14 ธันวาคม 2544 00:28 น.
dokkoon
หากท้องฟ้ามีสะพานเป็นเรียวรุ้ง
เธอจะมุ่งไปไต่ฝันกับฉันไหม
หากฉันยังฝันอยู่ทุกลมหายใจ
เธอจะตามไปรักฉันไหม
ในเมฆหมอกที่ซ่อนฉันไว้ไกลเหลือเกิน คะน้า
ตามหาเธอมาจนสุดโค้งรุ้ง
ไม่รักคงไม่มุ่งมาหาให้ขัดเขิน
ทุกม่านหมอกที่ซ่อนเธอแม้ห่างไปไกลเหลือเกิน
จะก้าวเดินไต่ฝันเพื่อวันได้ครองรักไว้..
ในทุกลมหายใจของฉันและเธอ dokkoo
12 ธันวาคม 2544 21:50 น.
dokkoon
จริงอยู่ที่ความรักมีอยู่เกลื่อนโลกกว้าง
คนเราไม่ควรร้างจากรักได้
ปริมาณรักมีมากพอให้แบ่งไป
ทุกคนได้รักมาครอบครอง
ปัญหาของบางคนที่ยังโศก
เป็นเพราะโลกของเขาเศร้าหมอง
มิใช่จะให้ใครกับใครหมายจับจอง
ความรักต้องเข้าใจกันและกัน
จะจับคู่ใครกับใคร
คงไม่ใช่เหมือนจับไม้ยาวสั้น
ใจคนซับซ้อนมากกว่านั้น
คำ รัก นั่น ใช่ว่ามัน จะมีได้กับทุกคน
12 ธันวาคม 2544 21:36 น.
dokkoon
สุดท้ายของปลายรุ้ง
ไม่รู้จะมุ่งไปทางไหน
รุ้งคงพาดผ่านฟ้าไปแสนไกล
ทำอย่างใดจะเข้าใกล้สายรุ้งงาม
สงสัย.ทำไมรุ้งมีหลายสี
อยากเห็นสิ่งที่รุ้งมีที่ไต่ไปในฟ้าคราม
อยากปีนป่ายไปบนสายรุ้งอย่างไม่คร้าม
อยากเห็นความสวยงามและตามสายรุ้งไปแสนไกล
ยิ่งวิ่งเข้าหารุ้ง
สายรุ้งก็พุ่งหนีหาย
จุดเริ่มต้นยังคงแสนไกล
จุดสุดท้ายยังไม่รู้อยู่ที่ใด
12 ธันวาคม 2544 20:09 น.
dokkoon
ฝันถึงทุกคืนวันที่ห่างหาย
เมื่อห่างไกลใยจิตครุ่นคิดถึง
เหมือนรักร้อยกลอยใจไว้คนึง
นึกถึงพี่อยู่มิจางห่างจากไป
..ฝันได้เที่ยวกันแสนสนุก
ซนซุกโลดเล่นเป็นเด็กๆช่างสดใส
ได้ยลชมโฉมโน้มสุขใจ
เป็นเหมือนใครที่คุ้นจังเมื่อปางใด
..ฝันว่าได้พบประสบพักตร์
เพียรพำนักเฝ้ายิ้มย่องอย่างผ่องใส
ตาสบตาแวววับประทับใจ
ให้ซาบซึ้งทรวงในไหลลึกพลัน
..ฝันนั้นแสนเป็นเลิศประเสริฐศรี
สองเรานี้พบกันช่างสุขสรร
สุขล้นพ้นใจต่อใจเมื่อใกล้กัน
อยากพบพี่ในฝันทุกวันเวลา
.ในฝันนั้นอมยิ้มให้อย่างสดใส
มีเราสองคอยห่วงใยให้โหยหา
จับมือกันสร้างสรรค์สิ่งดีดีให้มีมา
ทั้งชีวาให้ห่างทุกข์ มีสุขล้ำ ตลอดไป
12 ธันวาคม 2544 16:33 น.
dokkoon
ความจริงกับความฝัน สิ่งที่กั้นแค่เปลือกตา
ความจริงอาจไร้ล้า แต่ฝันว่าทุกอย่างดี
ในฝันมีแต่สุขสม อาจจะขมในความจริงนี้
ทุกอย่างเท่าที่ไม่มีหลับตาดูซีแล้วฝันไว้ว่าได้มา
อาจผิดหวังพลั้งพลาดขาดทุกอย่าง
ก็แค่หลับตาแล้ววาดภาพกว้างอย่างที่อยากไฝ่หา
จินตนาการไปไกลไกล แล้วไขว่คว้ามา
ยิ้มเริงร่าในภาพฝันมันไม่ยากเกิน
ในฝันทำอะไรไม่มีผิด
อยากจะคิดรักใครใครก็ได้ไม่ต้องเขิน
บอกรักไปตามที่ใจอยากบอกไปง่ายเหลือเกิน
น่าเพลิดเพลินกับความฝัน ทั้งวันคืน
อย่างไรก็ต้องตื่น
กลับคืนสู่ความจริงไม่อาจฝืน
หลับมีสุขยิ้มในใจได้ตลอดคืน
พอยามตื่นก็ฟื้นใจ และสู้ได้อีกหลายวัน
หน้าส่วนตัว
991
