8 พฤษภาคม 2545 01:05 น.
dokkoon
หยาดฝนหล่นบนผิวน้ำ
ฝนพรำพรำเต้นระบำผิวน้ำไหว
เสียงกระทบเตาะแตะกระแซะไซร้
หยาดฝนเย็นฉ่ำพร่ำพรำพรำ
กบเขียดกระแซะเซาะ
ส่งเสียงเสนาะเลาะข้างถ้ำ
ฝูงปลาโจนโผล่พ้นผิวน้ำ
ยามฝนพรำทุกอย่างช่างชื่นใจ
ฝนตกใส่ในใบบอน
หยดฝนวนจนหล่นไบไหว
แมงปอบินล้อข้างต้นตะไคร้
ลดพัดกิ่งไม้ไหวสบัดไปมา
กอหญ้ารื่นเริงกับสายฝน
ใบไหวเปียกปนเม็ดฝนเริงร่า
ฝุ่นฟุ้งกลางทุ่งหายไปในพริบตา
แสงแดดที่แรงกล้าก็บรรเทา
ขาดฝนคงป่นปี้
ทุกชีวีคงต้องเศร้า
ฝนมาคราใดแม้เบาเบา
ผองพวกเราชื่นใจสายฝนเย็น
7 พฤษภาคม 2545 01:24 น.
dokkoon
ฉัน.ผู้พ่ายแพ้
ไม่ยอมแน่แม้แพ้พ่าย
ตราบเท่าที่ชีพไม่วาย
ก็อย่าหมายจะยอมกัน
ฉัน.แค่เคยแพ้พ่าย
ในความหมายคือเคยพ่ายก็เท่านั้น
ไม่ได้หมายความถึงทุกวัน
จะแพ้มันตลอดไป
ฉัน..อาจจะแพ้
แต่ยังตอแยไม่ไปไหน
อย่าหวังว่าจะแพ้แย่เรื่อยไป
ยังสู้ท่วงท่าใหม่ไม่ยอมใคร ไม่แน่นอน
ฉันยังไม่แพ้
ใจรักยังแน่วแน่นะสมร
รอได้แม้นานวันไม่สั่นคลอน
รอวันเธอใจอ่อน สักวันแน่นอน..ใช่ไหมเธอ
7 พฤษภาคม 2545 01:22 น.
dokkoon
รู้สึกผิดที่ยังรักเธอเปลี่ยนไม่ได้
ผิดที่ใจยังรักเธอเอยู่สมอ
เวลานี้ไม่ใช่เวลามารักเธอ
แต่ยังเผลอใจไป..แม้ไม่ใช่เวลาของเรา
อาจเลยพ้นไปไกลเกินเอื้อมถึง
แค่ห้วงใจคำนึงถึงก็หงอยเหงา
เสียดายวันผ่านวันวานของสองเรา
ที่ไม่เฝ้าถนอมไว้ใจที่ปอง
เวลาผ่านนานปีมีพันธะ
เกินจะละกลับไปให้เราสอง
เริ่มต้นใหม่กับใจที่ยังปอง
ได้แต่มอง แล้วหมองจิต . ผิดเวลา
7 พฤษภาคม 2545 01:19 น.
dokkoon
เมื่อดินคิดถึงฟ้า
ก็คอยจ้องมองตาของฟ้าไว้
ยามค่ำมีจันทร์และดาวระยิบไกล
ฟ้าไม่ได้หายไปไหนยังเห็นกัน
ยามเช้าฟ้าสว่าง
อาทิตย์กระจ่างฟ้าฟื้นตื่นแล้วนั่น
สว่างไสวเจิดจ้าทั้งหล้านั้น
ดินอุ่นพลันเพราะแสงกล้าจากฟ้าไกล
ยามฟ้าหม่นฝนพรำทั่ว
ดินก็กลั้วน้ำฝนหม่นเอาไว้
สุดแสนเศร้าที่ฟ้าเราเขาหมองไหม้
ถึงอย่างไรดินจะอยู่คู่ฟ้า..ตลอดกาล
ดินกับฟ้าอาจจะห่าง
แต่ก็ยังเห็นกันได้
ดินต่ำต้อยรู้ว่าด้อยไม่ค่อยหวังอะไร
แค่เฝ้ามองฟากฟ้าไกล . คอยส่งใจ .. เท่านั้นพอ
ฉันเองคงเหมือนดิน
ที่คงสิ้นความหวังใดใดหนอ
ฟ้านั้นคือเธอที่ฉันเฝ้ารอ
แค่รับรู้ก็พอ ดินจะขอ. เฝ้ามองเธอ
7 พฤษภาคม 2545 01:15 น.
dokkoon
ทั้งที่รู้สู้แล้วต้องแพ้พ่าย
ถึงอย่างไรไม่ถอดใจหนี
จะปักหลักรอขอราวี
ชีวิตนี้ไม่มีถอยหนีใคร
ถึงห่างไกลเสียจนคนละชั้น
ก็บ่ยั่นไม่หงอยถอยไปไหน
แม้ทั้งตัวทั้งหมดที่มีได้
ไม่มีอะไร.นอกจากใจ ใหญ่เกินร้อย
เมื่อต้องแย่งรักกับใครเขา
แม้ตัวเราอาจเขลาอาจดูด้อย
ขอร้องอย่าวัดกันที่สูทหรูดูเลิศลอย
วัดที่ใจกันหน่อยใครใจด้อยใครจริงใจ
ฉันอาจจะโฉ่งฉ่าง
และบางอย่างไม่เอาไหน
แต่แน่นอนทั้งหมดของหัวใจ
รักเธอได้ไม่แพ้ใคร
อาจจริงใจไปสักหน่อย
จึงไม่ค่อยพูดอ่อนไหว
พูดหวานไม่เป็นเหมือนใครใคร
ขอบอกไว้ฉันรักจริง
บอกมาเถอะแม้ไม่รัก
ก็จะหักห้ามใจให้มันนิ่ง
หากต้องแพ้..ไม่เป็นไร..ใจรักจริง
ยังไม่ทิ้งสิ่งที่ฝัน.ฉันจะรอ
จะยังสู้ต่อไปอีก
ยังไม่หลีกทางหรอกหนอ
สักวันหนึ่งซึ่งฉันจะเฝ้ารอ
วันที่ใครใจทดท้อ..ฉันจะขอทวงรักคืน..
หน้าส่วนตัว
813
