31 กรกฎาคม 2545 07:05 น.
dokkoon
ใต้ชายคา..แสนว้าเหว่
Jeminine
ในเย็นย่ำ...ฟ้าพรำฝน
ฉันยืนอยู่บน ความเหว่ว้า
หนาวลมฝน ที่หล่นมา
ใต้ชายคา...ตรงข้างทาง
ไม่มี..คนรู้ใจ
ไม่มีใคร..เคียงข้าง
รอเวลา ฝนจาง
แอบอ้างว้าง เดียวดาย
คนรักกัน..ผ่านไปมา
ฝนหมดฟ้า ไม่หวั่นไหว
เขาคง ไม่หนาวกาย
เพราะอุ่นใจ...อุ่นสายตา
ค่ำนี้...ฉันคงหนาว
เพราะไร้เงา คนห่วงหา
อยู่ตรงนี้ หรือนอกชายคา
แก้มก็เปียกฝนจากตา...เหมือนเดิม
dokkoon
ค่ำคืนนี้มีฟ้าพรำฝน
ใต้ฟ้าหม่นระคนสายฝนเยิ้ม
ดวงดาวหายไปไม่อยู่ที่เดิม
ใจจึงเพิ่มความโหยหา
คืนนี้ฉันยังมีเธอในใจ
แต่ห่างไกลรู้ไหมว่า
ทุกคืนฉันมองฟ้า
เห็นดาราเป็นหน้าเธอ
คืนนี้มีฟ้าหมอง
เหมือนฟ้านองน้ำตาเอ่อ
ไม่เห็นดาวเหมือนไม่เห็นเธอ
ไม่พบเจอจึงเหงาใจ
หากได้ใกล้ชิดเธอ
อบอุ่นเสมอหายหวั่นไหว
ถึงตัวอาจอยู่ไกล
บอกได้ไหมใจชิดกัน
หากรู้เธอคิดถึงบ้าง
ต่อให้คืนอ้างว้างก็ไม่หวั่น
ต่อให้ฝนตกฟ้าครืนครั่น
ในใจฉันเบิกบานสบาย
30 กรกฎาคม 2545 19:54 น.
dokkoon
ดาวดวงเด่นถูกฝากคำจนจำล้า
บ้างต่อว่าบ้างฝากรักดาวชักป่วน
จากฟากฟ้าโน้นถึงฟากฟ้านี้จนรนรวน
ดาวอยากชวนให้บอกไปจากใจเอง
ฝากดาวไว้ดาวอยู่ไกลรู้ไหมหนอ
กว่าส่งต่อก็จะช้าแม้ว่าเร่ง
โทรศัพท์ จดหมาย บอกเอาเอง
เพราะดาวเกรงบอกผิดไปทำให้รวน
ดาวดวงเด่นไม่เล่นล้อ
ไม่อยากส่งต่อคำพ้อป่วน
ทุกครั้งรู้สึกได้ใจรบกวน
ใจให้หวนเพราะว่าเศร้าเหงาตามคำ
ถึงดาวชอบคำปลอบบอกว่ารัก
แต่อึกอักเพราะใจรักดาวถลำ
ดาวเองกลับปวดปร่าเพราะยังจำ
ดาวถูกทำให้ช้ำมาน้ำตานอง
30 กรกฎาคม 2545 02:07 น.
dokkoon
ในไดอารี่เล่มเก่า
สีเทามัวมัวเก็บไว้
เปิดออกมาอ่านหน้าสุดท้าย
เขียนไว้ด้วยลายมือ คิดถึงเธอ
ในได้อารี่เล่มเก่า
เปิดดูเรื่องเล่าเขียนไว้เสมอ
แต่ละวันบันทึกสิ่งพบเจอ
ทุกวันเขียนถึงเธอ ฉันรักเธอจริงจริง
ในไดอารี่เล่มเก่า
เรื่องของเราถูกบันทึกทุกสิ่ง
เป็นเรื่องราวของความเป็นจริง
เล่าถึงสิ่งที่พบพานแต่ละวัน
ในไดอารี่เล่มเก่า
ยังไม่พบสิ่งเร้าที่เปลี่ยนผัน
ฉันยังงงถึงปัจจุบัน
ทำไม ฉัน กับเธอ จึงแยกทาง
ในไดอารี่เล่มเก่า
เรื่องเล่าสุดท้ายที่บาดหมาง
เขียนไว้สั้นๆด้วยลายมือเบาบาง
บอกว่า รักไม่ได้จาง เพียงแต่แค่ห่างกันไป
ปิดไดอารี่เล่มเก่า
ยังเห็นเงาของความร้างไร้
นานแล้วแต่เธอก็ยังอยู่ในใจ
บันทึกไว้ ปกหลังหน้าสุดท้าย ฉันยังรักเธอ
30 กรกฎาคม 2545 01:24 น.
