16 สิงหาคม 2545 23:16 น.
dokkoon
ฉันร้องไห้
monki
ไม่อยากให้ใคร-ใครเห็นความอ่อนแอ
ไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงความพ่ายแพ้...ก็แค่นั้น
เลยจำต้องฝืนกลืนน้ำตาที่กลั้นเก็บมาทั้งวัน
ให้มันไหลกลับไปเอ่อท่วมความฝัน...ในหัวใจ
แต่ตอนนี้ข้างในก็คงเกินจะกลั้น
ความเจ็บล้าจึงรวมกัน...กลั่นออกมาเป็นน้ำใส
ระบายความปวดปร่า...จากดวงตาและหัวใจ
ในความมืด...ไม่มีใคร...น้ำตาก็ไหลทะลักทะลาย
เมื่อร้องไห้
dokkoon
ปล่อยให้น้ำตาทะลักไหล
ดีกว่าเก็บกลั้นเอาไว้จนมากหลาย
ร้องไห้ดังดังอย่างสะใจ
อย่าปล่อยให้น้ำตาตกในใยต้องทน
ไม่ต้องรอความมืดมาถึง
มีเหตุผลซึ่งร้องไห้ได้เพราะใจหม่น
ปล่อยน้ำตาให้ไหลเป็นสายชล
เพื่อระบายความหม่นให้พ้นไป
ปลอบใจตัวเองด้วยน้ำตา
และจะพบว่าเมื่อน้ำตาไหล
ความทุกข์ค่อยค่อยคลายหายไป
ตั้งสติได้หัวใจสู้จึงอยู่ทน
16 สิงหาคม 2545 11:04 น.
dokkoon
รู้จัก หรือ ไม่รู้จัก
ละอองน้ำ
อย่าพูดอีกเลย...ว่าเธอไม่เคยรักเขา
อย่าหยิบเอาลูกไม้เก่าเก่า...มาปัดฝุ่นใช้ใหม่
อย่าพูดอีกเลย...ว่าเธอเองไม่เคยมีใจ
ทั้งที่ยอมเก็บเขาไว้...ลึกซึ้ง..ชิดใกล้...เสมอมา
อย่าบอก...ว่าไม่รู้ถึงอานุภาพของความผูกพัน
อย่าพูด...ว่าที่ผ่านไปแต่ละคืนแต่ละวันมันไม่มีค่า
อย่าป้ายร้ายมาใส่...ว่าฉันไม่เข้าใจเรื่องของเธอที่ผ่านผ่านมา
.....สิ่งที่เธอทำ....
ถ้าไม่เรียกว่าโกหกกันซึ่งๆหน้า ก็เรียกได้ว่า...คนไม่รู้จักตัวเอง
dokkoon
ยอมรับว่าโกหกตลอดมา
กับคำพูดที่ว่าไม่เคยรักเขานะคนเก่ง
ที่ทำก็เพื่อสกตจิตตัวเอง
เพราะยังเกรงยังจำเขาไว้ไม่ลืมเลือน
กับความรักครั้งแรก
มันแปลกไม่มีอะไรเหมือน
ยอมรับนะว่าใจเจื่อน
แต่ไม่อยากให้ใครย้ำเตือนตลอดไป
หรือเธอจะไม่ให้โอกาส
เพราะอดีตที่เคยพลาดไม่อาจแก้ไข
แต่วันนี้ฉันก็รักเธอจนหมดใจ
เพียงไม่อาจกลับไปแก้ไขอดีตที่เคยรักใครไม่น้อยกว่าเธอ
16 สิงหาคม 2545 10:42 น.
