20 เมษายน 2545 00:00 น.
dokkoon
เพราะเธอรักแต่ตัวเธอเอง
พิมพ์ชล
เพราะเธอไม่เคยมีหัวใจ
ไม่เคยเห็นใจ...ว่าใครจะปวดร้าว
ไม่แยแส ไม่ดูแล ว่าทำใครน้ำตาพร่างพราว
ไม่แคร์ว่าใครต้องเหงา เศร้าแทบขาดใจ
บอกกันง่ายๆ ว่าเผลอไปรักใครคนอื่น
ทิ้งกันไป ไม่สนใจว่ามีใครขมขื่นขนาดไหน
ฉันรู้แล้ว เข้าใจแล้ว ที่จริงเธอเป็นอย่างไร
เพราะจริง..จริง เธอไม่เคยรักใคร...นอกจากตัวเอง
dokkoon
แกล้งลองใจ
หัวใจไม่ใช่ไม้ไม่ใช่เหล็กไหล
จึงต้องลองให้หวั่นไหวถูกข่มเหง
ที่เธอว่าฉันว่ารักแต่ตัวเอง
ฉันอยากเข้าใจเธอนะคนเก่ง ... ว่าในใจเธอเองเป็นอย่างไร
ลองแกล้งบอกไปว่าฉันรักคนอื่น
ดูซิเธอยังชื่นหรือขมขื่นเป็นอย่างไหน
ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อลองใจ
เธอมีฉันอยู่บ้างไหม ..... ถ้าเธอเสียใจ .... ก็คงไม่ใช่รักเธอเพียงข้างเดียว
19 เมษายน 2545 23:31 น.
dokkoon
ไม่อยากเริ่มความผิดหวังครั้งใหม่..อีกครั้ง
อามามิยะ
เพราะฉันเคยเจ็บปวดมาแล้วมากมาย
เพราะความไว้ใจ เชื่อใจ เขาคนนั้น
คน..คนสุดท้ายที่เคยคิดว่า..จะทำร้ายกัน
แค่คำ..คำเดียวว่าผูกพันกับฉันเพราะเผลอใจ
จนวันนี้ฉันยังหวาดกลัว และปวดร้าว
ความผิดหวังครั้งเก่ายังรุมเร้าไม่เคยจางหาย
ไม่อยากให้เธอรอ เพราะฉันก็ยังท้ออยู่เต็มหัวใจ
ไม่อยากเริ่มต้นความผิดหวังครั้งใหม่ เพราะไว้ใจใครอีกคน
รอได้จนวันที่เธอพร้อม
dokkoon
ฉันรอได้เพราะเข้าใจความปวดร้าว
เข้าใจได้ถึงใจเหน็บหนาวร้าวหม่น
เคยมีหัวใจที่แหลกยับอับจน
เคยเป็นคนที่ขลาดกลัวกับสิ่งที่ตัวเคยเสียใจ
กับเธอสำหรับฉันในวันนี้
มีความรู้สึกดีดีจนใจหม่นหายหวั่นไหว
เชื่อมั่นที่ใจฉันว่ารักเธอจนหมดใจ
จึงรอได้ถึงวันที่ใจเธอพร้อมจะยอมเริ่มต้นใหม่กับคนที่มอบให้เธอหมดใจ
19 เมษายน 2545 23:16 น.
dokkoon
จะมีไหม..
