16 เมษายน 2545 16:19 น.
dokkoon
สักวารักใครเผื่อใจบ้าง
มีที่ว่างเผื่อไว้จะได้ไหม
รักเขามอบไปทั้งใจกาย
วันรักหายใช่จะตายอย่างไรกัน
รักเขาก็เข้าใจต้องให้รัก
แต่ควรหนักแน่นในฤทัยมั่น
แบ่งรักไว้ให้ตัวเรารู้จักปัน
เมื่อถึงวันเขาห่างหายยังมีใจเหลือไว้เอย
15 เมษายน 2545 20:38 น.
dokkoon
หากวันใดที่เธอเจ็บปวดมา
โปรดรู้ว่าฉันจะคอยปลอบโยน
และหากว่าเขาทำร้ายเธอที่ไม่อ่อนโอน
ขอให้เธอกระโจนออกมาละทิ้งเขาไป
แต่หากว่าเขาทำดีกับเธอ
และได้พบเจอเสมอกับความสุขใจ
ก็ขอให้เธอมีเขาตลอดไป
และโปรดรับรู้ว่าใจฉันไม่ได้โทษเธอ
เขาเองก็ไม่ใช่คนผิด
แม้สักนิดเธอไม่เคยผิดกับฉันเสมอ
มันเป็นเพราะฉันเองที่ไม่เข้าใจเธอ
และไม่ได้เอาใจใส่เสมอขณะมีโอกาส
รอเพียงวันที่เธอผิดหวัง
เวลาที่ชีวิตเธอพลั้งพลาด
ฉันยังอยากจะขอโอกาส
ฟังดูอาจรู้สึกประหลาด....แต่สำหรับฉันที่เคยพลาด.....จะรอโอกาสนั้นตลอดไป
15 เมษายน 2545 17:16 น.
dokkoon
อย่าทำดีมากไปกว่านี้
หยุดเสียทีก่อนที่ฉันทนไม่ไหว
น่ารักเสียจริงคนอะไร
เดี๋ยวทนไม่ไหวจะต้องตกหลุมรักเธอ
หยุดก่อนได้ไหม
กับการให้ความจริงใจเสมอ
ฉันกลัวอดใจไม่ได้นะเออ
จะต้องรักเธอตลอดไป
อย่าทำให้เห็นว่าห่วงฉัน
แค่อีกวันเท่านั้นทนไม่ได้
อย่ามองด้วยสายตาที่แทนใจ
เดี๋ยวจะต้องมอบใจให้เธอตลอดไป
หยุดเดี๋ยวนี้นะก่อนที่จะสาย
หัวใจเดียวดายของฉันมันเริ่มอ่อนไหว
แค่อีกวินาทีจากนี้ต่อไป
ทั้งหัวใจจะยกให้เธอเอาไปครอง
15 เมษายน 2545 11:02 น.
dokkoon
เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น
ที่บางวันก็สดชื่นแจ่มใส
ในบางวันรุ่มร้อนหม่นไหม้
คงที่แค่หัวใจเปี่ยมรักเธอ
ไม่ใช่คนที่มีแต่ความฝันเท่านั้น
แต่เปี่ยมด้วยความเชื่อมั่นเสมอ
จะไต่ไปสู่ชีวิตที่อยากพบเจอ
เคียงข้างกับเธอตลอดไป
เป็นคนมีความหวังอยู่ไม่น้อย
ตราบเท่าที่มีเธอคอยชิดใกล้
เพราะเธอเป็นเพียงหนึ่งของหัวใจ
หากเธอห่างหายไป..ความหวังคงไม่ชัดเจน
14 เมษายน 2545 17:02 น.
dokkoon
พิษความรักร้ายแรงกว่าไวรัส
ที่ติดเพราะสัมผัสเบาเบาเพียงปุยนุ่น
ติดเชื้อรักเพียงสบตาหวานละมุน
จิตคิดครุ่นอยู่เพียงเธอตลอดเวลา
เชื้อความรักแผ่ขยายเต็มใจฉัน
ภูมิคุ้มกันหมดสิ้นไม่ต้องหา
ไวรัสรักแบ่งเซลล์ตลอดเวลา
ใจอ่อนล้าอยากใกล้เธอเจอะเจอกัน
อยากถามหาวัคซีนรักมีบ้างไหม
กลัวหัวใจแหลกราญเพราะไหวหวั่น
ไวรัสรักแพร่ขยายไปทุกวัน
จนสุดกลั้นจะต้องบอกว่า ฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1319
