27 ตุลาคม 2544 11:33 น.
dokkoon
เต็มใจเป็นคนร้ายร้าย
กล้าจะทำลายหัวใจเหงาเหงา
แม้จะเจ็บช้ำก็...ช่าง....ทนเอา
ยอมใจร้ายกับตัวเรา...เพื่อให้เขาสุขใจ
27 ตุลาคม 2544 10:55 น.
dokkoon
ถนอมรักไว้ในวันที่ยังมีให้ถนอม
ความรักหวานหอมรู้จักเก็บออมกันไว้
บางคนเห็นค่าต่อเมื่อรักหายจากไป
เสียใจร้องไห้......ก็ไม่......ได้คืนมา
27 ตุลาคม 2544 10:36 น.
dokkoon
ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมรู้สึกอย่างนี้
ไม่เข้าใจสักที่คิดถึงทุกนาทีที่เขาห่างหาย
ไม่รู้สินะพอเขาอยู่ใกล้ใจเบาสบาย
อย่างนี้เป็นอะไร ใครรู้ ช่วยบอกสักที
27 ตุลาคม 2544 07:12 น.
dokkoon
คนเขารักกัน
ใครจะกีดกันฉันทา
ต่อ ให้น้ำ ต่อ ให้ฟ้า
กั้นขวางหน้า อย่าหวังห้ามได้
คนลงรักกัน กำแพงแข็งกั้นก็พัง สุดจะฝืน ยืน นั่ง
สุดแรงพลัง จะห้ามปรามไหว
คนเขารักกัน คงมั่นจากขั้วหัวใจ
บีบบังคับ ดับไม่ไหว ตราบสิ้นไร้ ชี วัน
26 ตุลาคม 2544 10:58 น.
dokkoon
จากหยดน้ำค้างน้อยๆ
ละอองฝอยค่อยค่อยรวมเป็นหยด
พรั่งพรูสู่ ร่องน้ำลำธาร เคี้ยวคด
หยดสู่หยด ยังได้เห็น เป็นทะเล
หน้าส่วนตัว
837
