24 กรกฎาคม 2545 00:34 น.
dokkoon
แม้จะบอกว่ารักคุณเท่าผืนฟ้า
ก็ยังไม่อาจเทียบค่าความรักได้
ฝืนฟ้าอาจสุดตาอาจแสนไกล
แต่ก็ไม่กว้างไปกว่าใจรักเรา
แม้บอกว่ารักคุณกว่าอาทิตย์ส่อง
แสงผุดผ่องของอาทิตย์ยังไม่เท่า
เพราะรักนั้นอบอุ่นแม้เห็นเงา
และเฉิดฉายกว่าหลายเท่าแสงตะวัน
แม้บอกว่ารักคุณเท่าผืนน้ำ
ฉันยังย้ำน้ำยังตื้นกว่ารักนั่น
เพราะรักล้ำลึกเกินนึกรำพัน
ผืนน้ำนั้นยังวัดได้แม้ลึกไกลหลายพันไมล์
เพราะรักอัศจรรย์
ไม่อาจเปรียบปานอะไรได้
หากเข้าถึงรักจึงเข้าใจ
ซึ่งไม่อาจอธิบายได้ด้วยอะไร
23 กรกฎาคม 2545 23:40 น.
dokkoon
เสียใจ.
ทะเลขวัญ
คำว่าเสียใจเสียใจพอมั้ยนะ
ที่จะมอบให้กันในวันนี้
คำสั้นสั้นว่าเสียใจเหลือเกินยอดชีวี
ต่อแต่นี้ไม่มีคำว่าอภัย..
ไม่ให้เกียรติไม่ให้รักไร้ศักดิ์ศรี
ไยคนดีชอบทำให้สะเทือนไหว
ลูกผู้ชายเขาควรแคร์เรื่องหัวใจ
ไม่สนใจไม่ไยดีต่อแต่นี้ก็กล่าวลา..
อย่าเสียใจหากหัวใจเจ็บแล้วคืนกลับ
ลาเลยลับไม่สนใจไม่ห่วงหา
เมื่อเธอทำราวไร้ค่าในสายตา
ถึงเวลากล่าวคำว่า..ลาจากกันนิรันดร!
ปลอบใจ
dokkoon
เสียใจเสียใจอย่าใจเสีย
อย่าให้เหมือนไฟมาลามเลียใจสมร
เมื่อเสียใจร้องไห้เสียให้เปียกปอน
อย่าเก็บซ่อนฟ่อนไฟในใจเรา
ให้อภัยพอได้ไหม
ถ้าไม่ได้ตัดใจปล่อยไปเขา
พักใจสักหน่อยปล่อยใจเพลา
จะคลายเศร้าคลายเหงาบรรเทาเอง
อย่าโทษตัวเองว่าไร้ค่า
อย่าให้ความปวดปร่ามาข่มเหง
โลกยังกว้างฟ้ายังใสปรับใจให้ครื้นเครง
แล้วจะรู้ว่าตนเองก็เลอค่ากว่าคำนึง
23 กรกฎาคม 2545 23:13 น.
dokkoon
เปี่ยมพลังมีความหวัง
แม้อะไรจะขวางอยู่ข้างหน้า
จุดหมายชัดเจนจึงไม่ล้า
แต่ละก้าวจึงกล้าจึงท้าทาย
มองเพ่งเล็งจุดหมายนั่น
ปัญหาต่างๆนั้นมันเลือนหาย
แม้ต้องผจญสิ่งหม่นร้าย
ก็มองเห็นได้ความสำเร็จจะตามมา
เพียงก้าวทีละก้าว
เพียงยกเท้าเดินมุ่งหน้า
จะมีอะไรไกลเกินคว้า
ไม่หยุดก้าวไม่ละล้าในเบื้องหน้าจะพบพาน
21 กรกฎาคม 2545 21:06 น.
dokkoon
รัก...ไม่เป็น
ละอองน้ำ
เดินผ่านถนนสายหนึ่ง
วันนี้ยังไม่ถึงจุดหมาย
พานพบผ่านพ้นคนมากมาย
บ้างมีความหมาย...บ้าง...ไม่มี
เกิดความรู้สึกใหม่ใหม่
บางครั้งหัวใจเปลี่ยนสี
บ้างก็จบลงอย่างดี
บ้างก็ถูกย่ำยีกันไป
คงยังไม่รู้ความหมาย
จะหยุดพักได้ตรงไหน
ยังพบคนผ่านมา...และลากันไป
และแม้จะเดินมาไกล ก็ยังรักใคร...ไม่เป็น
dokkoon
เส้นทางที่เดินยังอีกไกล
ยังต้องพบใครต่อใครที่ยังไม่เห็น
ยังมีเรื่องราวที่ต้องผ่านต้องเป็น
ทั้งสุขและทุกข์ลำเค็ญระคนกัน
สะสมประสบการณ์เอาไว้
เพื่อจะได้เข้าใจอะไรที่ผ่านผัน
คนจะเก่งจะแกร่งได้นั้น
ล้วนต้องผ่านประสบการณ์มากมี
ก้าวต่อไปอย่าไหวล้า
สิ่งที่อยู่ข้างหน้ายังมีดีกว่านี้
แม้ที่ผ่านความรู้จักรักใครยังไม่มี
แต่ความรักที่แสนดีขอให้มีเพียงครั้งหนึ่งก็เพียงพอ
20 กรกฎาคม 2545 08:15 น.
dokkoon
เวลาหมองควรร้องไห้
ฉันยังยิ้มได้ทำเริงรื่น
ค่อยกลับไปน้ำตารื้น
ในค่ำคืนที่ไม่มีใคร
ห้วงเวลาหงอยเหงา
ยังคอยกระเซ้าใครก็ได้
ทำเหมือนเริงร่ากว่าใคร
แล้วกลับไปถอนใจในค่ำคืน
ช่วงเวลาอกหัก
ทำอย่างไม่เคยรักไม่ขัดขืน
ยังสบตายิ้มให้คล้ายยังชื่น
แต่กลับไปล้มทั้งยืนเศร้าเสียใจ
ใครจะอ่านฉันออก
แม้ตัวเองยังหลอกได้
อยากบอกรักเธอแทบตาย
แค่อยู่ใกล้คงไม่เข้าใจใช่ไหมโฉมตรู
หน้าส่วนตัว
918
