4 มกราคม 2551 19:51 น.
dokkoon
อากาศเย็นยะเยือกเปลือกผิวหนาว
สั่นทุกคราวที่ลมหนาวเจ้าพัดผ่าน
คืนหนาวทำไมหนอช่างยาวนาน
น้ำค้างซ่านเมื่อลมผ่านพาลหนาวใจ
อยู่คนเดียวแม้ผิงไฟได้ไออุ่น
ย่ำอรุณจะต้องแสงแรงแดดได้
ความหนาวยังคงสิงสู่อยู่ภายใน
มิได้คลายความเหน็บหนาวสักคราวเลย
ทางโน้นเหน็บหนาวบ้างไหม
อากาศเป็นเช่นไรหนาวไหมเอ่ย
ไม่บอกเล่าให้ฟังกันบ้างเลย
ความเฉยเมยแบบนี้ที่หนาวใน
3 มกราคม 2551 14:33 น.
dokkoon
เธอทำผิดอุกฉกรรจ์หน้าที่ฉันต้องลงโทษ
ไม่ต้องทำขึ้งโกรธการลงโทษต้องดำเนิน
หันแก้มขวามาซะไม่ต้องมาทำท่าเขิน
จะหอมให้สะเทิ้นไม่มากเกินไม่มากไป
ความผิดข้อที่หนึ่ง……..
สองตาซึ้งซึ่งมองหมาย
เกือบทำใจฉันวาย
มันหวานไปใจเต้นแรง
ต้องกระซิบที่ข้างหู
เอ่ยคำรักให้เจ้ารู้มิใช่แกล้ง
จมูกชนที่ต้นคอเบาๆพอไม่ต้องแรง
ทำผิดไม่ต้องแย้งโทษไม่แรงแค่บางเบา
ความผิดข้อที่สอง
ผิดที่ต้องใจหมองเศร้า
ห่างเธอแล้วหงอยเหงา
ความผิดเจ้าเข้าใจไหม
ผิดอย่างนี้มะมานี่อย่าหนีเชียว
โทษสถานเดียวต้องกอดเกี่ยวให้อุ่นกาย
เอาหน้ามาแนบหน้าแล้วมองตาอย่าใจหาย
โทษเบาไม่ถึงตายแค่หอมไล้ไซร้ซอกคอ
2 มกราคม 2551 23:02 น.
dokkoon
เธอหนาวไหม
เมื่อไร้ใครให้ไออุ่น
เมื่อคืนค่ำไม่ยอมย่ำอรุณ
เมื่อลมหมุนเมื่อฝนพรำ
เธอร้อนไหม
เมื่อหัวใจมันถลำ
รักคนไม่รักไม่ยักจำ
เมื่อแดดซ้ำเมื่อไฟโชน
เธอรู้สึกไหม
เมื่อหัวใจมันร้างโล้น
เหมือนไม้ใหญ่ที่ถูกโค่น
ถูกตัดโคนโดนตัดใจ
เข้าใจเธอนะ
เธอคงจะหมองไหม้
เรื่องแบบนี้เคยเกิดกับใคร
จำได้ไหม ใครเคยเป็น
2 มกราคม 2551 21:58 น.
dokkoon
คิดถึง ซึ่งยังรัก……
อาจไม่ได้ทักทายหลายร้อนฝน
อาจห่างไปแต่ใจยังเวียนวน
แอบมาหลายหนแม้ผู้คนจะเปลี่ยนแปลง
เพราะผูกพันกับสิ่งรัก
มีหรือจะหักใจแกล้ง
มีแต่ไฟในใจจะยิ่งแรง
ยิ่งห่างยิ่งแล้งทรมาณ
เขียนอ่านน้อย
คงจะด้อยอักษรสาสน์
แต่ด้วยใจและวิญญาณ
ไม่เปลี่ยนผ่านไม่ผันแปร
หายไปเสียหลายปี
หลากเหตุผลมีมากแท้
โปรดรับรู้ว่ายังแคร์
ใจที่แท้ยังรักกัน
หน้าส่วนตัว
2407
