2 ธันวาคม 2544 13:26 น.
dokkoon
ฤดูหนาว แล้วก็ร้อน มาก่อนฝน
หมุนเวียนวนเปลี่ยนไปตามวิถี
นอกจากฤดูแล้วทุกอย่างที่มี
ก็เปลี่ยนไปตามวิถีต้องมีเป็น
ทุกอย่างไม่มีหยุดอยู่กับที่
ชีวีเกิด แก่ เจ็บ แล้ว ตาย ได้เห็น
ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนไปตามที่ต้องเป็น
ยกเว้น หัวใจฉัน ยังรักมั่น ไม่เปลี่ยนไป
2 ธันวาคม 2544 12:57 น.
dokkoon
ได้โปรด ... หากเธอต้องการทำร้ายฉัน
ก็จะยอมให้บั่นให้เชือดเฉือน
ไม่...จะไม่ ร้องไห้..จะไม่วอนให้หลีกเลื่อน
ฉันก็เหมือนลูกไก่ในมือเธอ
ได้โปรด .... อย่าได้ทำร้ายฉัน
ด้วยการทำเหมือนรักกันอยู่เสมอ
ทั้งที่จริงจริงลึกลึกในใจของเธอ
ไม่พบเจอว่ามีฉันสักนิดนึง
ได้โปรด.... หากต้องการทำร้ายฉัน
ก็อย่าหลอกกันด้วยคำ รัก ที่หวานซึ้ง
หากไม่ได้รู้สึกว่ามีใจแม้ครึ่งหนึ่ง
ก็อย่าให้คำ รัก ตรึงฉันไว้ใน คุกใจ
ได้โปรด......ฆ่าฉันให้ตายเสียเถอะ
ยังดีกว่าปล่อยให้มัวเพ้อหลงไหล
ทั้งทั้งที่ไม่เคยได้มีใจ
แต่แกล้งว่าให้หัวใจ....ฉัน...คนเดียว
2 ธันวาคม 2544 00:57 น.
dokkoon
กาลเปลี่ยนเวียนไปข้างหน้า
ไม่มีถอยย้อนกลับมาด้านหลัง
ทุกวินาทีที่ผ่านไม่มีทางยับยั้ง
ไม่อาจหวังให้ได้กลับคืนมา
เวลาเท่าที่มีกันอยู่
ควรใช้ให้รู้ถึงคุณค่า
อย่ามัวแต่เผาผลาญวันเวลา
ด้วยการไม่กล้าเริ่มต้นกับอะไร
ไม่ใช่มีเวลากันมาก
อยู่สักหนึ่งร้อยปีคงไม่ไหว
เดี๋ยวเดียววันวันก็ผ่านไป
หากปล่อยไปไม่นานก็แก่เกิน
1 ธันวาคม 2544 12:28 น.
dokkoon
ดีใจจังที่มีปัญหา
ชีวิตจะได้มีค่ามากขึ้น
แต่ละปัญหาประดังมาดั่งคลื่น
แก้ไขไม่ทันหมดก็ดาษดื่นเพิ่มขึ้นมา
หากชีวิตราบรื่นทุกอย่าง
ชีวิตคงอ้างว้างไร้คุณค่า
ทุกปัญหาดุจดั่งปริญญา
แก้ไขได้มากปัญหาปริญญาก็มากมาย
30 พฤศจิกายน 2544 18:00 น.
dokkoon
ยังจำได้ที่หาดทรายชายทะเลสวย
ลมระรวยยามเย็นย่ำค่ำคืนเพ็ญ
เสียงคลื่นซัดเบาๆเราล้อเล่น
ชวนกันเร้นหลีกไปไกลผู้คน
อยู่กันลำพังเพียงเราสอง
กอดตระกองเฝ้าหยอกเย้าเราสุขล้น
ฟองคลื่นขาวเคล้าแสงจันทร์คั่นสายชล
ทั่วเวหน ประดับดาว พราวพรรณ
เรามีเราเคล้าคลอพะนอสุข
กลิ้ง-ล้ม-ลุก กลางสายชลช่างสุขสันต์
จุมพิตแรกสำหรับเราอัศจรรย์
จิตผูกพันจากนั้นไม่มีลืม
วันนี้ยังรักเธออยู่
เธอห่างไกลอาจไม่รู้ฉันยังปลื้ม
รอรักอยู่ห่างไกลยังไม่ลืม
ความดูดดื่มสำหรับฉัน . . . นั่นคือเธอ
หน้าส่วนตัว
716
