11 กรกฎาคม 2545 06:52 น.
dokkoon
คำว่า รัก
อ่าน-เขียน ช่างง่ายนักคำ รัก สั้นสั้น
แต่ทำไมยากเย็นเฉกเช่นนั้น
เพียงจะบอกคำสั้นสั้นออกไป
คำว่า รัก
ตะกุกตะกักเอ่ยไม่ไหว
ไม่รู้อะไรมันอั้นเอาไว้
ตั้งท่าเอ่ยทีไร...ใจมันหวิวไปได้ทุกที
ถ้าไม่เอ่ยคำ รัก
แต่สมัครรักเธอต่อแต่นี้
แล้วจะทำไงดี
ที่เธอจะรู้ฉันนี้มีรักให้สุดใจเลย
6 กรกฎาคม 2545 23:23 น.
dokkoon
อ่อนไหว
คะน้า
นั่งมองเม็ดฝนบนฟ้ากว้าง
หนาวลึกบนเส้นทางที่คว้างไหว
ไม่มีแดดอุ่น ไม่มีคุณ ไม่มีใคร
มีเพียงหัวใจที่เริ่มจะอ่อนไหวลงทุกที...
dokkoon
แม้เม็ดฝนจะปนหนาว
แม้เธอจะปวดร้าวในวันนี้
โปรดรับรู้แดดอุ่นคงยังมี
แม้ไม่มีคนที่เธอรอ .... ฉันยังขอ....เคียงข้างเธอ
6 กรกฎาคม 2545 22:57 น.
dokkoon
ชีวิตคงอยู่เพื่อสู้ต่อ
มิใช่เพียงแค่ท้ออยู่เฉยเฉย
มิใช่เพียงปล่อยไปให้ผ่านเลย
ถึงแม้เคยผิดพลาดอย่าขลาดกลัว
ชีวิตเป็นไปได้ดั่งใจคิด
มิใช่ใครลิขิตขีดดีชั่ว
หากตั้งใจอย่างไรได้กับตัว
ลุกขึ้นสู้ความมืดมัวก็หมดไป
ไม่เคยมีอะไรไม่แปรเปลี่ยน
ชีวิตที่หมุนเวียนย่อมเปลี่ยนได้
ไม่สำคัญวันก่อนนี้ที่เป็นไป
วันนี้ที่ตั้งใจจะทำให้พรุ่งนี้สิงดงาม
หน้าส่วนตัว
703
