25 พฤศจิกายน 2544 13:40 น.
dokkoon
สุดท้ายของการคบหา
คงไม่ใช่คำบอกลาครั้งนี้
เธอกับฉันคบกันก็หลายปี
ยังมีอะไรไม่เข้าใจกัน
ที่เธอบอกเหตุผล
ว่าทุกคนต้องลาไกลสักวัน
ฉันฟังก็ยังหวั่นหวั่น
เรื่องอะไรกัน ไม่เข้าใจ
บอกเหตุผลที่แท้
ถ้าฉันแพ้ก็ยอมรับได้
แต่ถ้าไม่รู้เรื่องอะไร
จากไปก็คงงงงัน
แหละถ้าเหตุผล
เป็นเพราะเธอมีคนรักใหม่นั้น
แน่ใจได้อย่าไหวหวั่น
ฉันจะยอมรับมันด้วยดี
สุดท้ายของการบอกลา
ขอร้องเถอะนะบอกหน่อยซิ
อยากรับรู้เรื่องราวที่มี
อยากให้เธอจากไปด้วยดี เพราะฉันอยากมี ความรู้สึกดีดี กับเธอ ต่อไป
25 พฤศจิกายน 2544 10:19 น.
dokkoon
ความสุขของพี่ที่แท้
ไม่ว่าจะเป็นในแง่ไหน
สุดท้ายก็คือได้ชิดใกล้
ห่วงใย ได้ดูแล กันและกัน
ขอบคุณนะที่รัก . . .
ที่ยังมอบรักที่คงมั่น
สัญญาไม่มีวันจะจากกัน
รักมั่นที่รัก นิรันดร
25 พฤศจิกายน 2544 10:04 น.
dokkoon
อาจเคยอ้างว้างร้างไร้
อาจเคยร้องไห้โหยหา
อาจเคยทุกข์ใจหลายเวลา
อาจเคยบ้าคลั่งในใจ
อาจเคยผิดหวังพลั้งพลาด
อาจเคยวาดความหวังแล้วหาย
อาจเคยไม่ได้ชิดใกล้
อาจเคยหัวใจสลายพัง
เพียงเธอกลับมาให้เห็น
ทุกอย่างกลับเป็นความหวัง
ยินดีเสียจนน้ำตารินหลั่ง
แค่เห็นก็สมหวังมากมาย
จะลืมสิ่งที่เคยผิด
จะคิดแต่สิ่งที่มีความหมาย
จะถนอมเธอจวบจนวันตาย
จะไม่ยอมให้หายไปอีกเลย
24 พฤศจิกายน 2544 14:24 น.
dokkoon
คงยากหากต้องอธิบาย
มันอัดอั้นอยู่ภายในหัวใจฉัน
สิ่งที่พลาดอาจดูเหมือนไม่สำคัญ
แต่ว่ามันทำให้ฉันเสียใจ
แปลกใจเสมอเมื่ออยู่ใกล้
ทุกครั้งที่ชิดใกล้ใจอ่อนไหว
ไม่กล้าบอกสิ่งที่เป็นอยู่ในใจ
แต่กลับมาร้องไห้เมื่อไกลเธอ
พยายามอยู่ใกล้ชิด
ตีสนิทและตามใจเธอเสมอ
หาเวลาเท่าที่มีได้พบเจอ
ใจหลงเพ้อ ทุกๆวันคิดถึงเธอ
สิ่งที่ผิดพลาด . . . .
ฉันคาดไม่ถึงว่าจะทำให้ถึงเพ้อ
แค่ยังไม่ได้บอกคำว่า รัก กับเธอ
คิดไม่ถึงเลยเน้อว่าคนในการ์ดแต่งงานเธอ ไม่ใช่ฉัน ได้ยังไง
23 พฤศจิกายน 2544 01:26 น.
dokkoon
บอกว่ารักเธอหมดใจ
ให้ไปจนหมดแล้วทูนหัว
อาจให้มากเกินไปเกินตัว
จนกลัวจะไม่เหลือให้ตัวเองเลย
เก็บรักฉันเอาไว้บ้างหรือเปล่า
หรือแค่เอาวางไว้เฉยเฉย
โปรดเถิดอย่าได้ละเลย
ให้แล้วให้เลยไม่รับกลับคืน
ความรักไม่ใช่เริ่มได้ง่ายง่าย
มีความหมายมากมายอย่าฝืน
ไม่ยอมหรอกนะหากจะให้รับกลับคืน
ต้นรักคงไม่ฟื้น . . . . ในคืนเดียว
หน้าส่วนตัว
728
