผันไป
แต่หัวใจขืนกระแสไม่แปรตาม
ใช่ใจกูมั่นคงดั่งภูผา
หรือธาราพงไพรให้ใครขาม
ใจกูแค่น้ำหยดใกล้หมดชาม
เกาะติดตามดอกใบไร้ใครแล
อาทิตย์ส่องสาดแสงลงแหล่งไม้
เผาหยดใจระเหยหมดทั้งหยดแน่
สายลมพัดใบสะบัดเพียงชั่วแปร
หยดใจแถไถหล่นลงบนดิน
ฝนปรอยปรอยสาดกระเซ็นเพียงเบาเบา
ก็พาเอาใจหายละลายสิ้น
พื้นสะเทือนยามมดย่างเหยียบผืนดิน
ใจก็บินหายไปในนภา
ตัวเดินไปใจยังหยุด ณ จุดเริ่ม
ยังเหมือนเดิมแม้ใจน้อยจะอ่อยล้า
ที่แข็งขืนยืนต้านกาลเวลา
อาจเพราะว่าใจกู......อยู่ที่เดิม
21 ตุลาคม 2549 18:57 น.
Dr.FreaK
เขาแบ่งพรรคแบ่งพวกบวกตัวเลข
บ้างสรรค์เสกเอกวิชาข้าของนอก
เขาแบ่งหมู่หมวดสังคมผสมบอก
แยกกันออกเป็นกลุ่มกลุ่มประชุมไป
ทุนนิยมบริโภคโฮกฮากซื้อ
เงินตราคือสายเลือดมิเหือดให้
ได้จับจ่ายใช้สอยค่อยพอใจ
มาร์เก็ตติ้งนั้นใช่ในใจความ
อนุรักษ์นิยมชมของเก่า
วัฒนธรรมอย่างเราอย่าเฝ้าถาม
เป็นของรักของหวงต้องทวงตาม
ให้สยามอยู่ยงคงสืบไป
ชาตินิยมชื่นชมสมเป็นชาติ
จงรักศาสน์กษัตริย์บัญญัติไว้
เพื่อนผองเราคงสู้อยู่เป็นไทย
จะเกรียงไกรยิ่งใหญ่ไร้ศัตรู
เสรีภาพสุขสมนิยมด้วย
เพื่อโลกสวยสิทธินี่ต้องรู้
อย่าบังคับขู่เข็ญเป็นน่าดู
จะหยัดสู้ไม่หวั่นฉันก็คน
แต่ชาติฉันประเทศฉันเป็นแบบไหน
บอกไม่ได้การเมืองนั้นฉันสับสน
ฉันไม่คล่องเชี่ยวศาสตร์อำนาจคน
ฉันไม่สนข่าวคราวความเป็นไป
รู้แต่เพียงชาติฉันนั้นมีทุย
ออกเดินลุยไถข้าวเอามาให้
ได้กินกันทั่วชาติเป็นชาติไทย
งั้นฉันให้ชาติฉันไซร้ทุยนิยม
9 กรกฎาคม 2549 13:31 น.
Dr.FreaK
จันทราดับลับกรอบขอบฟากฟ้า
เหลี่ยมเวหาดาดาษกราดกรายแสง
อาทิตย์ทอทอดทัศน์จัดจำแลง
ออกแสดงแสงส่องผ่องอำไพ
อรุณรุ่งพุ่งเพียบเทียบผิวเมฆ
มนตราเสกสรรค์สร้างร่างรูปไว้
แสงกระทบแทกทับจับดวงใจ
หมู่แมกไม้พงไพรได้เบิกตา
ได้ฤกษ์จบนิทราเพลานี้
มาสุขีวันใหม่ใจหรรษา
ขุนทองร้องปลุกตื่นชื่นชีวา
สิงสาราบอกรักทักทายไว
อรุณเบิกนภากาโบยบิน
ออกหากินร่าเริงเพลินแจ่มใส
เรารีบรัดจัดกายามาเร็วไว
ยิ้มต้อนรับวันใหม่ยิ้มให้กัน
ปล. ไม่ต้องบอกแรงบันดาลใจใช่ไหม :D
1 กรกฎาคม 2549 00:54 น.
Dr.FreaK
ยิ่งยื้อยิ่งยากยุดหยุดยั้ง
ลืมหลังลืมเลยลืมลดหลง
เติบโตตัวต่อเติบติดตรง
ก่อกรงกั้นกลางเกิดกาลกลาย
เด็กเด็กเด็ดดอมด้วยดูดี
ปล่อยปีปลดปลิ้นเปรอะเปื้อนป้าย
เพริศพร้อยพิภากษ์เพียงพร่างพราย
สุดสายสิ้นสั่งสมทรมทรวง
หน้าส่วนตัว
1385
