24 กรกฎาคม 2546 22:18 น.
dokkoon
ห่างกันนานนักชักสงสัย
มิใช่น้อยใจในวาสนา
มิใช่ตายจากไปหนอกนา
ไม่มีใครครหาพารำคาญ
ไม่ใช่หมดภูมิปัญญาแล้ว
มิใช่ไม่แคล้วถูกหักหาญ
ไม่ใช่ใครใครไปบนบาน
มิใช่ถูกประหารนั้นแน่นอน
ห่างไปสิบแค่เอ็ดเดือน
มิใช่จะลืมเพื่อนอย่าใจร้อน
แค่ห่างเน็ตอยู่ในป่าคาที่ดอน
งานเสร็จจึงได้ร่อนกลับคืนรัง
24 กรกฎาคม 2546 21:49 น.
dokkoon
กระพริบระยิบระยับ
เหมือนมรกตประดับกับราวฟ้า
เป็นมณีงดงามประดับประดา
ริมราวป่าชายน้ำยามค่ำคืน
วิบวับวาวแวมวะวับวาบ
ความมืดขับสีสันพลันสดชื่น
แม้ไร้ดาวไร้จันทร์ในค่ำคืน
แสงสีเขียวพันหมื่นก็งดงาม
แม้เจ้าหิ่งห้อยแสงน้อยนัก
ในราตรีย่อมประจักษ์ว่าอย่าหยาม
แสงน้อยน้อยหมื่นพันนั้นงดงาม
ล่องลอยตามราวป่าน่ารื่นรมย์
24 กรกฎาคม 2546 20:05 น.
dokkoon
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_37030.php
...ดอกหญ้า...
ผู้หญิงเดียวดาย
ความรักของฉัน...แค่ดอกหญ้า
ไม่มีค่า..สนนราคา...ให้น่าจับต้อง
ไม่มีแม้ความน่าสนใจ...พอให้มอง
และไม่มีทางมีเจ้าของ
...........คอยใส่ใจ.............
ความเป็นตัวตนของดอกหญ้า
ยังคงความไร้ค่า....ไม่ว่านานแค่ไหน
ก็เหมือนกัน หัวใจของฉันที่ไม่เคยสำคัญกับใคร
มีชีวิตเพื่อรักใครใคร แต่ไม่ได้มีไว้เพื่อให้
..........ใครครอบครอง.........
ดอกหญ้า
dokkoon
ความรักของฉันใช่ดอกฟ้า
ต้องการเพียงดอกหญ้ารักสนอง
ต้องการเพียงหนึ่งเดียวก็สมปอง
ไม่ต้องการร่ำร้อง..ต้องมากมาย
ดอกเอ๋ยดอกหญ้า
ใครหนอว่าดอกหญ้าค่าสลาย
ไม่มีหญ้าผืนดินคงแห้งดาย
คุณค่าหญ้ามากมาย...โปรดรู้ตัว
23 กรกฎาคม 2546 19:31 น.
dokkoon
หัวใจของฉันเป็นภูผา
ยืนแกร่งกล้าเป็นหินดินผสม
มากมายด้วยพันธ์ไม้ไล้สายลม
มีฝนพรมพร่างพราวอยู่คู่ดอกใบ
เพราะภูผามีดีที่ใหญ่กว้าง
และระหว่างผาภูคูน้ำไหล
อากาศดีที่นี่ดูอยู่สุขใจ
เชิญไม้ใบไม้ดอกอยู่เคียงคู่กัน
เพราะภูผานี้มีความสุข
อยากให้ทุกดวงใจได้สุขสรร
มีอะไรหยิบจับได้ให้แบ่งปัน
อยู่ด้วยกันสุขด้วยกันนั่นแหละพอ
ไม่ต้องการอะไรตอบ
เพียงแค่ชอบเห็นใครหายทดท้อ
เพียงแค่เห็นรอยยิ้มพริ้มพะนอ
สุขจริงหนอที่รอบกายสบายใจ
ภูผาได้เพื่อนพ้อง
หมู่พี่น้องทั้งพืชสัตว์กระหวัดใกล้
ดูร่มรื่นครึ้มเขียวเชียวพันธ์ไม้
ดอกไม้ร่ายทั้งกลิ่นสีมีชีวา
เขาสุขเราสุขสนุกด้วย
หากจะช่วยให้เพื่อนทุกข์กลับสุขร่า
ก็ยินที่นี่มีภูผา
ยังมีฟ้าและน้ำฉ่ำพร้อมพร่ำพรม
23 กรกฎาคม 2546 14:24 น.
dokkoon
เมื่อเจ้างอนช้อนคางวางมาดเข้ม
ริมปากเม้มเรียวปากบางยังสวยใส
ยินถ้อยคำที่เจ้าเอาแต่ใจ
ยังรับไหวเสียงยังหวานยังทานทน
ที่นวลแก้มแซมชมพูยังดูเลิศ
กิริยาที่บังเกิดประเสริฐล้น
แม้เจ้าโกรธแต่โอฐงามหวามกมล
หากได้ยลยามเจ้าดีพี่ชื่นใจ
หน้าส่วนตัว
710