mono
เธอหยิบยื่นให้แต่...ความเหงา
หรือไม่ก็..ความรักว่างเปล่า..ที่หัวใจไม่เคยเรียกร้อง
ฉันหม่นไหม้...ร้าวหัวใจ...แต่เธอก็ไม่เคยมอง
หยดน้ำ..จากแววตาที่ฟ้อง...ออกจากหัวใจที่เจ้าของไม่เคยดูแล
ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน..ที่ต้องอดทน
หวั่นไหวอยู่บนความสับสน...ที่ไม่มีหนทางให้แก้
ฉันเจ็บช้ำรู้บ้างไหม...แต่ทำอะไรไม่ได้..ต้องร้าวหัวใจ โดยที่เธอไม่แคร์
ฉันไม่เคยมีข้อแม้...จะขอก็แค่..สักนิดให้เธอหันมาเหลียวแล..ใส่ใจ
จะมีไหม...สักครั้งที่จะรับรู้ได้ถึง..คำว่ารัก
เพียงสักครั้ง..ให้หัวใจฉันได้รู้จัก..หยุดพักกับความรักที่โหดร้าย
ฉันเหนื่อยกับการที่ต้องคอยอดทน..อยู่บนความร้าวรน..เดียวดาย
สักครั้งจะมีไหม..ให้ฉันเป็นคนข้างกายที่จะรู้สึกได้...ว่ามีแค่สักความหมายในใจเธอ
จะมีไหมสักครึ่งนาที
dokkoon
ขณะที่เธอมีแต่ความเหงา
ฉันก็มีแต่ความเศร้าที่เฝ้ารักเธอเสมอ
สายตาเธอไม่เคยมองฉันสักนิด ทำให้ฉันแค่ได้คิดเพ้อเจ้อ
รอคอยเธออยู่เสมอทั้งฝันทั้งเพ้อว่าเธอจะมองทางฉันสักวัน
ขณะที่คนอื่นทำให้เธอทั้งเหงาทั้งร้าวไหว
คนที่เธอมอบหัวใจให้เขาเป็นเจ้าของนั้น
ไม่ได้ใส่ใจดูแลทำให้เธอสับสนน้ำตาไหลใจไหวหวั่น
ก็เช่นเดียวกับที่ฉันใจร้าวไหวหวั่นก็เพราะเธอ
จะมีไหมสักครั้งหนึ่ง
ที่เธอคนซึ่งเข้าใจถึงความร้าวไหวได้เสมอ
จะมองมาทางฉันแล้วแบ่งความสำคัญให้ฉันได้พบเจอ
ไม่ต้องรักมากมายจนพร่ำเพ้อเพียงให้ฉันได้รู้สึกว่าเธอก็เห็นว่าฉันเป็นคนสำคัญสักครึ่งนาที
18 เมษายน 2545 08:38 น.
dokkoon
ได้ยินอะไรไหม...ในอ้อมกอดฉัน
mono
ที่ผ่านมา...อาจจะดูว่าเหินห่าง
หลายสิ่งหลายอย่าง...อาจทำให้เธอที่อยู่เคียงข้างเหว่ว้า
เธอเหงาใช่ไหม...แต่ก็ไม่เคยพูดอะไรออกมา
ที่ซ่อนรอยน้ำตา..ฉันรู้..เป็นเพราะเธอต้องคอยบอกตัวเองว่า..เข้าใจ
จะกอดเธอเอาไว้นะ..คนดี
ไออุ่นอย่างนี้...ที่เธอรู้สึกว่าหายไปใช่ไหม
หยดน้ำตาอุ่น ๆ ฉันจะซับด้วยความเคยคุ้นทั้งหมดของใจ
ในอ้อมแขนที่ไม่กว้างใหญ่...แต่เธอจะสัมผัสได้..ถึงไอรักจากใจดวงเดิม
ในอ้อมกอดนี้..คนดี...ได้ยินหรือเปล่า
ฉันกำลังใช้หัวใจเล่าเรื่องราวของเรา...นับจากวันแรกเริ่ม
จากวันคืนเก่า..จนถึงวันนี้..ฉันอาจไม่มีความรู้สึกที่ดีไปกว่านี้มาเพิ่มเติม
นอกจากความรู้สึกทั้งหมด..ที่จะกระซิบบอกเธอเบา ๆ ด้วยคำ ๆ เดิม...
