2 มกราคม 2545 12:43 น.
dokkoon
หลายรักฤาจักสู้รักเดียว
ไม่ต้องคอยเหลียวห่วง หลัง-หน้า
ไม่ต้องแบ่งรักให้ใครหลายเพลา
ไม่ต้องแก้ปัญหาน่ารำคาญ
รักเดียวฤาจักสู้หลายรักได้
หากผิดหวังร้างไร้แล้วไม่หวาน
ต้องอกหักหนักตรมซมซาน
มากรักยังซาบซ่านไม่ซานซม
รักเดียวเถอะนะจะดียิ่ง
หากรักจริงแล้วมากใจคงขื่นขม
คนรักเราเขาคงอกตรม
ขื่นข่มเพราะแบ่งรักมากใจ
หลายรักจักดียิ่ง
ดีจริงๆเพราะมีคนรักมากหลาย
ดีกว่ามีคนรักน้อย น้อยใจ
คนรักเรามากมายหัวใจพอง
รักเดียวซิดียิ่งนัก
เพราะมอบรักให้ไปไม่ต้องหมอง
มอบให้เธอเพียงคนเดียวครอบครอง
ไม่ต้องแบ่งรักไปให้หลายคน
หลายรักยังดีอยู่
เพราะได้มอบรักที่รู้ได้หลายหน
แบ่งไปไม่หมดหรอกเพราะรักล้น
ยิ่งมากคนก็มากรักไม่มากไป
รักเดียวเถอะนะจ๊ะ
เพราะจะไม่สร้างปัญหามากหลาย
คนสองคนรักกันจนวันตาย
มอบใจให้กันไม่เปลี่ยนไป
สองรักสามรักยังได้ลุ้น
ปัญหาหัวหมุนพอต้านไหว
ก็ไม่รู้ทำไมนะหัวใจ
ชอบรักมากมายจริงจริง
เลือกเอาเองนะ รักเดียว หรือ หลายรัก
1 มกราคม 2545 10:19 น.
dokkoon
เพราะคิดว่าจะเป็นเหมือนนกได้
พี่น้องตระกูลไรซ์ได้คิดหา
ประดิษฐ์วิธีร่อนไปบนฟ้า
ถูกทายท้าที่ต้องหล่นมาหลายครามี
แต่ยังฝันว่ายังเป็นได้
พยายามต่อไปไม่ถอยหนี
จินตนาการใส่ไปหลายวิธี
ปัจจุบันจึงมีเครื่องบินให้บินไกล
เพราะความคิดที่ยึดมั่น
และไม่หวั่นต่อปัญหาไหนไหน
ที่สุดก็มีวันเป็นจริงได้
อย่าท้อไปหากยังไม่ได้ดังจินต์
เริ่มต้นกล้าคิดกล้าริเริ่ม
กล้าต่อเติมเพิ่มฝันกล้าผกผิน
กล้าทำเป็นไม่รู้ไม่ได้ยิน
เมื่อคนหมิ่นสิ่งที่เขาเห็นเป็นเรื่องฮา
กล้าคิดต่อทำต่อไม่ท้อง่าย
กล้าท้าทายคิดไปไกลสุดฟ้า
กล้าคิดอย่างที่ไม่มีใครได้คิดมา
กล้าฟันฝ่าอุปสรรค์ที่จักมี
วันหนึ่งหากยังยืนหยัดอยู่
ให้มันรู้จะไม่เป็นได้อย่างนี้
ให้มันรู้ไม่ได้ จะเวียน เปลี่ยนวิธี
สักวันจะต้องมีวันสำเร็จเสร็จสมใจ
1 มกราคม 2545 09:36 น.
dokkoon
มีกันไว้ให้คิดถึง
ว่าครั้งหนี่งเคยรักจริงยิ่งรักไหน
มีกันเพื่อเมื่อคิดถึงซึ้งทรวงใน
นึกถึงกันครั้งใดใจยังเต้นสั่นรัว
มีกันไว้ ให้ใจ ได้ไม่ห่าง
ได้คิดถึง กันบ้าง ยังยิ้มหัว
รู้เธอสุข ใจก็สุข ไม่หมองมัว
แม้เธอกลัว สิ่งใด ให้ฉัน ได้ปลอบเธอ
มีกันไว้ ให้ห่วงหา
ได้พึ่งพา ทุกเวลา ได้เสมอ
อย่ากลัวไป สิ่งใดใด จะให้เธอ
เพียงเสนอ จะสนอง ให้ต้องกัน
มีกันไว้ให้รักเสมอ
แม้วันนี้ไม่ใช่วันของเธอและฉัน
ไม่เป็นไรอย่างน้อยคบหากัน
ได้แบ่งปันความห่วงใยตลอดไป
27 ธันวาคม 2544 00:43 น.
dokkoon
จับมือกันไว้ให้มั่น
เราสัญญากันจะฝ่าไปได้ทุกแห่ง
ระหว่างทางอาจลำบากแห้งแล้ง
รวมใจกันให้แกร่งจะมีแรงก้าวต่อไป
จุดหมายปลายทางอยู่ไกลนัก
เดินบ้างพักบ้างยังพอไหว
ประสานมือประสานใจ
ไม่มีอะไรจะยากเกิน
มีเธอแหละมีฉัน
ไม่มีวันจะหยุดเท้าก้าวเดิน
ทางไกลอย่างใดก็เพลิดเพลิน
อุปสรรคเราเมิน . . . ก็เพลินกับการเดินทาง
27 ธันวาคม 2544 00:14 น.
dokkoon
สุดถนนสายนี้เรารู้ดีว่าไปสุดที่ไหน
สุดลำธารหลั่งไหลถึงจะไกลก็รู้ได้ถึงปลายทาง
สุดทะเลยากหยั่งถึงแต่วันหนึ่งก็จะวัดได้ทั้งลึก-กว้าง
สุดทางรัก คงไกลห่างยังไม่มีทางบอกได้ไกลเท่าใด
อาจสิ้นสุดที่ความสุข
อาจสิ้นสุดที่มีทุกข์โหยไห้
อาจสิ้นสุดที่ต่างคนต่างลาไกล
อาจสิ้นสุดที่หัวใจผูกพันไว้ไม่ลืมเลือน
หน้าส่วนตัว
815