dokkoon
ภาพอดีตที่ผ่านไว
ยังจำได้หัวใจหวาน
อิ่มอุ่นไอใจต่อใจแม้ไม่นาน
ยังซาบซ่านกับวันวารที่ผ่านไป
ทุกอย่างย่อมไม่คงที่
เช่นความรักอาจเปลี่ยนหนีไปก็ได้
แต่อยากขอร้องหากวันหนึ่งเธอต้องจากไป
กอดฉันก่อนได้ไหมแม้ว่าใจไม่ต้องการ
กระซิบเบาเบาก่อนจะจาก
บอกว่ารักฉันมากด้วยคำหวาน
ให้ฉันรู้สึกว่าเธอยังต้องการ
อยากบันทึกสิ่งที่ผ่านให้หวานชื่นตลอดไป
แต่ถ้าหากเป็นไปได้
อยากเก็บรักไว้ไม่ให้หาย
ใจต่อใจแนบไว้ไม่ให้ไกล
อยู่อย่างมีความหมายแม้ชีพวายยังมั่นคง
9 สิงหาคม 2545 07:23 น.
dokkoon
ความรัก ไม่มีถูกผิด
แพรวา
อย่าคิดเรื่องที่เรารักกัน ว่าถูกหรือผิด
เพราะบางทีความรักก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินได้
จำเป็นต้องใช้เวลา เพื่อค้นหาความเข้าใจ
แล้วเราจะรู้ว่าเราควรอยู่ตรงไหน..ในเส้นทาง
อย่าตัดสินฉัน ด้วยท่าทีภายนอก
เพราะสิ่งนั้นมันไม่อาจบอก.อะไรสักอย่าง
ความเฉยเมยของฉัน ไม่ได้หมายความว่ารักนั้น เบาเบาง
ระยะทางที่ไกลห่างก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะร้างและเลิกรา
ไม่ได้รักเธอ บนคำว่า เหตุผล
แต่ฉันรักเพราะคนหนึ่งคนอยากมีซักคนที่รู้ค่า
รักเพราะว่ารัก อย่างบริสุทธิ์ใจ เสมอมา
ระหว่างเราไม่ต้องสัญญา เพราะฉันจะรักจนกว่าเธอไม่ต้องการ
dokkoon
อดคิดไม่ได้ว่ารักเธอถูกหรือผิด
ต่อต้านกับความคิดถูกหรือผิดด้าน
ฉันรักเธอแต่เหมือนเธอไม่ต้องการ
แต่มิได้ต่อต้านจนฉันสับสนหนทางที่เป็น
เฉยเมยอย่างนี้มีหรือจะรู้
หากรักอยู่ในใจใช่มองเห็น
แม้ฉันจ้องตาหาสิ่งซ่อนเร้น
ก็ยังไม่เห็นอะไรนอกจากแววตาที่เฉยชา
ความรักไม่มีเหตุผล
ฉันเป็นคนหนึ่งซึ่งรู้ค่า
แต่หากไม่เอ่ยคำจำนรรจา
ฉันไม่อาจแปลความว่าเธอรักฉันจากสายตาที่ชาเย็น
7 สิงหาคม 2545 21:31 น.
dokkoon
ถ้าเธออยากรู้ว่ารักเธอแค่ไหน
ลองนับเม็ดทรายหมดทะเลคงคะเนได้
และอยากรู้ขาดเธอฉันเจ็บช้ำเท่าใด
นับเม็ดฝนดูก็ได้คงใกล้ๆกับน้ำตา
เพราะฉันรักเธอเพียงคนเดียว
ขาดไปเพียงประเดี๋ยวใจผวา
และหากรู้ว่าเธอต้องการจากลา
ฝนหมดฟ้าคงไม่เท่าน้ำตาของฉันเลย
อย่าทรมานฉันด้วยการบอกลา
ยิ้มให้แล้วหายไปดีกว่าลาจากอย่างเปิดเผย
ปล่อยให้ฉันจมอยู่กับความรู้สึกที่คุ้นเคย
แม้ไม่เห็นกันเลยยังดีกว่าบอกลาว่าจะจากไป
หน้าส่วนตัว
1050