...ว่ารักเธอมากเหลือเกิน...คนดี
dokkoon
ที่ผ่านมากฉันปวดปร่าเกือบทนไม่ไหว
ทั้งที่ยกหัวใจให้แล้วเธอรู้นี่
ไม่เคยหวั่นกับอะไรที่เห็นว่าไม่ดี
เพราะเชื่อในความรักที่ให้ไม่จำเป็นต้องได้อะไรตอบแทน
ที่ผ่านมาเมื่อมองตาเธอที่เมินเฉย
รู้สึกได้เลยมันเสียวแปลบแลบแล่น
ยอมรับว่าเหงาใจหม่นไหม้แต่ไม่แค้น
เพราะหนักแน่นท่องไว้จนแม่น ฉันรักเธอ ไม่เปลี่ยนไป
มาวันนี้เธอมาปลอบ
มองที่ตาแบบนี้รู้ไหมฉันชอบอยากเก็บไว้
ไออุ่นที่ได้แม้ไม่มีคำพูดใดใดออกมาแต่ก็เข้าใจความรู้สึกข้างใน
ขอบคุณที่รับรักไว้ในอ้อมกอดของเธอฉันมั่นใจสัญญาจากหัวใจให้รักเธอตลอดไป ไม่เอาคืน
18 เมษายน 2545 01:55 น.
dokkoon
ความอ่อนแอ - - ในความเข้มแข็ง
ข้าวปล้อง
แค่ได้ยินเสียงเธอก็อยากจะร้องไห้
ในหัวใจหวาดหวั่นแค่ไหนเธอรู้ไหม
ฉันเป็นคนขลาดกลัวตั้งแต่เธอจากไป
ฉันไม่เหลือความมั่นใจตั้งแต่วันสูญเสียเธอ
เคยคิดว่าเมื่อถึงวันที่เธอต้องลาจาก
ความรู้สึกดี ดีมากมายจะคงเดิมอยู่เสมอ
แม้ต่อไปวันข้างหน้าฉันไม่อาจจะพบเจอ
รักของฉันและเธอจะมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง
แต่เมื่อถึงวันที่เธอจากฉันไปจริง จริง
เหมือนหัวใจหยุดนิ่งจนไม่อาจจะแอบแฝง
ความรู้สึกคงมั่นเริ่มหวั่นไหวหวาดระแวง
หัวใจถูกเคลือบแคลงเพราะความอ่อนแอของหัวใจ
ไม่ใช่ ไม่เชื่อในความรักของเธอ
แต่ทุกครั้งที่เผลอหัวใจก็มักแสดงความอ่อนไหว
คำพูดหนึ่งคำที่เอื้อนเอ่ยบอกกับเธอว่าฉันไม่เป็นไร
นั่นไม่ใช่ว่าฉันจะไม่อ่อนไหว - - ในวันที่หัวใจนั้นกำลังอ่อนแอ
ความเข้มแข็งในความอ่อนแอ
dokkoon
เดินจากเธอไปแค่ก้าว
หัวใจก็ร้าวเจ็บเหมือนเป็นแผล
ฉันเป็นคนขลาดกลัวจนงอแง
ไม่เหลือแม้ความมั่นใจให้ตัวตน
เคยคิดว่าไม่มีวันจะลาจาก
ความประทับใจมากมายยังสับสน
เหตุผลอะไรทำไมต้องทำร้ายหัวใจตน
ใจหมองหม่นเพราะเหตุผลมันไม่พอ
แต่เมื่อมาคิดให้รอบคอบ
จึงต้องมีคำตอบให้เธอพ้อ
ฉันไม่มีอะไรเหมาะจนเพียงพอ
จึงต้องขอจากไปเพื่อให้โอกาสเธอ
ไม่ใช่ไม่เชื่อในความรัก
แต่ต้องหักใจที่หวั่นไหวในรักเสมอ
คำพูดฉันที่บอกจะจากไปก็เพื่อเธอ
นั่นไม่ใช่คำพูดเพ้อเจ้อ..แต่เพื่อเธอ...ต้องแข้มแข็งทั้งที่อ่อนแอ
หน้าส่วนตัว
777