dokkoon
เพราะความรักยากเข้าใจ
ฉันจึงเก็บเธอไว้ในใจฉัน
ค้นคว้าเรียนรู้อยู่ทุกวัน
เผื่อว่าฉันจะเข้าใจได้วันนึง
เพราะรักสดสวย
จึงต้องฉกฉวยแม้สักครึ่ง
ปล่อยไปกลัวว่าใครจะคว้าดึง
ในชีวิตหนึ่งขอมีรักพักในใจ
เพราะรักหลากแนวคิด
ฉันจึงไม่รู้ถูกผิดคิดไม่ไหว
รู้แต่มีรักซาบซ่านใจ
ถึงจะผิดไปบ้างก็ยังดี
เพราะรักคือความสวยงาม
ฉันจึงติดตามความรักไม่ให้หนี
อยากให้รักอยู่คู่ใจไปนานปี
ชีวิตนี้จะสดสวยด้วยรักคง
เพราะรักคือภาพฝัน
ฉันจึงดั้นตามจนหลง
ยังไม่พบไม่อาจปลง
แม้งุนงงยังตามมา
เพราะรักไม่มากนัก
ฉันจึงจักต้องรักษา
ไม่ปล่อยไปให้ไร้ค่า
หวงแหนกว่าสิ่งใดใด
30 กรกฎาคม 2545 00:55 น.
dokkoon
คิดถึงฉัน(ได้)ไหม
โคลอน
คิดถึงฉันบ้างไหม
ในวันที่ฟ้าใสหรือหม่น
ในวันที่เธอเดินตากฝน
ในวันที่ไม่มีคนข้างกาย
คิดถึงฉันบ้างไหม
ในวันที่รักเธอหล่นหาย
ในวันที่รู้สึกเดียวดาย
ในวันที่หาความหมายในใจ
คิดถึงฉันบ้างไหม
ในวันที่เธอหวั่นไหว
ในวันที่เธอต้องการใคร
ในวันที่ใจเธอร้าวรอน
คิดถึงฉันได้ไหม
ในวันที่เธอล้าอ่อน
ในวันที่รักขาดตอน
ในวันที่นึกย้อนเวลา
คิดถึงฉันได้ไหม
ในวันที่เธอปวดปร่า
ในวันที่ต้องเช็ดน้ำตา
ในวันที่อ่อนล้าเกินทน
คิดถึงฉันได้ไหม
แม้ไม่ค่อยมีเหตุผล
แต่อยากให้รู้ใจคน
ที่เวียนวนเพราะรักเธอ
dokkoon
คิดถึงเธอ
ทั้งตั้งใจและไผลเผลอ
ทั้งตื่นยังเพ้อเจ้อ
แม้หลับยังละเมอตั้งนาน
คิดถึงเธอ
พร่ำเพ้อยามลมฝนผ่าน
เฝ้าฝันยามลมหนาวร้าวราน
อกสะท้านยามลมร้อนกร้านจะผ่านมา
คิดถึงเธอใช่ใครอื่น
ในยามสุขสดชื่นอุรา
ทั้งยามทุกข์ใจปวดปร่า
แม้ยามอ่อนล้าหัวใจ
คิดถึงเธอ
ในยามที่พบเจอใจอ่อนไหว
สะท้านยามที่อยู่ห่างไกล
รู้สึกหวามไหวหัวใจจัง
คิดถึงเธอใช่ใครอื่น
น้ำตารื้นดั่งใจพลั้ง
หากเธอไม่เข้าใจฉันคงคลั่ง
คิดถึงฉันบ้าง หรือไม่เลย
คิดถึงเธอยามสบตา
สับสนเกินกว่าจะเฉลย
เธอหลบตาฉันไม่สบเลย
หรือเธอไม่เคยรู้เลย ฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
837
