26 ธันวาคม 2544 23:31 น.
dokkoon
บนเส้นทางสายเปลี่ยวเหงา
อาจมีเพียงเราเดินทางอยู่
สองข้างทางรกร้างไม่น่าดู
เพียงปลายทางมีเธอรออยู่ ก็จะสู้ฝ่าพงไพร
ระหว่างเส้นทางรกร้าง
มีบ้างที่หวั่นกลัวท้อแท้ได้
อุปสรรคมากมายท้าทาย
จุดมุ่งหมายมีเธอถึงจะท้อก็พักเดียว
อาจลำบากยากแค้นยิ่งนัก
แต่ก็จักเดินหน้าฝ่าไปไม่เลี้ยว
เพราะมีจุดหมายสำคัญจริงเชียว
เพียงเธอคนเดียว.ฉันไม่เลี้ยวไปหาใคร
26 ธันวาคม 2544 08:09 น.
dokkoon
ชอบอากาศหนาวทุกคราวไป
ชอบเห็นใครใครใส่เสื้อผ้าสีสดใส
ชอบกอดหมอนนอนคิดถึงคนไกล
ชอบยิ้มให้ไอหนาว.แล้วร้อนผ่าวภายใน
ชอบคิดถึงความรักแล้วอบอุ่น
ชอบคิดครุ่นถึงเธอแล้วเผลอไผล
ชอบคิดถึงวันหนึ่งที่ซึ้งใจ
ชอบเก็บภาพในใจในวันหนาว
ชอบชิดเชยเคยใกล้ชิด
อยู่ใกล้ได้สนิทอบอุ่นรุ่มร้อนผ่าว
เคียงข้างกันไม่เคยเลยสักคราว
ที่จะหนาว..เพราะเรามอบรักให้กัน
26 ธันวาคม 2544 07:55 น.
dokkoon
เขียนอะไรก็ไม่ออก
เพียงอยากบอกจากใจปีใหม่นี้
ขอให้ทุกคนมีสุขตลอดปี
เริ่มต้นดีดีทวีสุขตลอดไป
น้องพี่ในไทยโพเอ็ม
พลามัยเข้มเข็งห่างโรคร้าย
ชื่นบาน สดชื่น สุขใจ
สร้างสรรค์ งานใหม่ๆ ประดับไว้ ไทยโพเอ็ม
ขอบคุณสำหรับพรปีใหม่
ที่ใครใครมอบให้ไว้ข้นเข้ม
พรใดที่ให้ขอกลับไปเติมเต็ม
ได้เลาะเล็มแต่สุขสวัสดี
26 ธันวาคม 2544 00:28 น.
dokkoon
แกล้งให้กำลังใจตนเอง
ว่าเป็นคนเก่งและเธอเองก็รอฉัน
แกล้งคิดว่าฉันเป็นคนสำคัญ
แกล้งไฝ่ฝันว่าทุกวันเธอรักฉันเช่นฉันรักเธอ
แกล้งแล้วมีความสุขสม
แกล้งแล้วจมอยู่กับความฝันสดใสเสมอ
แกล้งแล้วทำให้ใจอ่อนไหวได้หลงเพ้อ
หากไม่แกล้งกลัวจะเก้อ ... กลัวสิ่งที่เพ้อ .. เป็นสิ่งที่เธอ ... ไม่เห็นค่าเลย
24 ธันวาคม 2544 08:09 น.
dokkoon
อย่าให้บอกว่ารักเธอมากแค่ไหน
ไม่ใช่ไม่แน่ใจแต่ไม่สามารถนับมันได้
ปริมาณของรักที่เก็บกักเต็มหัวใจ
เพียงบอกได้ฉันมอบให้เธอหมดเลย
หากจะเปรียบก็เหมือนอยากถามว่า
ปริมาณของท้องฟ้ามากมายแค่ใหนเอ่ย
หากนับได้อยากบอกว่ารักของฉันมันไม่น้อยกว่าเลย
หากไม่เคยนับได้....เพียงรู้ไว้...หมดหัวใจฉันให้เธอ
หน้าส่วนตัว
780
